Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: Γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1947 στο Λος Άντζελες. Είναι εγγονός της Ελληνίδας ηθοποιού Κατίνας Παξινού. Έχει σημαντική καριέρα στο θέατρο και τον κινηματογράφο.Από μικρός ήθελε να ασχοληθεί με την αρχιτεκτονική αλλά όπως λέει ο ίδιος δεν μπορεί να τραβήξει μια ίσια γραμμή και έχει τελειώσει τη Νομική. Διαθέτει σπίτι στην Επίδαυρο ενώ έχει στενούς φιλικούς δεσμούς με το Μιχάλη Ρέππα και τον Θανάση Παπαθανασίου.
Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: Η καριέρα στην τηλεόραση
Για 17 χρόνια ήταν σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων στην ΕΡΤ, και έπαιζε παράλληλα και στο θέατρο. Δεν ήταν στόχος της ζωής του να λέει ειδήσεις καθώς τον ενδιέφερε η υποκριτική. Όταν τον έδιωξαν από την ΕΡΤ, ήταν σαν να τον έδιωξαν από το σπίτι του. Γι’ αυτό τον λόγο δεν επιθυμεί να ξαναπατήσει ποτέ εκεί.Είχε πρόταση από τον Μίνωα Κυριακού να παρουσιάσει δελτίο ειδήσεων το οποίο και δεν αποδέχτηκε.
Έδωσε οντισιόν στην Δραματική Σχολή του Χορν με το που βγήκε από τη σχολή κάτι που το το είχε κανονίσει η μαμά του που ήταν συμμαθητές με τον Χορν στο σχολείο. Πήγε στην οντισιόν και πέρασε ενώ άρχισε να κάνει πρόβες με τον Χορν. Ωστόσο, έπεσε η δικτατορία έγινε ο Χορν διευθυντής της ΕΡΤ και τελικά τον πήρε να λέει τις ειδήσεις στην ΕΡΤ. Η τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στο σήριαλ “Επιστροφή” σε ρόλο ενός παππού που στην αρχή λίγο του κακοφάνηκε.
Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: H σχέση με τον παππού του
Για την σχέση που είχε με τον παππού του, Αλέξη Μινωτή, ο γνωστός ηθοποιός έχει χαρακτηριστικά πει και σε μένα σε συνέντευξή του: “Όσο ζούσε η Παξινού, ήταν με διακυμάνσεις καλή. Από το θάνατό της και μετά τα χαλάσαμε για τα κληρονομικά. Αυτά που γίνονται στις οικογένειας έγιναν και στη δική μας και αυτό του το χρεώνω και δεν του το ξεχρέωσα ποτέ. Δεν το έχω συγχωρήσει ακριβώς, το έχω ξεχάσει. Αισθάνθηκα μεγάλη αδικία από μέρους του. Ήταν σα να με πέταξε από το σπίτι μου ο παππούς μου. Αυτό μου έκανε και ήταν συμπλεγματικός απέναντι στη γυναίκα του. Ήταν πάντα κάτω από την Παξινού”.
Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: Η αγαπημένη του γιαγιά
Σε μια συνέντευξη του, είχε μιλήσει για την αδυναμία που είχε στην γιαγιά του Καίτη Παξινού και πόσο την θαύμαζε: “‘ Ήταν ένας κυκλώνας, όχι αυτού του κόσμου. Ήταν πολύ γήινη και απογειωμένη, πολύ λαϊκιά και αρχοντική ταυτόχρονα, πολύ γιαγιά και ντίβα”.
“Εγώ την έλεγα Παξινού, δεν την έλεγα γιαγιά. Το ταλέντο της ήταν τόσο μεγάλο που μπορεί ενώ καθάριζε πατάτες, μπορούσε να σου παίξει ό,τι πιο βαρύ”.
Όπως χαρακτηριστικά έχει πει: “Δεν πέθανε απένταρη αλλά ούτε με τα χρήματα που θα έπρεπε να έχει βάλει στην άκρη. Τα σκόρπαγε τα λεφτά της. Όταν πέθανε στο θέατρο Πάνθεον είχε αφήσει στο μπαρ του θεάτρου ένα αστρονομικό ποσό χρέος, 100.000 δραχμές”.
Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: Η άτυχη στιγμή με την Μαρία Κάλλας
Ο ηθοποιός, διηγήθηκε μια χιουμοριστική στιγμή στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, όταν ήταν 13 ετών και είχε βρεθεί στα παρασκήνια της «Μήδειας» στην Επίδαυρο και είδε τη Μαρία Κάλλας με τα εσώρουχά της, μέσα στο καμαρίνι της. «Την είδα κατά λάθος με τα εσώρουχα. Η γιαγιά μου Κατίνα Παξινού σε ένα διάλειμμα πήγε να την συναντήσει για να της πει να βγάλει κάποια ψεύτικα φρύδια που δεν της άρεσαν και εγώ πήγα μαζί της. Όταν χτύπησε την πόρτα είπε στην γιαγιά μου ότι είναι γυμνή και της είπε δεν πειράζει είμαι με τον εγγονό μου. Έτσι μπήκα στο καμαρίνι και την είδα με τα εσώρουχα, βέβαια όταν με αντίκρισε “τρελάθηκε”».
Αλέξανδρος Αντωνόπουλος: Το ατύχημα που του άλλαξε την ζωή
Το ατύχημα που είχε στην εφηβεία και τον ανάγκασε να αλλάξει καριέρα, είπε χαρακτηριστικά:. «Εγώ ξεκίνησα για μουσικός και πιάνο, αλλά δυστυχώς είχα ένα πολύ σοβαρό ατύχημα στο σχολείο, που μου διέκοψε την πιανιστική μου καριέρα. Μου πέταξε ένας συμμαθητής την τσάντα από το παράθυρο με σκοπό να μπει μέσα ο καθηγητής στην τάξη κι εγώ να είμαι απ’ έξω. Αυτά τα αστεία. Εγώ ως αίλουρος πήδηξα για να μπω μέσα, αυτός δεν με είδε ότι ήμουν στον αέρα και πέρασαν τα χέρια μου μέσα από το τζάμι. Κόπηκα, τώρα δεν έχω τίποτα αλλά εκεί σταμάτησε η ένδοξη καριέρα. Είχα ταλέντο κι ήμουν 16. Έπεσα σε κατάθλιψη. Το επόμενο καλύτερο που μπορούσα να κάνω ήταν να γίνω ηθοποιός, που εκείνη την εποχή δεν ήταν ό,τι καλύτερο για μια αστική οικογένεια».