Ηιστορία που αναφέρουν οι εθελοντές του Συλλόγου Αδέσποτοι Φίλοι Ξάνθης- Πολιτιστικός Περιβαλλοντικός Ζωοφιλικός Σύλλογος θα μπορούσε άνετα να έχει τον τίτλο “το σκουπίδι του ενός, ο θησαυρός του άλλου”.
Σε πολλές περιπτώσεις ζώων το βλέπουμε συχνά. Κάποιος αποφασίζει να ξεφορτωθεί-δυστυχώς αυτή είναι η λέξη- το σκύλο ή τη γατούλα του, για λόγους που πραγματικά δεν μας ενδιαφέρουν, βγαίνει από το σπίτι, παίρνει το αυτοκίνητό του και πηγαίνει κάπου να τα παρατήσει. Στην καλύτερη περίπτωση σε μέρος που έχει κόσμο. Στη χειρότερη στα βουνά και στις ερημιές.
Άλλοι πάλι το δένουν κάπου ώστε να το βρει και καλά κάποιος και να το πάρει. Άλλοι απλά το βγάζουν έξω από το σπίτι τους χωρίς να πάνε κάπου μακριά. Χωρίς να κάνουν ούτε ένα βήμα.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και το σκυλάκι που βλέπετε στις πιο κάτω φωτογραφίες. Ένα γλυκό και όμορφο αγόρι που κάποια στιγμή αυτοί που το είχαν στο σπίτι τους το πέταξαν σχεδόν κλοτσηδόν στις 11 και 30 τη νύχτα έξω. Όσο και αν φαντάζει παραμύθι, δυστυχώς δεν είναι.
Το ζώο φυσικά δεν ήταν μαθημένο από το δρόμο και καθόταν σε μια οικοδομή και έκλαιγε. Η σκληρότητα σε όλο της το μεγαλείο.