Μια ιστορία που έχει προκαλέσει αρκετά σχόλια στο διαδίκτυο με τον κόσμο να είναι διχασμένος μετά την αποκάλυψη της 40χρονης Άννας για την θέληση της να χωρίσει από τον άνδρα της για να ζήσει μαζί με την κουμπάρα της.
Η ιστορία της Άννας
Είμαι χρόνια παντρεμένη με τον άντρα μου. Παντρευτήκαμε για να κάνουμε οικογένεια και να είμαστε αποδεκτοί στην κοινωνία.
Εγώ, από έφηβη είχα δεσμό με την κουμπάρα μου την οποία και δεν έπαψα μέρα να την αγαπώ και να τη θέλω στη ζωή μου. Ο γάμος μου κατέρρευσε, αν και προσπάθησα να είμαι σωστή ως προς τις υποχρεώσεις και τα τυπικά και συμβατικά μου καθήκοντα.
Ο άντρας μου, ωστόσο, δε γνώριζε τα αισθήματά μου απέναντι στην κουμπάρα μου. Αφήναμε πάντα να ευνοηθεί πως είναι η κολλητή μου φίλη, κάτι σαν αδελφή.
Στα 40 μου, πλέον, δε θέλω να ζω άλλο στο ψέμα και θέλω να χωρίσω τον άντρα μου και να συζήσω με την κουμπάρα μου και σύντροφό μου.
Η αναστάτωση των παιδιών
Στεναχωριέμαι που θα πληγώσω τον άντρα μου γιατί είναι καλός άνθρωπος και βαθιά ηθικό στοιχείο. Ξέρω πως θα γκρεμιστεί όλη του η ζωή, πως θα αναστατωθούν τα παιδιά μας και πως οι οικογένειές μας και οι φίλοι μας θα με κατακρίνουν.
Καταλαβαίνω, επίσης, πως θα δώσω τροφή για κουτσομπολιό γιατί δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη αιτία διαζυγίου.
Όλοι θα με πουν ανέντιμη που απέκρυψα ένα τόσο σημαντικό γεγονός και πως όλη μου η έως σήμερα ζωή βασίστηκε στο ψέμα και στην υποκρισία. Δε θα τους αδικήσω, αλλά και η δική μου η θέση ήταν μέχρι πρότινος πολύ δύσκολη και ομολογώ πως και για μένα το να τα τινάξω όλα στον αέρα δεν είναι εύκολο.
Αυτήν τη γυναίκα την αγαπώ και θέλω όταν βγει το διαζύγιό μου να την αποκαταστήσω. Είμαι ένα βαθιά ηθικό στοιχείο που απλά δεν είχε το σθένος να υπερασπιστεί την αλήθειά του. Τον άντρα μου τον αγαπώ και τον σέβομαι ως φίλοκαι συγγενή. Μου φέρθηκε καλά και είναι κάτι που δεν μπορώ να ξεχάσω και να παραβλέψω.
Η κακιά είμαι εγώ!
Η Άννα καταλήγει:
Την επιστολή αυτή δε σάς την έστειλα για να μου πείτε «μπράβο», ούτε και για να με καταλάβετε. Απλά την έστειλα ως συμβουλή στους αναγνώστες σας.
Μη διαλέγετε ψεύτικους δρόμους, όσο και αν εξυπηρετούν. Η διπλή ζωή είναι τρομακτικά αγχωτική και σε γεμίζει ενοχές. Αν γύριζα το χρόνο πίσω και είχα τη σοφία της ηλικίας δε θα σκεφτόμουν ποτέ το ίδιο.
Η ζωή δεν είναι πρόβα, αλλά αυτό που ζούμε. Και είναι σημαντικό να είμαστε πιστοί στις επιθυμίες μας και στα ¨θέλω» μας όποιο και αν είναι το τίμημα….!