«Πρωτ’ αγαπούσα στο Χωριό, τώρα αγαπώ στο Κάστρο και μες στη Λότζια θα σφαχτώ που βασιλεύει τ’ άστρο». Αυτό είναι το δίστιχο του Ελύτη που περιγράφει σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν της Σικίνου.
Η Σίκινος, αυτό το μικρό και άγνωστο στους περισσότερους νησάκι, βρίσκεται κοντά στην Ίο και τη Φολέγανδρο στο νότιο τμήμα των Κυκλάδων.
Σύμφωνα με την μυθολογία, πήρε το όνομά της από τον Σίκινο, γιο του βασιλιά της Λήμνου. Λέγεται πως οι γυναίκες της Λήμνου θέλησαν να εκδικηθούν τους άντρες τους και έσφαξαν όλον τον αντρικό πληθυσμό του νησιού. Σώθηκε μόνο ο βασιλιάς Θόας, γιατί η κόρη του Υψιπύλη τον έκλεισε σε ένα κιβώτιο και τον έριξε στην θάλασσα. Τα ρεύματα τον έφεραν στις ακτές της Σικίνου, που τότε ονομαζόταν Οινόη. Εκεί παντρεύτηκε μια τοπική Νύμφη και μαζί απέκτησαν τον Σίκινο, απ’ όπου και πήρε το όνομά του το νησί.
Ένα νησί μικρό, πανέμορφο που προσφέρει κάτι εντελώς διαφορετικό από τις γειτόνισσες του Ιο και Φολέγανδρο: Φύση, ηρεμία, ψυχική αγαλλίαση, παράδοση και υπέροχες παραλίες.
Το λιμάνι της είναι η Αλοπρόνοια, ένα γραφικό ψαροχώρι που απέχει 3,5 χλμ από την Χώρα. Αλοπρόνοια σημαίνει φροντίδα από τις κακουχίες της θάλασσας. Με άλλα λόγια, μια φιλόξενη αγκαλιά για να αράξεις. Πολύ ταιριαστή υποδοχή στη Σίκινο.
Η Χώρα είναι χτισμένη στο χείλος ενός απόκρημνου γκρεμού στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού. Αποτελείται από δύο συνοικίες, εξίσου όμορφες και γοητευτικές, το Κάστρο και το Χωριό.
Τα κάτασπρα παραδοσιακά σπίτια, τα όμορφα πέτρινα αρχοντικά, τα λαβυρινθώδη σοκάκια, τα ασβεστωμένα πεζούλια και σκαλοπάτιασυνθέτουν έναν πανέμορφο πίνακα ζωγραφικής.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Σικίνου είναι τα ξωκκλήσια της, 61 τον αριθμό.
Υπάρχουν και έξι βυζαντινοί ναοί με τοιχογραφίες του 13ου και του 14ου αιώνα. Ο ναός της Επισκοπής, που βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία, απέχει από το κέντρο του νησιού περίπου 4 χλμ. και χρησιμοποιήθηκε σαν χριστιανικός ναός στα πρώτα χριστιανικά χρόνια της Σικίνου.
Οι 300 περίπου κάτοικοι της Σικίνου από τα παλιά χρόνια έχουν ενασχοληθεί ιδιαίτερα με την καλλιέργεια, τη βοσκή, την αλιεία, τη μελισσοκομία και την τυροκομεία.
Ποικιλία τυριών, ξινόγαλο, μυζήθρα ξερή, μυζήθρα νωπή και σικινιώτικο τυρί, αμπελοφάσουλα, αγγούρια σε στρογγυλό σχήμα, θυμαρίσιο μέλι, από το οποίο, μαζί με σουσάμι, παράγεται εξαίσιο παστέλι, λάδι, ξύδι και κρασί και βέβαια ποικιλία ψαριών είναι τα προϊόντα του μικρού νησιού.
Απομεινάρια αρχαίων οικισμών, βυζαντινές εκκλησίες, φαράγγια, απόμακρες παραλίες, ξέφωτα με πανοραμική θέα και πλούσια φύση είναι μερικά από τα «δώρα» του νησιού στους περιπατητές.
Αξίζει να δείτε στη Σίκινο τη Μαύρη Σπηλιά, τη μεγαλύτερη σπηλιά του νησιού και από τις πιο μεγάλες σπηλιές των Κυκλάδων. Βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας στη βόρεια πλευρά, κάτω από το μοναστήρι της Χρυσοπηγής και είναι προσβάσιμη μόνο από τη θάλασσα.
Οι παραλίες της Σίκινου είναι ιδιαίτερες, παρθένες με καταγάλανα και καθαρά νερά, κάποιες ερημικές που έχουν πρόσβαση μόνο με καΐκι. Η παραλία της Αλοπρόνοιας, το Διαλισκάρι και ο Άγιος Γεώργιος είναι προσβάσιμες οδικώς.
