Την ”Πριγκιπέσα”, την έγραψα ως δώρο γενεθλίων σε μια γυναίκα, επειδή δεν είχα λεφτά να της πάρω κάτι.
Μαγείρευε να φάμε φακές, που ήταν ό,τι είχε απομείνει, κι ενώ την έβλεπα, σκέφτηκα: Αυτό αξίζει τον κόπο να το τραγουδήσει κάποιος.
Το έγραψα κατευθείαν, χωρίς να μεσολαβήσει καθόλου χρόνος.
Όταν το έπαιξα, λύθηκα στα γέλια. Το θεώρησα τόσο αστείο.
Η φίλη μου, η οποία δεν είχε καμία σχέση με τη μουσική, άφησε κάτω τις κουτάλες και μου είπε:
”Πότε το έγραψες αυτό το τραγούδι; Το ξέρεις ότι είναι πολύ καλό; Απορώ γιατί γελάς…”
Τη γυναίκα αυτή, την παντρεύτηκα.
Έξω φυσάει αέρας
κι όμως μέσα μου,
μέσα σ’ αυτό το σπίτι
Πριγκιπέσα μου
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας,
απίστευτος ο κόσμος
και ο χαρακτήρας μας.