Την πίστη της στη στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία ενός μεγάλου μετώπου απέναντι στην ακροδεξιά, εξέφρασε η γνωστή ερμηνεύτρια Ραλλία Χρηστίδου, που θα συμμετέχει στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυρία Χρηστίδου υποστήριξε ότι οι ευρωεκλογές «σίγουρα δεν είναι εκλογές β’ τάξης» και πως μπορούν να αποτελέσουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε να μπει ένα «ανάχωμα» κατά των «ακροδεξιών και λαϊκίστικων δυνάμεων στην Ευρώπη».
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑδήλωσε ότι πιστεύει στην ισότητα, πως τάσσεται ενάντια σε κάθε είδους μισαλλοδοξίες και πως είναι έτοιμη να ενώσει τη φωνή της με όλους του προοδευτικούς ανθρώπους, ασχέτως ιδεολογίας.
Μεταξύ άλλων, η Ραλλία Χρηστίδου επισήμανε ότι οι ιδεολογικές περιχαρακώσεις δεν πρέπει να επικρατούν καθώς «τα προβλήματα είναι ίδια για όλους».
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:
Ερ. Πώς αισθάνεστε που προταθήκατε από τον ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωβουλή;
Απ. Είναι πολύ τιμητική για μένα αυτή η πρόσκληση. Αισθάνομαι πολύ συγκινημένη και ξαφνιασμένη. Είναι κάτι που δεν το περίμενα.
Ερ. Ποιοι είναι οι λόγοι που δεχτήκατε αυτή την πρόταση;
Απ. Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ κρίσιμη η συγκεκριμένη αναμέτρηση. Σίγουρα δεν είναι εκλογές β’ τάξης, αλλά εκλογές που από την αφωνία πρέπει να προχωρήσουμε σ’ ένα διαφορετικό σχήμα, στη συμμετοχή. Δέχτηκα γιατί θεωρώ ότι η όποια αναγνωρισιμότητα ενδεχομένως έχω, οφείλω να την αξιοποιήσω προς έναν θετικό σκοπό. Είναι γεγονός ότι η άνοδος της ακροδεξιάς και γενικά οι λαϊκίστικες δυνάμεις στην Ευρώπη έχουν μια ιδιαίτερα ανοδική τάση και πρέπει πάση θυσία οι προοδευτικοί άνθρωποι να κατευθυνθούν προς την αντίστροφη κατεύθυνση και να δημιουργήσουν ένα «ανάχωμα».
Ούτως ή άλλως είμαι φίλη του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος του από το 2011. Θεωρώ δηλαδή ότι είμαι ενεργό μέλος -και οι σύντροφοί μου στην τοπική ΟΜ, οι οποίοι έχουν καλοδεχτεί αυτή την υποψηφιότητα, το ίδιο πιστεύουν. Εξάλλου ήταν αδύνατον να αρνηθώ κάτι τόσο τιμητικό, ιδίως όταν εμείς οι γυναίκες, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι, υποεκπροσωπούμαστε σε θέσεις που έχουν να κάνουν με λήψεις αποφάσεων και τα κοινά. Αν μπορώ λοιπόν κι εγώ να προσφέρω κάτι σημαντικό προς την αντίθετη κατεύθυνση, θα το κάνω με όλες μου τις δυνάμεις.
Ερ. Στην πρόσφατη ανάρτησή σας στο Instagram λέτε, μεταξύ άλλων, ότι «η πολιτική είναι έμπνευση, όραμα και εμπιστοσύνη». Πώς το εννοείτε αυτό;
Απ. Στην προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία διαλέγουμε ως εκλογικό σώμα κάποιους ανθρώπους για να μας αντιπροσωπεύσουν. Το βασικό συστατικό σε αυτό το σχήμα είναι η εμπιστοσύνη, δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο. Το ίδιο πιστεύω και για τους ανθρώπους που αποφασίζουν να θέσουν εαυτό σε αυτή τη διαδικασία. Αν δηλαδή δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει και νομιμοποίηση. Θεωρώ λοιπόν πολύ σημαντικό, ιδίως για εμάς τις γυναίκες, να συμμετέχουμε σε αυτές τις διαδικασίες. Το βλέπω και ως καθήκον και ως υποχρέωση. Γι’ αυτό έβαλα τη λέξη εμπιστοσύνη.
Ερ. Θεωρείτε δηλαδή ότι η συμμετοχή κάνει τη διαφορά;
Απ. Και η ανάληψη της ευθύνης. Γιατί πολλές φορές ο κόσμος θεωρεί ότι με το να απέχει είτε από την ψήφο είτε από τη διαδικασία να θέσει εαυτόν στην πολιτική, προσφέρει κάτι. Επί της ουσίας, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Γιατί αν εγώ για παράδειγμα δεν έχω πάει ποτέ να ψηφίσω, συμβάλλω στο να χαθούν τα προνόμια και τα δικαιώματα όλων εκείνων που συναποτελούν μέρος μιας κοινωνίας. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και όταν αρνούμαι να αποδεχτώ μια πρόταση, φοβούμενη το οτιδήποτε.
Ερ. Ποια θεωρείτε ως μείζονα προβλήματα στις μέρες μας και πώς πιστεύετε ότι μπορείτε να βοηθήσετε από τη θέση της ευρωβουλευτού, σε περίπτωση εκλογής σας;
Απ. Είναι πάρα πολλά τα προβλήματα και πολύ σημαντικά αυτά που θα μπορούσαν να γίνουν. Νούμερο ένα πρόβλημα θεωρώ την εισοδηματική ανισότητα που υπάρχει, δεδομένου ότι τα στοιχεία μάς λένε ότι περίπου το 5% των ανθρώπων κατέχει σχεδόν το 40% του συνολικού πλούτου. Επίσης, υπάρχει πολύ μεγάλο μισθολογικό χάσμα ανάμεσα στα δυο φύλα, μια πραγματικότητα που τη βιώνουμε στην Ελλάδα, το ίδιο όμως ισχύει και στην Ευρώπη. Δηλαδή τα προβλήματα, που ενδεχομένως στο εξωτερικό να είναι σε άλλη κλίμακα, είναι κοινά.
Ας το δούμε όμως κι αλλιώς. Ένας άνθρωπος που βιώνει οικονομικές δυσκολίες στην καθημερινότητά του είναι πολύ πιο εύκολο, ως αντίδραση, να στραφεί προς τον εθνικισμό και τον ρατσισμό. Επομένως, βάση όλων είναι η οικονομία. Κύρια, λοιπόν, αιτία που πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στο «πέπλο» του εθνικισμού είναι, πιστεύω, όλη αυτή η ανισότητα που έχει παραχθεί από το οικονομικό σύστημα κι έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα. Πρόκειται, όμως, για ένα πέπλο, που λειτουργεί εντελώς προσχηματικά. Γιατί αν κοιτάξουμε παραδείγματα άλλων κυβερνήσεων στην Ευρώπη, όπως του Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία ή του Σεμπάστιαν Κουτς στην Αυστρία, θα δούμε ότι, ενώ εξελέγησαν με σημαία και πρόσχημα π.χ. το μεταναστευτικό και το προσφυγικό στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν τις λαϊκές τάξεις και τους ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα, επί της ουσίας δεν κινήθηκαν καθόλου προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ερ. Στο πρόσφατο μήνυμά σας μιλάτε για τις φωνές των προοδευτικών ανθρώπων που πρέπει να αντισταθούν στον λαϊκισμό, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και τις ανισότητες. Η δική σας η φωνή ως πού θα θέλατε να φτάσει;
Απ. Όσο πιο μακριά γίνεται. Σε όλα εκείνα τα αυτιά που δεν ακολουθούν την τακτική της περιχαράκωσης. Δεν θεωρώ δηλαδή ότι η ιδεολογία του καθενός πρέπει να είναι περιχαρακωμένη, αλλά ότι οι ιδέες είναι για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το πού πρόσκεινται κομματικά. Αυτό που θέλω να πω είναι πως η ιδεολογία ως «επιστήμη των ιδεών» είναι κάτι δυνητικά αντίθετο προς το πραγματικό. Εδώ όμως έχουμε να ασχοληθούμε με πραγματικά προβλήματα, που είναι τα ίδια για όλους, ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Όπως κοινός πρέπει να είναι και ο στόχος. Γιατί όταν το φάντασμα του φασισμού και του εθνικισμού αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο και για την αστική τάξη, ακόμα κι εκείνοι κάποια στιγμή τον θυμούνται. Το θέμα είναι να μην φτάσουμε -αν δεν έχουμε φτάσει- σε αυτό το σημείο. Να το προλάβουμε.
Ερ. Είναι το όνειρό σας μας πολιτική καριέρα;
Απ. Επί της ουσίας δεν μπορώ να μιλήσω για όνειρα. Από τότε που ήμουν 18 χρόνων, αφήνω καμιά φορά τη ζωή να με πάει εκεί που θέλει. Δεν μπορούμε να κατευθύνουμε τα πάντα. Κάποιες φορές υπάρχει ένα σταυροδρόμι που προκύπτει στη διαδρομή σου κι εσύ απλά επιλέγεις ποιο δρόμο θα πάρεις.
Ερ. Θεωρείτε λοιπόν ότι βρίσκεστε μπροστά σ’ ένα τέτοιο σταυροδρόμι;
Απ. Ναι.
Ερ. Και η καλλιτεχνική σας καριέρα;
Απ. Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει ασυμβίβαστο στο να κάνω παράλληλα και δισκογραφία. Από την άλλη, είναι αυτονόητο ότι θα αποχωρήσω σιγά-σιγά από τη νύχτα. Είναι κάτι που θέλω να γίνει. Δεν βρίσκω τη νύχτα τόσο γοητευτική όσο παλιά.
