Ο 18χρονος φοιτητής Άγγελος Τσιαμούρας από την Ιεράπετρα της Κρήτης είναι από τους τυχερούς του φονικού τρένου που κατάφερε και βγήκε ζωντανός και μάλιστα βοήθησε πολλούς άλλους να σωθούν.
Απάνθρωπες συνθήκες
Ο 18χρονος φοιτητής Άγγελος Τσιαμούρας από την Ιεράπετρα, είχε πάει στην Πάτρα για το τριήμερο του καρναβαλιού και επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη με την μοιραία αμαξοστοιχία. Ο Άγγελος Τσιαμούρας ήταν ένας από τους ανθρώπους, που διασώθηκαν στην τραγωδία των Τεμπών, που στοίχισε τη ζωή 57 ανθρώπων, και με αυτοθυσία βοήθησε για να σωθούν και όσοι περισσότεροι μπορούσε.
Ο Άγγελος βρισκόταν στο βαγόνι 6 την ώρα της σύγκρουσης. Όπως ανέφερε ο νεαρός “για εμένα ήταν σαν ταινία, δεν κατάλαβα πολλά. Μόλις ξεκίνησαν τα πρώτα ουρλιαχτά, οι φωνές, λίγο οι μυρωδιές, τότε ήξερα ότι πρέπει κάτι οπωσδήποτε να κάνω.
Ήταν τρομερά ανησυχητικό, κάποιες εικόνες εύχομαι να μην τις δει ποτέ κανείς. Ήταν κάτι απάνθρωπο”.
Από τις 23.20 που συγκρούστηκαν τα τρένα έως περίπου τις 02.30 το πρωί βρισκόταν στο σημείο και βοηθούσε τους συνανθρώπους του, “έβλεπα κόσμο να μην βοηθάει, ενώ ήμασταν όλοι σε μια ηλικία που είναι πιο εύκολο σωματικά να βοηθήσουμε. Μπορούσαμε να σώσουμε έστω 1 παραπάνω, αν 1 παραπάνω παιδί ερχόταν. Ο κος Γιώργος ήταν ο πρώτος που μπήκε στο βαγόνι 3, προτού καν έρθει η ΕΜΑΚ, η οποία ήρθε περίπου 1 ώρα μετά”.
Τι είπε εκείνος και η μητέρα του
Όπως αναφέρει, η μητέρα του πήρε το αεροπλάνο από την Κρήτη για Θεσσαλονίκη, πήρε το λεωφορείο για Λάρισα, όπου και βρήκε το γιο της, έπειτα με το πλοίο γύρισαν στο νησί. “Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να με ρωτήσει χρειάζεσαι ρούχα; Είχα δώσει όλα μου τα ρούχα στους πληγέντες, ήμουν με κοντομάνικο. Δεν με ρώτησε κανείς, πως θα πας στην Κρήτη; Πως θα το κάνεις αυτό; Κανείς δε με βοήθησε από την Κυβέρνηση να γυρίσω σπίτι μου”.
Ακόμη αναφέρει πως έλαβε μονάχα ένα τηλεφώνημα από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, “μου μόλις της απάντησα πως είμαι καλά, εκεί μου έκλεισε το τηλέφωνο. Δεν υπήρχε κάποια συμπαράσταση. ”
“Είμαστε σε μια Ελλάδα του φαίνεσθαι” συνεχίζει, “και αυτό φάνηκε από αυτά που είπαν πως “χάθηκαν τόσες ψυχές αλλά δεν πήγαν χαμένες” όταν το άκουσα αυτό εκείνη την ώρα, με τα πράγματα που είδα και τα ουρλιαχτά που άκουσα, αν αυτόν τον άνθρωπο τον έβλεπα μπροστά μου εκείνη την ώρα, δεν ξέρω ποια θα ήταν η αντίδραση μου. Θα φτιαχτούν καινούριο γραμμή, τι λες ρε άνθρωπε; Πεθαίνουν 57 άτομα, κυρίως νέοι, και εσένα σε νοιάζει ότι θα φτιάξεις γραμμή; Είμαστε σοβαροί με τέτοιους ανθρώπους; Να λένε τέτοια πράγματα σε γονείς που έχουν χάσει τα παιδιά τους; Εγώ τη μάνα μου θα την αγκαλιάσω, οι άλλες μανάδες;”