” Έχω ένα παιδί, και προφανώς υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι αυτό είναι τεράστιο λάθος. Εισπράττω σχόλια και ερωτήσεις από ξένους αναφορικά με την κατάσταση του παιδιού μου, όπως «Α, πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσει αδερφάκι μια μέρα! Οπωσδήποτε!» ή «μόνο ένα παιδί θα κάνεις;»!
Μόνο ένα.
Λες και το ένα δεν είναι ευλογία και δώρο από μόνο του. Λες και το μόνο «ένα» παιδί είναι αποστροφή.
Στη συνέχεια, βέβαια, έρχονται και τα άλλα επιθετικά σχόλια όπως το ότι «τα μοναχοπαίδια είναι εγωιστές και κακομαθημένα» ή «τα μοναχοπαίδια νιώθουν μοναξιά. Απεχθάνονται τους γονείς τους μεγαλώνοντας». Σύμφωνα με τα σχόλια αυτά, το να είσαι μοναχοπαίδι είναι κάτι σα να είσαι λεπρός, ζεις μια ζωή γεμάτη αρνητικά.
Για να είμαι ειλικρινής, όλα τα παραπάνω κάποτε με εκνεύριζαν απίστευτα. Για πολύ καιρό ένιωθα χάλια γνωρίζοντας ότι το κοριτσάκι μου κατά πάσα πιθανότητα θα παρέμενε μοναχοπαίδι. Έχοντας περάσει υπερέμεση κύηση δύο φορές και έχοντας χάσει έτσι μωρά, άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως αυτό το μωρό που απέκτησα να ήταν η μοναδική μου ευκαιρία.
Έπειτα, όταν ο πρώην άνδρας μου κι εγώ χωρίσαμε, αποφάσισα ότι αυτό ήταν που έκλεισε το θέμα «δεύτερο παιδί» για εμένα. Είμαι 35 χρονών, έτσι θα έπρεπε να γνωρίσω κάποιον πραγματικά φανταστικό άνδρα, ο οποίος θα με φρόντιζε αν περνούσα υπερέμεση κύηση ξανά, δεδομένου ότι θα είχα πρώτα πείσει τον εαυτό μου να ξαναπεράσω αυτόν τον κίνδυνο, και με τον οποίον θα παντρευόμουν σχετικά γρήγορα. Καθώς, στατιστικά, οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι αρκετά μικρές, παρόλο που το «μαγαζί» μου είναι ακόμα ανοιχτό, τελικά συμβιβάστηκα με την ιδέα ότι θα παραμείνουμε εγώ με την κόρη μου για την υπόλοιπη ζωή μου. Εγώ και το κοριτσάκι μου!
Αυτό δεν ήταν κάτι το οποίο αποδέχτηκα εύκολα από την πρώτη στιγμή. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια με τέσσερα κορίτσια -είμαι η μικρότερη- που σημαίνει ότι οι μεγάλες περίοδοι απόλυτης ησυχίας μου προκαλούσαν παραφροσύνη. Επίσης, είμαι πολύ κοινωνική. Ανθρώπους που κάποιοι τους θεωρούν υπερβολικά φασαριόζους, εγώ τους βρίσκω… ανακουφιστικούς. Φασαριόζικα, χαοτικά και ζεστά είναι τα λόγια που χαρακτηρίζουν απόλυτα τα δικά μου παιδικά χρόνια. Έτσι, αρχικά, η σκέψη ότι θα μεγαλώσω μόνο ένα παιδί μου φαινόταν…
αλλόκοτη. Τα παιδικά χρόνια που εγώ ήξερα ήταν γεμάτα θεότρελες γυναίκες. Πώς θα είναι να μεγαλώνει χωρίς να έχει κάποιον να πειράζει; Θα είναι ολοκληρωμένη η ζωή της χωρίς μια αδερφή, με φίλους τους οποίους θα μπορεί να κοροϊδεύει; Αλλά, μετά, αφού θρήνησα για την τωρινή μου πραγματικότητα -ότι η κόρη μου (εκτός κι αν βρεθεί με κανένα θετό αδερφάκι) θα είναι το μοναδικό μου αστέρι στον πλανήτη μας- όχι μόνο το αποδέχτηκα, αλλά άρχισε και να μου αρέσει η ιδέα του μοναχοπαιδιού. Αντί να νιώθω άσχημα, λοιπόν, λάτρεψα την σχέση μου με το μοναδικό παιδί μου. Και αυτοί είναι οι έξι λόγοι που δεν νιώθω άσχημα που έχω μόνο ένα παιδί:
