Το μεγαλύτερο και ασφαλέστερο φυσικό λιμάνι της Ελλάδας με την εξωτική ομορφιά

Πίσω από τα απόκρημνα βράχια, στο νότο της Σιθωνίας στην Χαλκιδική, κρύβεται καλά ένα μυστικό λιμάνι. Είναι ο αρχαίος «Τορωναίος λιμήν», το πιο μεγάλο και ασφαλές λιμάνι της Ελλάδας που αναφέρεται από τον Θουκυδίδη. Ονομαζόταν Κωφός λιμήν, γιατί αν σταθείτε μέσα στον κόλπο δεν ακούτε καθόλου τη θάλασσα!

Το θέαμα του λιμανιού από ψηλά είναι μοναδικό, καθώς θεόρατοι βράχοι υψώνονται πάνω από τον κόλπο, ο οποίος μοιάζει απίστευτα με λίμνη, αφού το πολύ μικρό άνοιγμα προς την ανοιχτή θάλασσα μόλις που διακρίνεται.

Το ακρωτήριο που βρίσκεται πίσω από τους βράχους του κόλπου ονομαζόταν στην αρχαιότητα Δέρρις.

Το Πόρτο Κουφό ήταν ο αρχαίος Τορωναίος λιμήν, ένα ασφαλέστατο αγκυροβόλιο για τα πλοία των Τορωναίων. Το λιμάνι διατηρεί μέχρι σήμερα το αρχαίο του όνομα, αφού από τότε ονομαζόταν Κωφός λιμήν, γιατί οι αρχαίοι υποστήριζαν ότι όποιος είναι μέσα στον κόλπο δεν ακούει καθόλου τη βουή της θάλασσας.

Χρησιμοποιούσαν μάλιστα το λιμάνι σαν παρομοίωση και για κάθε έναν που δεν άκουγε καλά έλεγαν ότι είναι «κωφότερος του Κωφού (Τορωναίου) λιμένος».

Στις βραχώδεις και απόκρημνες ακτές του ανοίγονται σπηλιές, σε μια από τις οποίες, στη ΝΑ. πλευρά της εισόδου, μπορεί ο επισκέπτης να μπει με βάρκα.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα σπηλιά βρίσκεται στη ΝΑ. πλευρά του λιμανιού, στην κορυφή της τομής του παλιού λατομείου η οποία ήταν τόπος λατρείας στα ρωμαϊκά χρόνια. Αργότερα, για να εξαγνιστεί ο χώρος, οι χριστιανοί ζωγράφισαν κόκκινους χαρακτηριστικούς σταυρούς στην οροφή της σπηλιάς.

Αξιοθέατο της περιοχής αποτελούν και τα Καρτάλια . Έτσι ονομάζεται το νοτιότερο ακρωτήριο της Σιθωνίας. Είναι μια περιοχή πολύ επικίνδυνη για την ναυσιπλοΐα και πολύ εντυπωσιακή σαν χώρος. Το όνομα τους το οφείλουν στους γυπαετούς, τους οποίους οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζουν “καρτάλια”. Η επίσκεψη της περιοχής μπορεί να γίνει μόνο με πλοίο.

Το Πόρτο Κουφό είναι το ασφαλέστερο και μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Ελλάδας και είναι σχεδόν πάντα γεμάτο με κάθε είδους σκάφη.

Οι Γερμανοί, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το χρησιμοποίησαν ως βάση και το οχύρωσαν ισχυρά. Σήμερα, είναι ένας ήσυχος μικρός ψαράδικος οικισμός που μοσχοβολάει φρέσκο ψάρι.