Μια ανακοίνωση ενός κυνηγετικού συλλόγου μας εξόργισε για άλλη μια φορά καθώς βλέπουμε ξεκάθαρα ότι όχι μόνο δεν νοιάζονται για την ισορροπία της φύσης, που μας έχουν πρήξει να λένε και εμείς βάζουμε τα γέλια, αλλά και για κάτι άλλο. Ότι οτιδήποτε κινείται και τους ενοχλεί ή τους δημιουργεί, σύμφωνα με αυτούς, προβλήματα το εξοντώνουν με συνοπτικές διαδικασίες.
Ο λόγος αυτή τη φορά για τον Κυνηγετικό Σύλλογο Λεχαινών που πήρε απόφαση να εξοντώσει τις αλεπούδες. Ο λόγος; Οι επιθέσεις αυτών αλλά και άλλων άγριων ζώων στα κοπάδια των κτηνοτρόφων της περιοχής. Και όπως αναφέρει ο ίδιος στην ανακοίνωσή του ενώ έχει δώσει κίνητρο στα μέλη του, ένα χρηματικό ποσό για όσους προσκομίσουν ουρά αλεπούς, αυτό δεν φτάνει. Θέλει μια πιο αποτελεσματική λύση για να γίνει καλά και σίγουρα η εξόντωση των ζώων αυτών.
Αυτή μάλιστα η πρωτοβουλία είναι, όπως λέει, απαιτητική, γιατί προϋποθέτει κατάλληλα εκπαιδευμένα σκυλιά, γνώση του τόπου και σωστή συνεργασία των συμμετεχόντων. Και συμπληρώνει ότι είναι η μόνη λύση, που μπορεί να δοθεί μέσω του εκάστοτε Κυνηγετικού Συλλόγου.
Στη συνέχεια η ανακοίνωση λέει πόσο πολύ αυξήθηκε ο αριθμός των αλεπούδων και άλλα τέτοια. Τα γνωστά δηλαδή. Και καταλήγει σε κάτι αστείο, το οποίο φυσικά βρίσκει σαν δικαιολογία για αυτό που έχει αποφασίσει να κάνει. Το ότι η αλεπού θεωρείται δεξαμενή του ιού της λύσσας στη φύση. Έτσι ακριβώς το γράφει.
Λοιπόν, ας ενημερώσουμε κάτι τα μέλη του κυνηγετικού συλλόγου που είτε δεν το ξέρουν είτε το αποκρύβουν συνειδητά. Κανένα νέο κρούσμα λύσσας δεν έχει καταγραφεί στην Ελλάδα από το 2014. Αυτό αγαπημένοι κυνηγοί γιατί δεν το γράφετε;
Κυνηγετικός Σύλλογος Λεχαινών
“Απολαύστε” την ανάρτηση του συλλόγου στη σελίδα του στο Facebook:
“Τον τελευταίο καιρό ήμασταν ως Κυνηγετικός Σύλλογος Λεχαινών αποδέκτες όλο και περισσότερων παραπόνων από μέλη μας κυρίως κατ’ επάγγελμα κτηνοτρόφους, που δέχονται επιθέσεις άγριων ζώων στα κοπάδια τους με απώλειες στα ζώα τους, όπως όμως και από λαγοκυνηγούς, που διαπίστωναν κατά τις εκπαιδευτικές τους εξόδους αύξηση του αριθμού των αλεπούδων εις βάρος του πληθυσμού του λαγού.
Αν και έχουμε ήδη δώσει ως κίνητρο την επιβράβευση κάθε κυνηγού-μέλος του Συλλόγου μας, που θα μας προσκομίσει μια ουρά αλεπούς με ένα κουτί φυσίγγια, αποφασίσαμε ως Κυνηγετικός Σύλλογος να βρούμε μια πιο δυναμική λύση, με τη διεξαγωγή κυνηγετικών εξορμήσεων στις περιοχές δικαιοδοσίας του Συλλόγου μας, που πλήττονται, κατόπιν φυσικά συνεννόησης με ντόπιους κυνηγούς, οι οποίοι διαθέτουν γνώση της εκάστοτε περιοχής.
Μια πρωτοβουλία, που ναι μεν είναι απαιτητική, γιατί απαιτεί κατάλληλα εκπαιδευμένα σκυλιά, γνώση του τόπου και σωστή συνεργασία των συμμετεχόντων, αλλά είναι η μόνη λύση , που μπορεί να δοθεί μέσω του εκάστοτε Κυνηγετικού Συλλόγου.
Η πρώτη μας εξόρμηση με σκοπό τη δίωξη των αλεπούδων πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής 27/09/2020 μεταξύ των χωριών Αγ. Θεοδώρων και Μέλισσας, περιοχές κατά βάση αγροκτηνοτροφικές, που οι κάτοικοί τους δήλωναν τις περισσότερες επιθέσεις και απώλειες στα κοπάδια τους.
Παρών καθ’όλη τη διάρκεια διεξαγωγής του κυνηγίου ήταν ο Ομοσπονδιακός θηροφύλακας της Γ’ ΚΟΠ, κος Γεώργιος Λάττας, ο οποίος φρόντισε με την παρουσία του για την απρόσκοπτη διεξαγωγή του.
Σκοπός της εξόρμησής μας δεν ήταν μόνο η θήρευση αλεπούς, αλλά μέσα από αυτή και η ανάδειξη των προβλημάτων των ντόπιων κτηνοτρόφων, που πλήττονται άμεσα από άρπαγες, που ζουν στην περιοχή μας όπως η αλεπού και το τσακάλι.
