Τζένη Ρουσσέα: Όσα δεν ξέρετε για την γνωστή ηθοποιό
Η μεγάλη αγάπη της για το θέατρο, θα της δώσει την δύναμη να συνεχίσει και να προσφέρει ακόμη πιο δυνατές και συγκινητικές θεατρικές στιγμές στο κοινό που πιστά την ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Ένα υπερταλαντούχο πλάσμα με απίστευτη φινέτσα και αρχοντιά που κατάφερε να ξεχωρίσει μέσα από το έργο της αποτελώντας μια από τις εμβληματικότερες μορφές της γενιάς της.
Τζένη Ρουσσέα: Τα πρώτα χρόνια της ζωής της και το θέατρο
Η Ιωάννα (Τζένη) Ρουσσέα-Σοφιανοπούλου γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 25 Οκτωβρίου του 1932. Είναι κόρη του καλλιτέχνη Χρήστου Ρουσσέα και αδερφή της ζωγράφου Μαρίας Ρουσσέα.
Η ίδια είχε πει για την απόφασή της να γίνει ηθοποιός: «Όταν είπα στους γονείς μου ότι θα γίνω ηθοποιός, η μαμά μου λιποθύμησε κι ο πατέρας μου είπε να κάνω αυτό που θέλω».
Φοίτησε στη σχολή Εθνικού Θεάτρου. Το 1970 η Τζένη Ρουσσέα παντρεύτηκε τον φαρμακοβιομήχανο Σωτήρη Σοφιανόπουλο και την ίδια χρονιά απέκτησε την κόρη της Έλλη. Από το 1975 αναλαμβάνει την επιχείρηση του θεάτρου «Κώστα Μουσούρη».Η Τζένη Ρούσσεα, έχοντας διαγράψει μια πορεία 65 χρόνων στο θέατρο και τον κινηματογράφο, αποτελεί μια από τις μεγάλες Κυρίες της υποκριτικής τέχνης, που ξεχωρίζει ακόμα με την κομψότητα και τη γοητεία της.
«Όλοι οι άλλοι χαίρονται, αλλά εγώ… Είναι ένας χρόνος παραπάνω. Ας μην την ξεφωνίσουμε, είναι πάνω από 80 πάντως», εξομολογήθηκε η ηθοποιός το 2019.
Η οικογένεια του συζύγου της δεν την ήθελε για νύφη κι η πεθερά της της έλεγε να αφήσει το θέατρο. «Ως χαρακτήρες δεν ταιριάξαμε με τον άντρα που παντρεύτηκα είχε πει η Τζένη Ρουσσέα σε συνέντευξή της. Γοητεύτηκα από τη δημιουργικότητα, το ανήσυχο πνεύμα, τη δύναμη, τον ενθουσιασμό και την αποφασιστικότητα του Σωτήρη Σοφιανόπουλου.
Η Τζένη Ρουσσέα την ημέρα του γάμου της:
Υπήρξε πρωτοπόρος, δραστήριος, σπουδαίο μυαλό, αλλά μπροστά από την εποχή του. Ό,τι είπε σήμερα έχει ενσωματωθεί σε νόμους. Τότε εκδιώχθηκε, αδικήθηκε από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Έδινε κι αυτός μια ζωή, όπως κι εγώ, και έχανε συνεχώς.
Tζένη Ρουσσέα: Η σχέση με την κόρη της
Στα 87 της, ανέβηκε ξανά στο θεατρικό σανίδι, έκανε μια ανασκόπηση και μίλησε μεταξύ άλλων και για την κόρη της, Έλλη.
«Ως χαρακτήρες δεν ταιριάξαμε με τον άντρα που παντρεύτηκα. Γοητεύτηκα από τη δημιουργικότητα, το ανήσυχο πνεύμα, τη δύναμη, τον ενθουσιασμό και την αποφασιστικότητα του Σωτήρη Σοφιανόπουλου.
Υπήρξε πρωτοπόρος, δραστήριος, σπουδαίο μυαλό, αλλά μπροστά από την εποχή του. Ό,τι είπε σήμερα έχει ενσωματωθεί σε νόμους. Τότε εκδιώχθηκε, αδικήθηκε από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Έδινε κι αυτός μια ζωή, όπως κι εγώ, και έχανε συνεχώς. Οι δημιουργικές του ιδέες ενώ θα μπορούσαν να σώσουν την Ελλάδα δεν ευνοήθηκαν από τα καθεστώτα.
