Γράφει ο Αρχιμ. Αθανάσιος Μισσός στο ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE: Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθώ μέρες τώρα διάφορα σχόλια εκατέρωθεν περί της απόφασης του μέχρι πρότινος Αρχιμανδρίτη Ανδρέα Κονάνου για την εθελούσια αποχώρησή του από τις τάξεις του κλήρου. Τα σχόλια μάλιστα είναι τόσο ακραία, λες και γράφονται από υδροκέφαλους χριστιανοταλιμπάν ή από αγαπούληδες που ζουν στον όμορφο κόσμο, τον ηθικό, τον αγγελικά πλασμένο.
Άλλοι ένιωσαν σαν να έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους και άλλοι επικροτούν την απόφαση του πρώην ιερέως. Οι περισσότεροι γραφικοί βρήκαν πάλι μια αφορμή να εμέσουν χολή σε έναν χαρισματικό άνθρωπο που με τις ιδέες του έγινε πόλος έλξης αλλά και σημείον αμφιλεγόμενον.
Σίγουρα η θεώρησή του σε διάφορα ζητήματα ήταν επηρεασμένη από άλλους κλάδους θεωρητικών επιστημών, όπως η ψυχολογία και η μεταμοντέρνα φιλοσοφία σε βαθμό που να φαίνεται προτεσταντίζουσα.
Πέραν όμως των όποιων χαρακτηριστικών δεν έπαυε ο εν λόγω ιεροκήρυκας να είναι ένας έξυπνος άνθρωπος με παλμό και αγωνία για τον πλησίον μας.
Το γεγονός όμως ότι εστερείτο μοναχικής κουράς ήταν ευεργετικό για την περίπτωσή του, χωρίς φυσικά να υποστηρίζω ότι η κουρά του ως μοναχός είναι πιο βαρύνουσα από την δωρεά της ιερωσύνης.
Επίσης επιχειρώ να εισέλθω λιγάκι στο υποσυνείδητό του και βλέπω πόσο άξιος ήταν αλλά και πόσο παραγκωνισμένος από την διοίκηση της εκκλησίας μας, η οποία τον εκμεταλλευόταν για διάφορες ποιμαντικές της δράσεις ώστε να δείξει πρόσωπο προς τα έξω, χωρίς όμως επί της ουσίας να τον προωθεί για επίσκοπο της ή ότι άλλο του άξιζε δικαιωματικά.
Έτσι ο νυν Ανδρέας Κονάνος βασανισμένος επί μακρόν από σκέψεις και διλήμματα πήρε την γενναία αυτή απόφαση να δώσει ένα τέλος και να αναζητήσει νέο ρόλο για το καθ’ ομοίωσιν, σύμφωνα πάντα με την κοσμοθεωρία του.
Προσωπικά, κατανοώ και συναισθάνομαι την μάχη που έδινε καιρό τώρα μέσα στην ψυχή του. Αν και δεν συμφωνώ με το τελικό αποτέλεσμα, εντούτοις σέβομαι την απόφασή του.
Ο καθένας μας είναι ελεύθερος. Γι’ αυτήν την ελευθερία σταυρώθηκε ο Χριστός μας, εξάλλου, για να μας χαρίσει ζωήν αιώνιον και ελευθερία.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να καταδικάσει κάποιον την στιγμή μάλιστα που δεν τον έβλαψε ποτέ.
Αν ισχύει κάτι επιλήψιμο ή κάποιος εκκλησιαστικός παράγοντας ζημιώθηκε από τον Ανδρέα Κονάνο, ας βγει και να το καταθέσει επίσημα.
Τα ουαί και οι υπομνήσεις της κολάσεως είναι για τους οικουμενιστές και τους προσκυνημένους προβατόσχημους λύκους που ταλαιπωρούν την Αγιά μας εκκλησία.
Η τελική κρίση είναι στον Θεό και όχι στα κόμπλεξ των επισκόπων και των παπάδων.
Δηλαδή θα ήταν προτιμότερο να παρέμενε ως κληρικός και να καταπατά τους ιερούς κανόνες ή ακόμα και τις υπαγορεύσεις της συνείδησής του ;
Και ανθρωπίνως είναι αδιανόητο να καταδικάσει κανείς έναν άνθρωπο για τις αποφάσεις του και τις επιλογές του, τη στιγμή που κανείς δεν βλάπτεται άμεσα και έμμεσα.
Με αυτές τις ολίγες σκέψεις , εύχομαι ο Θεός να φείδεται του λαού του.
Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου, Αθανάσιος Μισσός
Πηγή: ekklisiaonline.gr