Σε μια ασυνήθιστη αποκάλυψη προχώρησε ο εκκεντρικός ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντίνου, ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα, ανέλυσε την εμπειρία του όταν βρέθηκε προ εκβιαστικού γκρεμού, με υψος είκοσι πέντε μέτρα.
Η αποκάλυψη τόσα χρόνια μετά
Ο αναγνωρίσιμος καλλιτέχνης παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «On The Move» της εφημερίδας «OnTime Σαββατοκύριακο», αναφερόμενος στο απόσπασμα από το βιβλίο του με τίτλο «Showtime», όπου αναδεικνύει το τραυματικό συμβάν που τον φέρνει σε άκρον άοπλον.
«Ήταν το ’69. Είχα μαζί μου κάποιους ανθρώπους και πηγαίναμε σε ένα θέατρο κάπου στο άγνωστο, εκτός Αθηνών. Από κάποιο σημείο και μετά χαθήκαμε, μπλεχτήκαμε σε κάποιο χωριό. Σούρουπο, άγριος χειμώνας, ερημιά, ούτε γάτα στον δρόμο», αφηγείται ο Γιώργος Κωνσταντίνου.
«Κάποια στιγμή βρεθήκαμε – ούτε κατάλαβα πώς – σε ένα δάσος. Ο συνοδηγός μου ανοίγει το ραδιόφωνο, έτσι για να σπάσει λίγο η απελπισία… και πετυχαίνει ένα τραγούδι του Σαββόπουλου στο συγκεκριμένο κουπλέ: “Για τα παιδιά που χάθηκαν στο στοιχειωμένο δάσος, στις λίμνες στον Βορρά”. Φανταστείτε τι έγινε μέσα στο αυτοκίνητο», συνεχίζει στην περιγραφή του ο ηθοποιός.
«Έπεσα 25 μέτρα στον γκρεμό
Ήμουνα έξι μήνες οδηγός και τόλμησα με ένα μικρό αυτοκίνητο να πάω στη Θεσσαλονίκη, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που ήμουν υποψήφιος για το “Γάμος αλά ελληνικά”. Σε μία κατηφόρα μεγάλη έβαλα ταχύτητα στο νεκρό και, αφού το αμάξι ανέπτυξε ταχύτητα λόγω της κλίσης, αποφάσισα να πατήσω φρένο. Αυτό ήταν.
Έγινε σβούρα, τουμπάρισε και πήγε κάτω. Δεν ξέρω πώς βρήκα τη δύναμη, ίσως από την τρομάρα, σκαρφάλωσα – μέσα στα αίματα, με σπασμένο στέρνο – 25 μέτρα πάνω και βγήκα στον δρόμο. Διερχόμενο αμάξι με μάζεψε και με πήγε στο κοντινότερο νοσοκομείο», αφηγείται στη συνέχεια ο Γιώργος Κωνσταντίνου στο βιβλίο του.
«Το κωμικοτραγικό ήταν ότι στη συνέχεια πέρασα με το ασθενοφόρο μπροστά από το Φεστιβάλ», καταλήγει ο γνωστός ηθοποιός.