Η ΧΡΩΠΕΙ, που ανέλαβε από το 1950 και μετά, ήταν το πρώτο εργοστάσιο των Βαλκανίων που πουλήθηκε κομμάτι – κομμάτι σε άσχετους για να ρημάξει αργότερα. Έζησα σε μια Αθήνα διασκέδασης, αθωότητας και μοναδικής ομορφιάς.
Το βράδυ μετά την έξοδο κατηφορίζαμε από το Σύνταγμα για να έρθουμε στο σπίτι, μας στην Αχαρνών, που τότε ήταν γεμάτη κήπους, τραγουδώντας και οι πεζοί τραγουδούσαν μαζί μας.
Όλοι εμπιστευόντουσαν όλους. Ήμουν αναγνωρίσιμη και με σταματούσαν για να μου πουν κάτι θετικό. Σε μια πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα πάντα, το μονό κακό που μου συνέβη , ήταν από κάποιον θεατή μου που με απείλησε’ στον δρόμο. “Θα σε σκοτώσω”, μου φώναξε, αν δεν αφήσεις τον γιο σου να παντρευτεί την κόρη του”.
Με είχε ταυτίσει με τον ρόλο μου. Ο κόσμος με επιβεβαίωνε στους δραματικούς ρόλους. Γυρίζαμε συνεχώς, δεν υπήρχαν χρήματα, νοικιάζαμε χαμόσπιτα και στήναμε τα σκηνικά στο εσωτερικό αυτών των σπιτιών.
Οι συνθήκες ήταν δύσκολες. Θυμάμαι τα νυχτερινά γυρίσματα από τις 7 το απόγευμα ως τις 9 το πρωί μες στη βροχή. Περπατούσα ώρες χωρίς ομπρέλα για να αποδώσουμε τη δραματικότητα της σκηνής. Στο αδιάβροχο που φορούσα από τη βροχή έλιωσαν οι ραφές. Με τον Φίνο δούλεψα πολύ λίγο, μου μίλησε για πολλούς ρόλους, δεν έκανε όμως ό,τι υποσχέθηκε».
«Πέρασα δύο χρονιές εκτός πλατό γιατί ήθελα να φροντίζω την Έλλη. Όταν ήμουν έγκυος παρακαλούσα την εικόνα της Παναγιάς, που κρατώ και σήμερα κοντά μου, να γεννήσω κορίτσι.
Η σχέση με την κόρη μου είναι όπως είναι πάντα η σχέση μάνας και κόρης. Είναι ο πιο αυστηρός κριτής μου – ανέκαθεν ήταν. Ήταν πολύ σημαντική για μένα. Φεύγοντας για το θέατρο, την έβλεπα να με χαιρετάει ψηλά από το παράθυρο. Της έλειπα πολύ τα βράδια και το ήξερα. Φρόντιζε να μου το θυμίζει. Μου άφηνε σημειώματα πάνω στο μαξιλάρι μου:
“Όταν έρθεις ξύπνησε με”. Έκλαιγε, με ήθελε κοντά της. Φυσικά και με διέλυε. Δεν κάτσαμε πολύ μαζί. Το πρωί είχε σχολείο, τα βράδια είχα θέατρο, λίγες οι ώρες που μοιραζόμασταν. Φυσικά και μου το έχει χρεώσει. Τίποτα δεν είναι χωρίς τίμημα. Έχω φυλάξει και τα σημειώματα της, “Είμαι άρρωστη! Λείπεις!”. Έχω θυσιάσει τις προσωπικές μου σχέσεις για το θέατρο, αλλά αυτό μπορούσα, αυτό έκανα. Τα καλοκαίρια όμως ήμασταν πάντα μαζί, έπρεπε να ξεκουράζομαι, και δεν μου άρεσε να παίζω επιθεώρηση. Κάποιοι φίλοι μου επέμεναν ότι έπρεπε να το εκμεταλλευτώ, ίσως και να έχασα την Επίδαυρο ή το Ηρώδειο από αυτή μου την επιλογή», είπε στο Gala.