Λεφτά, Λεφτά, Λεφτά, Λεφτάααα
Πριν ο πρώην άνδρας μου κι εγώ χωρίσουμε, τα οικονομικά μας ήταν σφιχτά. Τώρα που είμαι single μαμά, είναι ακόμα πιο χειρότερα. Ως παιδί, η οικογένειά μου περνούσε ανά διαστήματα δύσκολες οικονομικές καταστάσεις, και θυμάμαι πολύ καλά το άγχος που μας έπιανε όλους. Με ανακουφίζει το να ξέρω ότι με μόνο ένα παιδί, έχω μόνο ένα επιπλέον στόμα να θρέψω, αντί για περισσότερα. Ότι αν η κόρη μου θέλει να ξεκινήσει μία δραστηριότητα ή να πάει κάπου ωραία, π.χ. σε ένα μουσείο ή ένα θεατρικό, μπορώ να την πάω –ή να βρούμε με τον μπαμπά της έναν τρόπο για να γίνει. Αν είχα ένα ακόμα παιδί, θα έπρεπε να αποκλείσω αυτές τις ευκαιρίες. Μπορεί να μην καταφέρουμε ποτέ να πάμε στην Disneyland, αλλά με ένα παιδί, μπορώ να της προσφέρω ό,τι καλύτερο από τα λίγα που έχω.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να «περιμένουν» μέχρι να βγάλουν περισσότερα λεφτά, για να κάνουν κι άλλα παιδιά. Αν συνεχίζεις να περιμένεις, δεν θα έχεις ποτέ αρκετά. Αλλά, όπως είπε κάποτε και ο Michael Jackson, «αν δεν μπορείς να ταΐσεις το μωρό σου, μην κάνεις μωρό».
Χρόνος
Πλέον εργάζομαι. Παλαιότερα ήμουν μαμά-νοικοκυρά (τον περισσότερο καιρό), όμως τώρα είμαι στην δουλειά για τουλάχιστον 40 ώρες την εβδομάδα, ίσως και περισσότερο. Ο χρόνος μου, λοιπόν, είναι περιορισμένος. Νιώθω ήδη ενοχές, όπως έχουν τα πράγματα, όταν δεν βλέπω την κόρη μου, είτε επειδή είναι με τον μπαμπά της, τις μέρες που την έχει, είτε επειδή δουλεύω. Ένα ακόμα παιδί απλά θα μου έπαιρνε κι άλλον από τον περιορισμένο χρόνο που έχω για εκείνη, και αυτή η ιδέα δεν μου αρέσει καθόλου. Αν έχω λίγες ελεύθερες ώρες, είναι όλες δικές της.
Εγγύτητα
Ως παιδί, έτρεχα πάντα πίσω από τις μεγάλες αδερφές μου, που είναι 9, 7 και σχεδόν 6 χρόνια μεγαλύτερες από εμένα. Μισούσα το αίσθημα να «μένω στην απ’έξω» και φυσικά, λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας, έμενα σχεδόν πάντα. Εξάλλου, με τόσα αδέρφια, αναπόφευκτα θα υπάρχουν συγκρούσεις προσωπικοτήτων ή τρόπου ζωής. Έτσι είναι. Με τον κόρη μου, είμαστε μόνο εμείς οι δύο. Δεν χρειάζεται να απασχολούμαι να βοηθώ ένα άλλο παιδί να κάνει το Α, Β, Γ πράγμα. Έχει όλη μου την προσοχή, και ενώ είμαι σίγουρη ότι αυτό μπορεί να έχει και τα μειονεκτήματά του, πιστεύω ότι είναι και υπέροχο. Το να έχεις ποιοτικό χρόνο σε ένα σπίτι με τρία ακόμα παιδιά ήταν δύσκολο για την οικογένειά μου, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που οι αδερφές μου έφυγαν και πήγαν να σπουδάσουν. Μου αρέσει που έχω τον χρόνο να μάθω ποια είναι ως άνθρωπος, να γνωρίσω τα ενδιαφέροντά της. Μπορώ να αφιερώσω χρόνο σε κάτι που την απασχολεί –κάτι που δεν θα μπορούσα να κάνω στον ίδιο βαθμό, αν είχα περισσότερα παιδιά. Ξέρω ότι είμαι γονιός μιας κόρης, και δεν πιστεύω στο ότι το παιδί σου είναι ο καλύτερός σου φίλος, αλλά μία μέρα, όταν θα μεγαλώσει, μου αρέσει η ιδέα του να γίνουμε φίλες για πάντα.
