Λίγοι γνωρίζουν πως υπάρχουν και στην Ελλάδα πυραμίδες. Αποτελούν μάλιστα μοναδικά δείγματα πυραμιδικής αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη. Δεν μοιάζουν, βέβαια, με τις αιγυπτιακές. Καλύπτονται όμως από μυστήριο, καθώς ελάχιστοι ερευνητές έχουν ασχοληθεί με την ύπαρξή τους και όσοι το έκαναν δεν συμφωνούν σε τίποτα!
Το Kεφαλάρι Αργολίδας, κοντά στην πόλη του Άργους, είναι μια όμορφη περιοχή με πλούσια βλάστηση και τρεχούμενα νερά (για ορισμένους τουλάχιστον μήνες του χρόνου) που πηγάζουν κάτω από τα θεμέλια της Παναγιάς της Kεφαλαριώτισσας (εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής). Πίσω από την εκκλησία βρίσκονται τα «Iστορικά Σπήλια» (καταφύγια των ηρώων του 1821).
Στην ευρύτερη περιοχή του Κεφαλαρίου, κοντά στο χωριό Ελληνικό και στο δρόμο που συνέδεε στην αρχαιότητα το Άργος με την Τεγέα Αρκαδίας, είναι χτισμένο ένα σπάνιο μνημείο, η πυραμίδα του Ελληνικού.
Η συγκεκριμένη πυραμίδα αποτελεί όχι μόνο ένα από τα αρχαιότερα κτίσματα στην Ελλάδα, άλλα και παγκοσμίως. Την πυραμίδα άλλωστε αναφέρει και ο Παυσανίας.
Το αρχαίο κείμενο: «ἐρχομένοις δὲ ἐξ Ἄργους ἐς τὴν Ἐπιδαυρίαν ἐστὶν οἰκοδόμημα ἐν δεξιᾷ πυραμίδι μάλιστα εἰκασμένον, ἔχει δὲ ἀσπίδας σχῆμα Ἀργολικὰς ἐπειργασμένας. ἐνταῦθα Προίτῳ περὶ τῆς ἀρχῆς πρὸς Ἀκρίσιον μάχη γίνεται, καὶ τέλος μὲν ἴσον τῷ ἀγῶνι συμβῆναί φασι καὶ ἀπ’ αὐτοῦ διαλλαγὰς ὕστερον, ὡς οὐδέτεροι βεβαίως κρατεῖν ἐδύναντο: συμβάλλειν δὲ σφᾶς λέγουσιν ἀσπίσι πρῶτον τότε καὶ αὐτοὺς καὶ τὸ στράτευμα ὡπλισμένους. τοῖς δὲ πεσοῦσιν ἀφ’ ἑκατέρων– πολῖται γὰρ καὶ συγγενεῖς ἦσαν–ἐποιήθη ταύτῃ μνῆμα ἐν κοινῷ.»
Μετάφραση Νικολάου Παπαχατζή: «Δεξιά καθώς κανείς πηγαίνει από το Αργος προς την Επιδαυρία υπάρχει οικοδόμημα που μοιάζει πολύ με πυραμίδα και έχει απεικονισμένες ανάγλυφες ασπίδες του σχήματος των αργολικών ασπίδων. Αυτού είχε πολεμήσει ο Προίτος εναντίον του Ακρισίου για την βασιλεία, και λένε πως ο αγώνας έληξε ισόπαλος και γι’ αυτό αργότερα συμφιλιώθηκαν, αφού ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπόρεσε να πετύχει αποφασιστική νίκη. Λένε πως τότε πρώτη φορά συγκρούστηκαν οπλισμένοι με ασπίδες και οι ίδιοι και το στράτευμά τους. Για όσους εκατέρωθεν έπεσαν, επειδή ήταν συμπολίτες και συγγενείς, έγινε σ’ αυτό το μέρος κοινός τάφος».
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή του Υπουργείου Πολιτισμού πρόκειται απλά για ένα οχυρό που κατασκευάστηκε στα τέλη του 4ου π.Χ.αιώνα.
Το 1991 η επιστημονική ομάδα του καθηγητή Ι. Λυριτζή, διεξήγαγε έρευνα εφαρμόζοντας μία νέα μέθοδο χρονολόγησης. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής ήρθαν σε ευθεία σύγκρουση με προηγούμενα πορίσματα ιδίου αρχαιολόγου αμερικανικής αποστολής του 1938, αφού η νέα ηλικία των κτισμάτων τοποθετείται στα μέσα προς το τέλος της 3ης χιλιετίας προ Χριστού αντί του μόλις 3ου-4ου αιώνα προ Χριστού.
Μια έρευνα όμως που έγινε στις 9-2-1995 από την Ακαδημία Αθηνών και χρονολόγηση στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και στο εργαστήριο Αρχαιομετρίας του “ΕΚΕΦΕ- ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ” με την μέθοδο της θερμοφωταύγειας, έδειξε ότι έχει κτιστεί το 2720 π.Χ!
Δηλαδή είναι παλαιότερη κατά 100 (τουλάχιστον) έτη της πρώτης Αιγυπτιακής πυραμίδας του Ζοζέρ (2620 π.χ.) και είναι κατά 170 (τουλάχιστον) έτη αρχαιότερη της πυραμίδας του Χέοπος (2550 π.χ.).
Όσο απίστευτο και αν φαίνεται το γεγονός αυτό όχι μόνο δεν έγινε γνωστό και δεν έγινε καμιά εκμετάλλευση του από το ελληνικό κράτος, άλλα αντίθετα αποσιωπήθηκε.
Η χρήση τέτοιων κτισμάτων στην αρχαιότητα,τα οποία έχουν καταστραφεί σχεδόν όλα, δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί. Ενδεχομένως να χρησίμευαν σαν φρυκτωρίες, σαν ναοί, ταφικά μνημεία ή αστρονομικά παρατηρητήρια. Αυτό που έχει όμως περισσότερη σημασία είναι ότι μιλάμε για πυραμίδες, και μάλιστα αρχαιότερες των Αιγυπτιακών!
Σήμερα το μνημείο παραμένει εσκεμμένα εγκαταλελειμμένο στην φθορά και σχεδόν άγνωστο στον περισσότερο κόσμο.
Παρακολουθήστε το βίντεο:
