Ενα αποθεωτικό δημοσίευμα για την «άγνωστη» στο ευρύ κοινό, Ηπειρο με τις εκπληκτικές φυσικές ομορφιές, επιφυλάσσει η Telegraph.
Αυτή η ελάχιστα γνωστή περιφέρεια της ηπειρωτικής Ελλάδας, έχει το βαθύτερο φαράγγι του κόσμου, ένα τοπίο που θυμίζει Σκωτία. Και ορεινά χωριά που ανταγωνίζονται ευθέως εκείνα της Προβηγκίας, λέει η ρεπόρτερ της εφημερίδας, Caroline Shearing.
«Η Ηπειρος, η περιφέρεια με τα περισσότερα βουνά της Ελλάδας, είναι ένας ευλογημένος τόπος με πλούσιο τοπίο που θυμίζει Σκωτία στα καλύτερά της, ορεινά χωριά που ανταγωνίζονται το καλύτερα της Προβηγκίας, και τις παρθένες ακτές του Ιονίου.
Προσθέστε σ’ αυτά και τα πυκνά δασώδη τοπία (που φιλοξενούν καφέ αρκούδες, λύκους και τσακάλια ), μοναχικά μοναστήρια σκαρφαλωμένα σε γκρεμούς, συγκλονιστική θέα σε βουνά, παραθαλάσσια θέρετρα και έναν ουρανό στο οποίο πετούν αρπακτικά πουλιά, συμπεριλαμβανομένων χρυσαετών – και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι Έλληνες έχουν καταφέρει να κρατήσουν την Ηπειρο μυστική από τον υπόλοιπο κόσμο για τόσο πολύ καιρό» γράφει η Shearing.
Περιγράφοντας συγκλονιστικά την εμπειρία της από την χαράδρα του Βίκου, η δημοσιογράφος αναφέρει: «Με ολοένα και πιο ανασφαλή βήματα, έφτασα στην άκρη του γκρεμού, καθώς το μονοπάτι στένεψε όσο ένα περβάζι και η πρώτη γεύση από το χάσμα – που είχα ταξιδέψει όλη την Ευρώπη για να το δω – αποκαλύφθηκε μέσα από τα πεύκα.
Το μονοπάτι έγινε πιο φαρδύ για να φιλοξενήσει ένα φυσικό μπαλκόνι με υπέροχη θεά, που σχηματίζει ένα μισοφέγγαρο με την περίμετρό του. Κοίταξα πέρα βαθιά, μέχρι τα βάθη της χαράδρας του Βίκου που – σύμφωνα με το Βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες είναι το βαθύτερο του κόσμου.
Οι ειδικοί με τα φαράγγια αμφισβητούν τον ισχυρισμό αυτό: Οι υπολογισμοί του Γκίνες βασίζονται στην αναλογία βάθους-πλάτους.
Ο Βίκος είναι σχεδόν 3.000 πόδια στο βαθύτερό του σημείο και 10 πόδια στο στενότερό του. Αλλά από το σημείο που βρέθηκα εκεί ψηλά, πάνω από το φαράγγι, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για την φυσική ομορφιά αυτού του βαθιά συγκινητικού σημείου.
Ταξιδεύοντας στα τέλη Αυγούστου στην Ηπειρο, μια περιοχή γεμάτη βουνά, στη βορειοδυτική γωνία της Ελλάδα, στα σύνορα με την Αλβανία, περίμενα να δω τον εαυτό μου συνωστίζεται να βρει χώρο για το φαράγγι με άλλες φυσιολατρικές ψυχές.
Αντ ‘αυτού, ένας άδειος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων στην Οξιά – ένα σημείο επιφυλακή 2 ψηλά στα βουνά της Πίνδου ,σε μικρή απόσταση με τα πόδια από το φαράγγι. Και για να μας χαιρετήσει βρέθηκε μόνο ένα μοναχικό γαϊδουράκι που κοιτούσε συνεχώς ένα στασίδι φορτωμένο με βάζα του μελιού .
Τα πρώτα 10 λεπτά στο φαράγγι, πέρασα συντροφιά με τον εκστασιασμένο σύζυγό μου χωρίς κανένα άλλο σημάδι ανθρώπινης ζωής. Η ψευδαίσθηση ότι ήμασταν μόνοι μας στον κόσμο, διαλύθηκε μόνο με την άφιξη ενός ζευγαριού – που σίγουρα ήταν Γερμανοί – που ήρθαν για πεζοπορία στο φαράγγι».
Πηγή: tilestwra.com
