Γιαγιά και παππούς ή σε συντομία τα γνωστά… παππούδια. Είναι δύο πρόσωπα που σημάδεψαν ανεξίτηλα τα παιδικά σου χρόνια και, αν είσαι τυχερός, και την ενήλικη ζωή σου.
Είναι οι άνθρωποι που σε έπαιρναν «φυσιολογικό» παιδάκι τα καλοκαίρια, και σε επέστρεφαν στους γονείς σου ένα μήνα μετά, στα όρια της παχυσαρκίας, αποτέλεσμα των συχνών και μεγάλων γευμάτων μέσα στην μέρα! Είναι εκείνοι στους οποίους κατέφευγες πάντα έπειτα από σπάσιμο βάζου ή ζωγράφισμα λευκού τοίχου -συνήθως με κηρομπογιές-και εκείνοι που είχαν πάντα να σε φιλέψουν αναψυκτικό και σοκολάτα, παρόλο που οι γονείς το απαγόρευαν (ρητά).
Είναι τα δύο εκείνα γεροντάκια που έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ όταν πήρες έπαινο στην Α’ γυμνασίου -τι εννοείς όλοι έπαιρναν;- και εκείνοι που κορδώνονταν στη γωνίτσα του αμφιθεάτρου όταν έπαιρνες το πτυχίο σου -έπειτα από… 8 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα φοιτητικά έδρανα. Είναι εκείνοι που σε θεωρούσαν το πιο χαρισματικό και φανταστικό πλάσμα στον κόσμο, παρόλο που κατά γενική ομολογία δεν είχες καταφέρει και κάτι αξιόλογο και σου έβαζαν κρυφά στο χέρι ένα μικρό χαρτζιλικάκι, κάθε φορά που τους περνούσες μία επαφή στο κινητό τους -στο οποίο συμπεριφέρονταν σαν να είναι ατομική βόμβα. Είναι εκείνοι που πάντα σου είχαν για δώρο παιχνίδι και ΟΧΙ ρούχα, κάτι που φυσικά σου δημιουργούσε τεράστιο ενθουσιασμό!
Ακόμα θυμάμαι εκείνα τα γενέθλια, όταν ο παππούς μου ήρθε με ένα μεγάλο κουτί και ένα τεράστιο χαμόγελο, για να μου ευχηθεί. Μία αγκαλιά, ένα φιλί και φυσικά τα αγαπημένα μου Playmobil ήταν το δώρο, το οποίο ήταν υπέρ-αρκετό για να με κρατήσει ξάγρυπνη όλο το βράδυ, να παίζω με τον αδερφό μου -πάντα κρυφά από τους γονείς- φτιάχνοντας απίστευτες ιστορίες με το μυαλό μας και δίνοντας ονόματα σε κάθε φιγούρα -πάντα κάποια είχε το όνομα του παππού.
Και κάπως έτσι, τα χρόνια περνούν, και η Playmobil αποφασίζει να μας γεμίσει αναμνήσεις με τις νέες φιγούρες των πιο αγαπημένων ηρώων της ελληνικής οικογένειας, που δεν είναι άλλες από τον παππού και τη γιαγιά και οι οποίες είναι αφιερωμένες στην ενίσχυση του Συλλόγου «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ» και της Τράπεζας Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών, πρόγραμμα που υλοποιείται για 6η συνεχόμενη χρονιά.
Όπως ακριβώς λοιπόν η αγάπη και η προσφορά του παππού και της γιαγιάς προς τα εγγόνια, είναι ανιδιοτελής, έτσι θα πρέπει να είναι και η δική σου, απέναντι στα παιδιά που πραγματικά την έχουν ανάγκη.
Δες το βίντεο που ετοιμάσαμε όσο θυμόμασταν τον παππού και τη γιαγιά μας (και κλάψε μαζί μας ελεύθερα):
Πηγή: queen.gr
