Για μια ιστορία ενός σκύλου, του Ραμόν, που πέθανε πριν δυο μέρες τόσο άδικα σε ένα κλουβί, γράφει η Νατάσσα Μπομπολάκη, πρόεδρος της ΠΦΠΟ.
Η ιστορία του Ραμόν είναι συνηθισμένη στην Ελλάδα καθώς αμέτρητα σκυλιά είχαν και έχουν την ίδια κατάληξη. Να πεθάνουν σε ένα κλουβί. Και κανείς δεν μαθαίνει τίποτα για αυτά.
Μετά από καταγγελίες πολιτών ο Δήμος Αθηναίων απομάκρυνε το σκυλί από το βασανιστή του με εισαγγελική διάταξη ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ αφαίρεσης και το μετέφερε σε πανσιόν, όπου έζησε μέχρι προχθές που άφησε την τελευταία του πνοή. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις φιλόζωων πολιτών και ιδιαίτερα της Φαίης Κομμά της ΠΦΠΟ αλλά και της αστικής πανίδας Δήμου Αθηναίων ότι το σκυλί μήνες τώρα μαραζώνει στην πανσιόν, ότι έχει αδυνατίσει πολύ, ότι είναι σε βαριά κατάθλιψη, αλλά και εν μέρει του Δήμου Αθηναίων, που θα έπρεπε να επιμείνει ακόμη περισσότερο, η Εισαγγελέας Προστασίας !!! Ζώων αρνήθηκε να εκδώσει εισαγγελική διάταξη ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ αφαίρεσης από τον βασανιστή του ώστε το ζώο να υιοθετηθεί από πολλούς που είχαν ενδιαφερθεί αλλά ζητούσαν – και σωστά- να λήξει η εκκρεμότητα της ιδιοκτησίας του ζώου.
Δεν έγινε. Το ζώο έζησε στο κλουβί, μόνο, δυστυχισμένο. Πριν από δυο μέρες πέθανε. Δεν έχει σημασία ο λόγος. Σημασία έχει ότι με μια εισαγγελική διάταξη θα είχε βγει από το κλουβί και θα ζούσε σε ένα σπίτι που τόσο το είχε στερηθεί.
Νατάσσα Μπομπολάκη, πρόεδρος ΠΦΠΟ https://www.facebook.com/profile.php?id=100010833612318
“ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΡΑΜΟΝ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΑΔΙΚΑ ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ.
ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΖΩΩΝ !!! ή ΟΤΑΝ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ
Με αφορμή τον θάνατο του Ραμόν, ενός σκύλου μόλις 18 μηνών, που έζησε τη σύντομη ζωή του βασανισμένος από τον ιδιοκτήτη του και στη συνέχεια ξεχασμένος από τις Αρχές, θα εκφράσω μερικές σκέψεις μου αφού εν τάχει πω λίγες κουβέντες για την ιστορία του Ραμόν.
Ζούσε σε μια ταράτσα όπου υπέστη τα πάνδεινα, καταγεγραμμένα όλα σε βίντεο και κατατεθειμένα στη δικογραφία που είχε ανοιχτεί για τον βασανισμό του.
Μετά από καταγγελίες πολιτών ο Δήμος Αθηναίων απομάκρυνε το σκυλί από το βασανιστή του με εισαγγελική διάταξη ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ αφαίρεσης και το μετέφερε σε πανσιόν συνεργαζόμενου με το Δήμο κτηνιάτρου, όπου έζησε μέχρι προχθές που άφησε την τελευταία του πνοή.
Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις φιλόζωων πολιτών και ιδιαίτερα της δικής μας Φαίης Κομμά αλλά και της αστικής πανίδας Δήμου Αθηναίων ότι το σκυλί μήνες τώρα μαραζώνει στην πανσιόν, ότι έχει αδυνατίσει πολύ, ότι είναι σε βαριά κατάθλιψη αλλά και εν μέρει του Δήμου Αθηναίων που θα έπρεπε να επιμείνει ακόμη περισσότερο, η Εισαγγελέας Προστασίας !!! Ζώων αρνήθηκε να εκδώσει εισαγγελική διάταξη ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ αφαίρεσης από τον βασανιστή του ώστε το ζώο να υιοθετηθεί από πολλούς που είχαν ενδιαφερθεί αλλά ζητούσαν – και σωστά- να λήξει η εκκρεμότητα της ιδιοκτησίας του ζώου, ώστε να μη βρεθούν στη θέση να το έχουν αγαπήσει και να τους το πάρουν.
Αναρωτιέμαι χρόνια τώρα γιατί τόση δυσκολία στους Εισαγγελείς να εφαρμόσουν την ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ενός ζώου.
Η απαντηση απλή. Γιατι ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ το ζώο ΑΛΛΑ Ο “ΚΑΗΜΕΝΟΣ” Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΟΥ κι ας είναι και ο ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΣ ΤΟΥ.