Τα αδέρφια δεν είναι πάντα δεμένα
Όλοι ισχυρίζονται ότι τα αδέρφια είναι οι πιο δικοί σου άνθρωποι. Ίσως ξεχνούν, όμως, ότι δεν τα πάνε όλα τα αδέρφια καλά μεταξύ τους. Σίγουρα, τα αδέρφια έχουν να προσφέρουν πολλά στην ζωή ενός παιδιού, όμως αδελφός δεν σημαίνει και αυτόματη αγάπη. Δύο αδέρφια μπορεί να συγκρουστούν ή να έρθουν σε απόλυτη ρήξη μεταξύ τους. Εγώ έχω να μιλήσω με μία από τις αδερφές μου δύο μήνες, παρόλο που εγώ την παίρνω όσο συχνά μπορώ. Με την άλλη μιλάμε συνήθως στο Facebook. Με την τρίτη μιλάμε συχνά, αλλά εξίσου συχνά τσακωνόμαστε και μετά σταματάμε να μιλάμε για λίγο καιρό. Και κάπως έτσι συνέβαινε σε όλη τη ζωή μας. Δεν αλλάζει. Αγαπάμε η μία την άλλη, αλλά και τσακωνόμαστε.
Δεν μπορείς να κάνεις ένα ακόμα παιδί και να εξασφαλίσεις ότι τα παιδιά σου θα είναι καλύτεροι φίλοι για πάντα. Φυσικά, όλοι ελπίζουμε ότι μια μέρα θα είναι έτσι, όμως στην πραγματικότητα, δεν συμβαίνει πάντα. Και ενώ η κόρη μου στερείται όλη τη χαρά της ζωής με αδέλφια, στερείται και όλο το δράμα που μπορεί να φέρει αυτή η σχέση. Και στην θέση των αδελφών, έχει αναπτύξει μία πολύ ώριμη και ανεξάρτητα προσωπικότητα.
Η καριέρα μου
Ναι, το λέω. Έχω πάθος με την καριέρα μου ως δημοσιογράφος. Λατρεύω την δουλειά μου. Με ένα παιδί, μπορώ να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στις επαγγελματικές αναζητήσεις μου, χωρίς να νιώθω άσχημα γι’αυτό –ή να δώσω λιγότερα στο παιδί μου. Μου αρέσει να είμαι μαμά, αλλά μου αρέσει να είμαι και η Laura, και δεν ντρέπομαι γι’αυτό. Αυτό που κάνω μου φέρνει μεγάλη χαρά. Επιπλέον, το παιδί μου βλέπει μία δυνατή, χαρούμενη και με κίνητρα γυναίκα, η οποία πιστεύει στον εαυτό της και κυνηγά αυτά που θέλει και πετυχαίνει. Δεν μου φαίνομαι κακό παράδειγμα για ένα μικρό κορίτσι.
Η υγεία μου
Είχα συνολικά τρεις εγκυμοσύνες και σε δύο από αυτές είχα σοβαρή υπερέμεση κύηση, με αποτέλεσμα να αποκτήσω ένα μόνο παιδί. Όπως δείχνουν τα μαθηματικά, δεν ήμουν μία υγιής έγκυος, παρόλο που είχα εύκολες συλλήψεις. Τώρα, είμαι υγιής και γυμνασμένη και νιώθω υπέροχα. Δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να περάσω ξανά αυτήν την περίοδο που ένιωθα άρρωστη, ή να αντέξω τον πόνο άλλης μίας απώλειας. Μπορεί να με κατηγορήσει κανείς;
Μόνος δεν σημαίνει και μοναχός
Υποστηρίζω πλήρως όποιον θέλει να αποκτήσει πολλά παιδιά, καθόλου παιδιά ή μόνο ένα παιδί. Βλέπω τις χαρές που μπορεί να έχει καθένα από αυτά τα σενάρια και δεν είναι δουλειά μου να κρίνω κανέναν. Απλά εύχομαι οι ξένοι να σταματήσουν να λυπούνται την κόρη μου για το γεγονός ότι είναι το μοναδικό μου παιδί. Έχει την αγάπη και τον ενθουσιασμό δύο γονιών. Δεν είναι για λύπηση!
Και έπειτα από τόσο δύσκολες εγκυμοσύνες, είμαι τόσο ευγνώμων για το υγιές μοναδικό παιδί μου και λατρεύω τον δεσμό που έχω χτίσει μαζί της. Είναι ευλογία να είμαι η μητέρα της και, ενώ είναι η δυσκολότερη δουλειά που είχα ποτέ, μου έχει φέρει περισσότερη χαρά από όση θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ!
Πηγή: mama365.gr
