Η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Δεν μπορώ να είμαι συνεχώς με το «στομάχι στο στόμα», έτοιμη να βγάλω ό, τι έχω φάει. Με τον άντρα μου είμαστε παντρεμένοι τρία χρόνια.
Αγαπάμε ο ένας τον άλλον, δεν λέω, αλλά δεν αντέχω τη νοσηρή αυτή – κατά τη γνώμη μου – συνήθεια πού έχει. Τρώει καθημερινά σκόρδο για να κρατάει χαμηλή την πίεσή του και τα επίπεδα χοληστερίνης και για να διώχνει ιούς και μικρόβια. Ειδικά τώρα με τον κορονοϊό έχω βρει το μπελά μου.
Και εμένα μου αρέσει το σκόρδο, αλλά δεν είμαι και κάθε μέρα με μία σκελίδα στο στόμα. Το τιμάω πάντα στο φαγητό μου είτε φτιάχνω φαγητά κατσαρόλας είτε στο φούρνο, αλλά εκείνος το τρώει ωμό με αποτέλεσμα να βρωμοκοπάει από πάνω μέχρι κάτω σκορδίλα.
Του το έχω πει 100 φορές, δεν το αντέχω. Όσο και να πλένει τα δόντια του, όταν το βράδυ πέφτει να κοιμηθεί δίπλα μου, μου έρχεται να ξεράσω. Βρωμάει από πάνω μέχρι κάτω. Έλεος πια με αυτή την κατάσταση. Έχω σιχαθεί τόσο πολύ, έχω αηδιάσει τόσο που σκέφτομαι σοβαρά να χωρίσουμε. Δεν μπορώ, το καταλαβαίνετε;
Πηγαίνω στη λαϊκή και παίρνω τέσσερα, τέσσερα τα μάτσα και οι λαϊκατζήδες με κοιτάνε καλά-καλά. Που τα χρησιμοποιεί τόσα σκόρδα αυτή, λένε; Κανά λόχο από βρικόλακες θέλει να ξεκάνει;
Μήπως έχετε εσείς καμία άλλη ιδέα γιατί εγώ έχω στερέψει; Έχει κανείς από εσάς το ίδιο πρόβλημα;
Ζωή
