Πλησίασε τη σακούλα και από το εσωτερικό της άκουσε τις κραυγές μιας μικρής γατούλας. Την σήκωσε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, έλυσε τους κόμπους που την κρατήσουν κλειστή και στο εσωτερικό της βρήκε ένα γατάκι.
Το δύστυχο γατάκι ήταν μουσκεμένο και πολύ φοβισμένο. Η Μάρτινς το πήρε στο σπίτι της και άρχισε να το φροντίζει.
Το έκανε μπάνιο και το τάισε με το μπιμπερό.
Του έφτιαξε ένα μέρος να κοιμάται.
Το γατάκι ενθουσιάστηκε τόσο με το κρεβάτι του που κάθε φορά που ξάπλωνε έβγαζε ήχους ευχαρίστησης. Ήταν κάτι που προφανώς έβλεπε για πρώτη φορά.
Πλέον το εγκαταλειμμένο γατάκι έχει το δικό του σπίτι και έναν άνθρωπο να το φροντίζει και να το αγαπάει. Και είναι πιο ευτυχισμένο από ποτέ.
Έχει και παρέα!
Δεν είναι όμορφο;
Καλό είναι να θυμόμαστε ότι αν δεν μπορούμε να φροντίσουμε κάποιο κατοικίδιο, ας μην το σκοτώνουμε. Αλλά ούτε να το αφήνουμε και αδέσποτο στο δρόμο. Μπορούμε πάντα να το οδηγήσουμε σε κάποιο κοντινό τοπικό καταφύγιο ζώων.