Όμως η έλλειψη ενσυναίσθησης , η αδυναμία της Εισαγγελικής Αρχής να νοιώσει το ζώο, να ευαισθητοποιηθεί από το δράμα του, να ακούσει τα παρακάλια των πολιτών, να εφαρμόσει τη νομοθεσία – και η ανθρωποκεντρική ματιά που αντιμετωπίζονται οι υποθέσεις κακοποίησης των ζώων οδήγησε στο θάνατο προχθές του Ραμόν. Δεν μας αφορά η αιτία θανάτου αλλά το γεγονός ότι ο πολύμηνος εγκλεισμός του, τα σημάδια που έδειχναν ότι το ζώο δεν είναι καλά συνετέλεσαν τα μέγιστα στον άδικο θάνατο του ζώου.
Ο θεσμός του Εισαγγελέα Προστασίας Ζώων χαιρετίστηκε με ικανοποίηση από τη φιλοζωική κοινότητα αλλά δυστυχώς ο τρόπος άσκησης του θεσμού έχει απογοητεύσει και εξοργίσει την φιλοζωική κοινότητα, με ελάχιστες εξαιρέσεις 1-2 Εισαγγελέων που πέρασαν από το θεσμό .
Πλήρης έλλειψη ευαισθησίας, καμία φιλοζωική συνείδηση, απολύτως ανθρωποκεντρικός ο τρόπος αντιμετώπισης των περιστατικών κακοποίησης ζώων, συσσώρευση περιστατικών, ελάχιστος χρόνος την εβδομάδα για τους πολίτες που ήθελαν να επικοινωνήσουν με τον Εισαγγελέα Προστασίας των Ζώων.
ΟΧΙ ΤΕΤΟΙΟ ΘΕΣΜΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΜΕ.
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ.
Στη θέση αυτή πρέπει να τοποθετούνται Εισαγγελείς που να είναι αποδεδειγμένα Φιλόζωοι, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη.
Και υπάρχουν τέτοιοι.
Και η αρμοδιότητα του Εισαγγελέα Προστασίας Ζώων να είναι αποκλειστική και όχι μαϊντανός μαζί με άλλες.
Με αυτές τις δύο προϋποθέσεις ΝΑΙ να συνεχίσει να υπάρχει.
Διαφορετικά ΟΧΙ και να καταργηθεί γιατί το μόνο που δεν γίνεται είναι η προστασία των ζώων.
Ας λειτουργήσει ο θεσμός του Εισαγγελέα Υπηρεσίας, όπως γινόταν παλιά και όπως γίνεται σε όλες τις πόλεις.
Όλο και κάποιος σωστός Εισαγγελέας ανάμεσα στους τόσους, έναντι του ενός που είναι τώρα, θα βρεθεί που να μπορεί να εφαρμόσει την νομοθεσία για τα ζώα υπέρ τους και όχι εις βάρος τους.
Να λειτουργήσει δε παράλληλα και ο θεσμός του εποπτεύοντα Εισαγγελέα Προστασίας Ζώων.
Με τον θάνατο του Ραμόν έρχεται ξανά στην επιφάνεια το θέμα με τα εκατοντάδες ζώα που έχουν αφαιρεθεί με εισαγγελική παραγγελία και έχουν ξεχαστεί να σαπίζουν στα κελιά διαφόρων πανσιόν που συμβάλλονται οι Δήμοι.
Και ποιος ξέρει πόσοι Ραμόν δεν άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή.
ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ που με ένα απλό τηλεφώνημα πολίτη και ψηφοφόρου, με συνοπτικές fast track και μη σύννομες διαδικασίες, χαρακτηρίζουν ένα ζώο επιθετικό το εγκλείουν σε κλουβιά και κυνοκομεία αδιαφορώντας από εκεί και μετά για την τύχη του.
Γιατί να νοιαστούν; Μήπως πρόκειται για τη δική τους ζωή;
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΡΑΜΟΝ,
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΙΟ ΣΚΥΛΟ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ.
Δυο περιπτώσεις που μας συγκλονίζουν και δείχνουν με τον πιο εναργή τρόπο ποιο είναι το είδος μας.
Ίσως ο άδικος θάνατός τους βοηθήσει να αλλάξουν λίγο τα πράγματα.
Σταματώ εδώ γιατί μου είναι αδύνατο να συνεχίσω άλλο τις σκέψεις μου, είναι σαν να τον ήξερα χρόνια, σαν να τα ήξερα χρόνια και να ήταν δικά μου σκυλιά.
Με πνίγει η θλίψη αλλά και η οργή για όσα γίνονται στη χώρα μου εις βάρος όλων των ειδών των ζώων.
Και το κράτος ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟ.
ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ”