Σε μια εκτενή συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα “On Time Σαββατοκύριακο,” η Κάρμεν Ρουγγέρη αντάλλαξε απόψεις με τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου. Μέσα από την πολυποίκιλη συζήτηση, η αγαπημένη ηθοποιός αναφέρθηκε με ειλικρίνεια στην προσωπική της εμπειρία με τον καρκίνο, αποτελώντας ένα παράδειγμα έμπνευσης αυτής της δύσκολης μάχης.
Όσα ανέφερε
Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σου που φοβήθηκες πάρα πολύ; Ίσως όταν διαγνώστηκες με καρκίνο πριν από χρόνια;
“Είμαι άνθρωπος που ψάχνομαι πολύ με τα θέματα της υγείας κι έτσι συνειδητοποίησα εγκαίρως – πριν χρόνια – ότι κάτι συνέβαινε. Ήταν καρκίνος, αλλά ευτυχώς το πρόλαβα στην αρχή. Δεν είχε προλάβει να εξελιχθεί. Όταν το έμαθα ήμουν ψύχραιμη. Δεν φοβήθηκα. Είπα μέσα μου «εντάξει, αν τύχει και έχει προχωρήσει, έχω ζήσει τη ζωή μου, έχω κάνει τα παιδιά μου, έχω πάρει πολλή αγάπη, έχω αφήσει το στίγμα μου, όπως όλος ο κόσμος, θα πεθάνω κι εγώ». Το σκέφτηκα έτσι.
Αλλά, ευτυχώς, έκανα αμέσως τη χειρουργική επέμβαση και θυμάμαι πως τότε μού είπε η γιατρός μου «πέσατε από την ταράτσα της πολυκατοικίας και… γρατζουνιστήκατε μόνο». Ευτυχώς, όλα πήγαν πολύ καλά. Πιστεύω πολύ στην πρόληψη και δεν αφήνω τίποτα στην τύχη. Έκανα και κάνω συχνά ιατρικές εξετάσεις. Η πρόληψη σώζει. Αυτό λέω σε όλο τον κόσμο. Να μην αναβάλλει τις ιατρικές του εξετάσεις.”
Σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Βαζαίο η αγαπημένη ηθοποιός μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στους θανάτους των γονέων της.
Στα 17 σας χρόνια χάσατε τον πατέρα σας. Σας ωρίμασε απότομα η απώλεια αυτή;
Στα 17 μου έχασα τον πατέρα μου. Έχασα τον κόσμο γύρω μου, γιατί αμέσως έπρεπε να δούμε πώς θα ζήσουμε. Ο πατέρας μου μας τα παρείχε όλα αλλά δεν είχαμε καθόλου περιουσία, οπότε έπρεπε αμέσως να δουλέψουμε για να επιβιώσουμε.
Αργότερα χάσατε και τη μητέρα σας ωστόσο…
Ναι, κι άλλη σημαντική απώλεια για μένα. Ήμουν με τον Ροντήρη στο Τέξας σε περιοδεία. Δεν ήμουν στην κηδεία της, γιατί ήμουν στο εξωτερικό. Είναι καλύτερα για μένα γιατί δεν την είδα νεκρή. Την έχω στο νου μου ζωντανή και γλυκιά όπως ήταν.
Και τον πατέρα μου δεν τον είδα νεκρό, γιατί μπαίνοντας στην εκκλησία και αντικρίζοντας το φέρετρο λιποθύμησα, δεν άντεξα. Μάλλον με προστάτεψαν τότε, γιατί δεν θα άντεχα να δω τη μανούλα μου επίσης νεκρή.