Όσον αφορά την αλεπού, στη χώρα μας έχει ευρεία εξάπλωση και οι πυκνότητες των πληθυσμών της είναι συχνά υψηλές καθώς έχει μεγάλη προσαρμοστική ικανότητα και οι φυσικοί εχθροί της είναι λίγοι (λύκος και τσακάλι) και έχουν μικρή επίδραση.
Αν και έρευνες απέδειξαν ότι η αλεπού προκαλεί σοβαρή θνησιμότητα σε είδη με θηραματική αξία, όπως ο λαγός και τα ορνιθόμορφα, η αρμόδια Δασική υπηρεσία έπαψε από τη δεκαετία του 1980 να ασχολείται με τη μείωση των πληθυσμών της αλεπούς.
Η αλεπού προκαλεί και ένα άλλο πρόβλημα, που αφορά τη δημόσια υγεία, τη λύσσα. Το ζώο αυτό θεωρείται δεξαμενή του ιού της λύσσας στη φύση. Η λύσσα είναι μια σοβαρή νόσος, που προκαλεί μηνιγγοεγκεφαλίτιδα και συνδέεται με θνητότητα σχεδόν 100 % τόσο στον άνθρωπο, όσο και στα ζώα, αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως.
Σίγουρα το κυνήγι δεν είναι η αποτελεσματικότερη λύση για τη μείωση των αλεπούδων, επειδή η υψηλή αναπαραγωγή και η διασπορά των νεαρών αλεπούδων καλύπτουν γρήγορα τα σχετικά λίγα θηρευθέντα άτομα, όμως από τη στιγμή, που δεν επιτρέπεται κάποιο άλλο μέσο διαχείρισης του πληθυσμού της, αποτελεί μονόδρομο.
Κατά τη διάρκεια του κυνηγίου, συναντήσαμε επίσης και τσακάλια, είδος ναι μεν προστατευόμενο , αλλά το μεγαλύτερο χερσαίο σαρκοφάγο θηρευτή που υπάρχει στην Πελοπόννησο. Η αύξηση του πληθυσμού τους, ακόμα και στην περιοχή μας, τα φέρνει σε όλο ένα και συχνότερες συγκρούσεις με τους κτηνοτρόφους, οι οποίοι ζητούν μέτρα για την προστασία τους και αποζημίωση των χαμένων ζώων τους.
Ορίστε τι δήλωσαν ντόπιοι κτηνοτρόφοι αναδεικνύοντας το πρόβλημα και ζητώντας τη λήψη μέτρων για την προστασία των κοπαδιών τους.
”Ως πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Λεχαινών, ενημερωμένος άμεσα από τους κτηνοτρόφους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην απώλεια του ζωικού τους κεφαλαίου, αλλά και ακούγοντας τους λαγοκυνηγούς να μιλούν για όλο και συχνότερες συναντήσεις στις εξόδους τους με “αγρίμια ” και σπανιότερα με το αγαπημένο τους θήραμα, έπρεπε όχι μόνο να τους ακούσω αλλά να βρω μια πρακτική και άμεση λύση.
Το ζήτημα είναι βέβαια να δοθεί μια λύση που, ναι μεν θα προστατεύει τα αγροτικά ζώα και τα θηράματα, αλλά δεν θα είναι εις βάρος της φυσικής ισορροπίας. Πρότεινα λοιπόν, αφενός στους άμεσα ενδιαφερόμενους, που έχουν άδεια θήρας, τη διεξαγωγή κυνηγίου στις πληττόμενες περιοχές ώστε και με τη βοήθεια εκπαιδευμένων σκύλων να μειωθεί ο αριθμός των αλεπούδων που ζημιώνουν τα κοπάδια τους ή έστω να απομακρυνθούν τα τσακάλια -καθότι μη θηρεύσιμα- από τα βοσκοτόπια τους.
Αφετέρου, μπορούν οι πληττόμενοι κτηνοτρόφοι, κυνηγοί και μη, να προσκομίζουν στο γραφείο του Συλλόγου μας στα Λεχαινά υπεύθυνη δήλωση με τις εκάστοτε ζημιές που έχουν υποστεί. Το θέμα των ζημιών από άρπαγες στους κτηνοτρόφους και ο τρόπος αντιμετώπισής του έχει τεθεί ως ήδη θέμα συζήτησης σε Συμβούλιο της Γ ΚΟΠ. Χρειάζονται όμως αποδείξεις ώστε να αναδειχθεί η βαρύτητα του θέματος και να προωθηθεί ανάλογα προς εύρεση ουσιαστικής λύσης.
Χάρηκα πραγματικά για την ανταπόκριση των κυνηγών και κτηνοτρόφων της περιοχής “Μέλισσας” σε αυτή τη δράση καθότι εκεί ήταν οι περισσότεροι πληττόμενοι και ελπίζω να συνεχιστεί με την ίδια συμμετοχή όπου ακόμα χρειαστεί. Είμαστε στο πλευρό των κυνηγών και των κτηνοτρόφων ως ανθρώπων που ζουν άμεσα από τη φύση αλλά επιδιώκουμε πάντα λύσεις που δεν ανατρέπουν τη φυσική ισορροπία.”
Ο πρόεδρος του ΚΣ Λεχαινών,
Βέρροιος Γιώργος