Πρόκειται για την κατάθεση ψυχής της Βάγιας στο Facebook, η οποία περιγράφει τη στιγμή που ο σύζυγος της έμαθε ότι η κόρη τους πάσχει από σοβαρό αυτοάνοσο νόσημα.
Η συγκινητική εξομολόγηση της Βάγιας για τη στάση που πήρε ο σύζυγος της προς την κόρη τους
Χαρακτηριστικά η Βάγια αναφέρει: «Η κόρη μου είναι τώρα 17 χρονών. 8 μηνών διαγνώστηκε με ένα σοβαρό αυτοάνοσο. Ο πατέρας της τότε (μόλις έγινε η διάγνωση και την έμαθε) εξαφανίστηκε για 6 μήνες… Ούτε τηλέφωνα σήκωνε και φυσικά ποτέ δε βρέθηκε στο πλευρό του παιδιού του στο νοσοκομείο, που μπαινόβγαινε… και μετά από τους 6 μήνες που – κατά κάποιο μαγικό τρόπο- βρέθηκε..το..”απολωλός πρόβατο” στο εξωτερικό.. Έκλαιγε στο τηλέφωνο και μου έλεγε ότι λυπάται πολύ και….μπλα, μπλα, μπλα… Εν τω μεταξύ χρήματα… ποτέ..
Άντε κάνα δωράκι για την κόρη του τα Χριστούγεννα και στα γενέθλια της… Η κόρη μου 7 χρονών καθηλώθηκε σε αμαξίδιο… Πάντα (στο τηλέφωνο) “έκλαιγε” για…την “κόρη του”… αλλά καμιά βοήθεια…σε τίποτα.
Να μην σας τα πολυλογώ τώρα η κόρη μου είναι 17 χρονών σε αμαξίδιο, την μεγαλώνω τελείως μόνη μου και είμαι τόσο μα τόσο περήφανη για το παιδί μου. Είναι μια πανέξυπνη έφηβη (γιατί νοητικά είναι φυσιολογική) και – αν και ξέρει φυσικά σχεδόν όλη την αλήθεια για τον “πατέρα της”- προσπαθώ να της “μεταφέρω” ότι έχει πατέρα και ότι δεν είναι η μόνη που μεγαλώνει χωρίς μπαμπά… και ότι καμία φορά οι άνθρωποι (και ειδικά οι μπαμπάδες) για κάποιο λόγο- ίσως επειδή φοβούνται στα… δύσκολα – κάνουν πίσω…και ότι αν μπορεί και θέλει να έχει μια κάποια επικοινωνία μαζί του.
Η απόφαση πλέον είναι δική της. Στην αρχή σκέφτηκα να κινηθώ νομικά για κάποια χρηματική βοήθεια και ήμουν πάρα πολύ στενοχωρημένη και νευριασμένη μαζί του…Αποφάσισα όμως (μετά από πολύ σκέψη και ψάχνοντας το καλά – λόγω του ότι είναι στο εξωτερικό) να το προσπεράσω, γιατί τελικά αυτός είναι ο…χαμένος.
Εγώ νιώθω πολύ τυχερή που έχω αυτό το παιδί δίπλα μου. Αυτόν τελικά τον λυπάμαι. Είναι μόνος του, εκεί που βρίσκεται, δεν έχει άλλα παιδιά και η ηλικία του.. λίγο πριν τα 60…
