Στον Ελληνικό λαό η επίκληση της Παναγίας είναι η περισσότερο καθιερωμένη για τη Θεοτόκο Μαρία ή Αγία Μαρία, για τους Δυτικούς, που τις περισσότερες φορές ακολουθείται από προσωνύμιο π.χ. η Κεχαριτωμένη, η Βασίλισσα του κόσμου, η Παντάνασσα, κ.ά. Τα προσωνύμια αυτά προέρχονται από διάφορους λόγους και αιτίες π.χ. τρόπου αγιογραφίας, ή παράστασης, (Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Θρηνούσα κ.λπ.), ή υπό τη θεολογική ιδιότητα (Ελεούσα, Κυρά, Μεγαλόχαρη, κ.λπ), ή από την παλαιότητα του εικονίσματός της (Μαυριώτισσα, Γερόντισσα, κ.λπ.), ή από τον τρόπο εύρεσης της εικόνας της (Θεοσκέπαστης, Σπηλαιώτισσας, Πλατανιώτισσας, Πορταΐτισσας, Μυρτιδιώτισσας, Φανερωμένης, Φιδού κ.ά.), καθώς επίσης και από τον τόπο προέλευσης της εικόνας (π.χ. Αθηνιώτισσα, Αργοκοιλιώτισσα (Νάξου), Βατοπεδινή, Πολίτισσα, Ψαριανή, Κυρία της Ξηροκρήνης κ.ά.), ή ακόμη και από ιδιάζοντα γνωρίσματά της (π.χ. Λογγοβάρδα, Παλατιανή, Ολυμπιώτισσα κ.λπ.). Επίσης προσωνύμια απαντώνται και από τον κτήτορα του αφιερωμένου ναού (π.χ. Καλλιγού, Λυκοδήμου κ.λπ.). Τέλος απαντώνται προσωνύμια που δίνονται ανάλογα της εποχής και των εργασιών που συμπίπτει η εορτή της π.χ. Φλεβαριανή, Μεσοσπορίτισσα, Ακαθή (=εκ του Ακάθιστου ύμνου) κ.λπ. Πολλές δε Μονές, χωριά, χερσόνησοι και νησίδες των χριστιανικών χωρών φέρουν το αυτό όνομα.
Πόσοι άνθρωποι Σε παρακαλούν με μάτια γεμάτα ικεσία και ελπίδα;
Ελπίδα για την εκπλήρωση αυτού του προσωπικού και πολυπόθητου Θαύματος…
Μέρα, νύχτα, άνθρωποι όλων των ηλικιών, Προσεύχονται σε Σένα, κι Εσύ, ώς Μάνα Στοργική και γεμάτη αγάπη, παίρνεις στην αγκαλιά Σου, τις Προσευχές και Παρακλήσεις των πιστών, ως άλλα μαργαριτάρια, και τις μεταφέρεις στον Υιό Σου, στον Δημιουργό όλου του κόσμου.
Παρακαλείς τον Υιό Σου και Σωτήρα μας με δάκρυα στα μάτια να Εισακούσει τις Προσευχές και να Δώσει χαρά και λύση στα προβλήματα του κόσμου.
Είσαι Μεσίτρια όλου του κόσμου, Εσύ Μεσιτεύεις στον Χριστό προς όφελός μας. Εσύ Είσαι η Ελπίδα και το στήριγμά μας, το αποκούμπι στις φουρτούνες που έχει η ζωή.
Ό, τι δύσκολο κι αν έρθει στη ζωή μας, ασυναίσθητα φωνάζουμε «Παναγιά μου».
Εσύ, μας Ακούς, ειδικά σε εμένα τον πιο αμαρτωλό όλων, ποτέ δεν Στέρησες την Παρουσία Σου από δίπλα μου, ΠΑΝΤΑ ήσουν μαζί μου, ό, τι κι αν Σου έχω ζητήσει Εσύ ως Γλυκιά Μάνα δεν μου χάλασες ΠΟΤΕ το «χατίρι» πάντα με Άκουγες, πάντα μου Έδινες αυτό που Σου ζητούσα.
Σε Παρακαλώ Παναγιά μου, να Βρίσκεσαι και τώρα κοντά μου, και τώρα και πάντα, και ως Μάνα να με Πιάνεις από το χέρι και να με Οδηγείς στο σωστό και στο ευάρεστο στο Θεό.
Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!
Για μένα Είσαι η Μάνα μου, η Φίλη μου, η Παρέα μου, Εσύ γνωρίζεις τα μυστικά μου, τα προβλήματά μου, τις έννοιες μου.
Σε Εσένα εκμυστηρεύομαι τα πάντα!
Μόνο Εσύ μπορείς να μου δώσεις αυτό που ζητώ, μόνο Εσύ ξέρω ότι θα με ακούσεις, μόνο Εσύ θα μου δώσεις τη λύση του προβλήματος που με απασχολεί!
Σε ευχαριστώ Παναγιά μου!!!
«Καί σε μεσίτριαν έχω, προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις, ενώπιον των Αγγέλων, παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει»
Στην χριστιανική εκκλησιαστική τέχνη και ειδικότερα στην αγιογραφία έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερος κύκλος αγιογράφησης εικόνων της Παναγίας από τις οποίες οι πλέον καθιερωμένοι τύποι είναι: η Θεοτόκος ως αυτοτελής παράσταση ή μαζί με το Θείο βρέφος: η Δεομένη η Πλατυτέρα, η Γαλακτοτροφούσα, Οδηγήτρια, Νικοποιός,Ελεούσα ή Γλυκοφιλούσα, Αγιοσορίτισσα, Παναγία η Σκέπη, Βλαχερνίτισσα, Βασίλισσα-η Υψηλοτέρα, Παναγία του Πάθους (Αμόλυντος), Παναγία με το παίζον παιδίον, Παναγία η ”Αγία Παρασκευή”.[2] Συναποκεινόζεται με την Αγία Οικογένεια,[3]ενώ θέματα του βίου της εικονογραφούνται, όπως ο Ασπασμός του Ιωαακείμ και της Άννης, η Γέννηση της Θεοτόκου, Η Αγία Άννα θηλάζουσα την Θεοτόκο, Βρεφοκρατούσα Αγία Άννα, Η Κολακεία της Θεοτόκου, Επταβηματίζουσα, Η Ευλογία της Θεοτόκου υπό των ιερέων, Εισόδια της Θεοτόκου, Η παραλαβή της πορφύρας υπό της Θεοτόκου, Η εξανθήσασα ράβδος του Ιωσήφ, Η παραλαβή της Θεοτόκου από τον Ιωσήφ εις τα ίδια, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου παρά το φρέαρ, Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, Ο ασπασμός της Θεοτόκου και της Ελισάβετ, οι υποψίες και η θλίψη επί τη εγκύω ή το Όνειρο του Ιωσήφ, Το ύδωρ της ελέγξεως, η Θεοτόκος στο ταξίδι προς τη Βηθλεέμ, η Θεοτόκος στην απογραφή του Κυρήνιου, η Κοίμηση της Θεοτόκου,