Η απίστευτη ιστορία μιας 60χρονης γυναίκας που κατάφερε να μείνει έγκυος σε δίδυμα με εξωσωματική, ύστερα από πολλές προσπάθειες που έκανε με τον άντρα της. Σήμερα είναι 83 και καμαρώνει τα παιδιά της ως φοιτητές πια.
Η Χαριστούλα Καριώτη που έγινε μητέρα στα 60 της
Η 83χρονη σήμερα Χαριστούλα Καριώτη, βίωσε το θαύμα της μητρότητας στα 60 της χρόνια φέρνοντας στον κόσμο τα δίδυμα αγοράκια της, Νικόλα και Άγγελο.
Η κα Καριώτη είχε μονοπωλήσει τα φώτα της δημοσιότητας με την ιστορία της καθώς δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο έσπευσαν να την συναντήσουν και να μάθουν πώς κατάφερε να μείνει έγκυος σε τρίδυμα με την πρώτη κιόλας προσπάθεια εξωσωματικής.
Η κ Χαριστούλα μιλά στην εφημερίδα Ροδιακή. Ψηλή, λεπτή, καλοντυμένη, με τα μακριά της μαλλιά λευκά πια, αλλά πιασμένα στην ίδια αλογοουρά με τότε και τα δίδυμα αγόρια της δίπλα της, τόσο κοντά της που είναι σαν ο χρόνος να σταμάτησε τότε που τα μεγάλωνε γύρω από τις φούστες της, παλεύοντας με δίδυμα και θηλασμούς, με τις δουλειές στο σπίτι και στα χωράφια.
«Είναι τόσο τίμια και τόσο εργατική…» μου είπε ο Γιάννης Καριώτης, ο πατέρας των αγοριών, «που δεν υπάρχει άλλη!».
Και κάτσαμε ώρα πολύ και είδαμε παλιές φωτογραφίες και η Χαριστούλα βούρκωσε πολλές φορές, κι έκανε πάλι άπειρες προσευχές σαν αυτές που έκανε όταν πίστευε ότι κόντρα σε κάθε κοινωνικό ταμπού και ιατρικό πρόβλημα, το όνειρό της θα γίνει πραγματικότητα! Μόνο καινούργιες φωτογραφίες δεν βγάλαμε γιατί αρνήθηκε ο Νικόλας, αφού οι μικροί μεγάλωσαν και είναι ώρα να τους γνωρίσει ο κόσμος και για άλλους λόγους.
Οι προσπάθειες για παιδί και ο ερχομός των διδύμων
Πόσα χρόνια θέλατε παιδί και δεν ερχόταν κ. Χαριστούλα;
Με τον άντρα μου, ήμασταν παντρεμένοι 20 χρόνια, χωρίς παιδί. Είχαμε πάει σε γιατρούς στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη… Πρόβλημα σοβαρό δεν είχα, κι αν και η ηλικία προχωρούσε έλεγα «θα κάνω παιδί…»!
Οι γιατροί στα 60 σας πια τι σας έλεγαν;
Και πιο πριν οι γιατροί μου λέγανε «είσαι μεγάλη, ζήσε τη ζωή σου, φάε τα λεφτά σου, παιδιά δεν κάνεις…».
Στο χωριό σας τον Αρχάγγελο, τι σας λέγανε;
«Με, τι τα θέλεις… έ, κάμνεις πιο…». Εμείς όμως, στοίβες τα φράγκα. Γρίπη είναι; Αθήνες, αεροπλάνα, γιατροί… Τα λεφτά χαλάλι, για τα παιδιά μου.
Τα καταφέρατε, ένα ιατρικό θαύμα που έκανε τον γύρο του πλανήτη τότε!
Κόρη μου, κουρασμένη ήμουν από τα κτήματα, κουσουριασμένη, όχι. Επίστευα ότι θα κάνω παιδιά. Άμα δεν το πιστεύεις δεν κάνεις τίποτα. Τον καημό μου, Παναγιούλα μου… Πρόβλημα υγείας δεν υπήρχε, περίοδο είχα όχι μόνο τότε, κι αφού εγέννησα τα παιδιά και καιρό μετά και χρόνια…
Αφού με λέασι «Χαριστούλα, κόμα έχεις;» Ήταν κι η μάνα μου έτσι. Από τα χείλη του γιατρού στην Αθήνα που έκανα τα παιδιά, μου λέει «Τι δουλειά κάνετε κ. Καριώτη;, Αγρότισσα; Γι’ αυτό είστε υγιέστατη…». Έκανα γενικές εξετάσεις, «μπράβο, λέει, τι τροφές τρώτε;», «Όπως ο κόσμος όλος…», Εγώ δεν πολυτρώω κρέας, μόνο λάδι και γάλα. Τσιγάρο, Χριστός και Παναγία… «Γυναικολογικά είσαι κούκλα…», μου είπανε. Κάνανε συμβούλιο, είδανε, λέει «προχωράμε, τέτοια γυναίκα δεν εξαναείδαμε! Υπάρχει τρόπος να μείνεις έγκυος…»!
Η μεγάλη έκπληξη και χαρά για την εγκυμοσύνη
Με την πρώτη προσπάθεια εξωσωματικής, έγκυος σε δίδυμα!
Εσιγκλίστηκεν ο κόσμος. Γύρισα πίσω στη Ρόδο, κι ήμουν ελαφριά, δεν εκατάλαβα τίποτα λέω, «τόσο ελαφριά, δεν έγινε τίποτα…». Πήγαινα στα χωράφια πάλι. Και πορπατηχτή… Μια μέρα, πήρε τηλέφωνο ο γιατρός ο Παπαστεργής που με παρακολουθούσε εδώ, λέει «έλα, να σε δω…». Πήγα, με είδε, φεύγω, πάω παίρνω το λεωφορείο για να ‘ρθω Αρχάγγελο, με το που ήρθα μου λέει ο άντρας μου ο Γιάννης, «ο γιατρός πήρε τηλέφωνο, είσαι έγκυος σε τρίδυμα.
Έτρεξε στο δρόμο να σε προλάβει και είχες εξαφανιστεί». Κύριε ελέησον. Με είδε στο μηχάνημα, κι έφυγα, κι έτρεξε από πίσω μου να μου πει «είσαι έγκυος σε δίδυμα, στα 60 σου»! Πήρε τον άντρα μου, του λέει «μου ‘φυγε…»! Τι ετράβηξα, Χριστέ μου. Πώς τα ‘καμα, πώς τα γέννησα, πώς τα μεγάλωσα! Οι ευχές των γονιών μου ήταν.
Το χωριό τι είπε, ο κόσμος εδώ;
Άστα, πιο κόρη μου. «Τι τα ‘θελε, μεγάλη γυναίκα, πότε να τα θρέψει, και πότε να τα μεγαλώσει…»… Ο κόσμος, κουτσομπόλεψε και άσχημα που δεν το περιμέναμε τόσο. Στεναχωρηθήκαμε. Κουτσομπολιό… πα, πα, πα. Δεν επεριμέναν ότι θα κάνω παιδί, 60 χρονών. Να ‘σαι κοπελούδα, να κάμεις. Γριά, μεγάλη, άνω των ορίων; Οι δημοσιογράφοι που περάσαν από δω, δε λέγεται. Το BBC, ήρθε, γερμανικά κανάλια, όλα τα ελληνικά και όλοι οι γνωστοί δημοσιογράφοι από την Αθήνα…
Γυρίσατε στην Αθήνα έγκυος με τρίδυμα, και οι γιατροί αποφάσισαν να αφαιρέσουν το ένα. Κι όλος ο πλανήτης παρακολουθούσε την πορεία σας!
Ξαναπήγα στην Αθήνα και είδαν οι γιατροί ότι πρέπει να βγάλουν το ένα. Έρχονταν οι δημοσιογράφοι, ο κόσμος, μιλούσαν για ιατρικό θαύμα, τι έκανε η επιστήμη! Με ρωτούσαν πώς τα κατάφερα. Αν εκάθουμουν και στο γραφείο… Τους είπα, είναι οι ευχές των γονιών μου. «Ευχές των γονέων έπαρε και στο βουνό ανέβα…», ξέρεις τι θα πει; Ά, Παναγιούλα μου, κι εύχουμαι και τα παιδάκια μου.
Πού γεννήσατε; Στα πούπουλα θα σας είχαν!
Γέννησα στο «Αλεξάνδρα», είχα κλείσει τους οκτώ μήνες, όλα κανονικά. Επάενε κι έρχουνταν ο κόσμος, κι έφερνε ανθοδέσμες, με είχανε δει στην τηλεόραση, με δείχνανε κι ελέασι «εσείς είστε;». Μου γράφανε γραμματάκια, ευχές, να γίνουνε καλοί άνθρωποι τα παιδιά. Ήθελαν να με κουρέψουν, να με χτενίσουν για τις φωτογραφίες… Του ονείρου.
Η περήφανη μητέρα
Κι όταν γυρίσατε στο χωριό πώς σας υποδέχτηκαν;
Ήμουνα μέσα στ’ αυτοκίνητο που μας έφερναν με τα μωρά, κι απ’ έξω ο κόσμος έλεγε «Η Χαριστούλα είναι, η Χαριστούλα είναι;…». « Καλορίζικα τα μωρά, καλορίζικα τα μωρά…». Όλα μου τα ‘κανε ο Θεός, και τα θήλασα και τα δυό μέχρι πέντε μηνών και ο Άγγελος να σπρώχνει τον Νικόλα γιατί ήθελε να θηλάσει αυτός πιο πολύ, και να πλύνω τα μωρουδιακά στο χέρι… Τι να πρωτοκάνω… Έρχουνταν οι δημοσιογράφοι, μας λέγανε στο χωριό ότι μας πληρώνουν, ότι τα κονομήσαμε… Ντροπή, να μας λένε τέτοια πράματα. Εμείς επλερώναμε, χρόνια. Ήρθαν ηθοποιοί και μας βρήκανε, ο Σπύρος Καλογήρου με τη γυναίκα του, και πολλοί…
Σήμερα τι λέτε που βλέπετε τα αγόρια σας, 23 χρονών πια που σπουδάζουν;
Έκανα χρυσά παιδιά. Ο Άγγελος ετελείωσε τη σχολή δημοσιογραφίας του Αντένα και ο Νικόλας μου, σπουδάζει Οικονομικά. Τα ‘χω κοντά μου, τις Κυριακές στην εκκλησία μαζί, τα βλέπουν λένε «εμεγαλίναν της τα παιδάκια…», Έ, με τι θα κάνανε. «Να, τα παιδιά του Γιάννη, να, τα παιδιά της Χαριστούλας…». Η δύναμη του Θεού. Μια κόρη, να, σαν εσένα να μ’ έδινε έθελά την, μ’ έν τα κατάφερα… Δοξασμένο τ’ όνομά Του.
