Μία μερίδα ζεστό σπιτικό φαγητό, ένα χαμόγελο και λίγη συντροφιά είναι όσα προσφέρουν σε άστεγους, τα μέλη της Εθελοντικής Διακονίας Αστέγων, στη Θεσσαλονίκη. Η πιο όμορφη ομάδα της πόλης, αποτελείται από 60 εθελοντές, οι οποίοι κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Κυριακή ξεχύνονται στους κεντρικούς δρόμους για να ανταμώσουν με εκείνους που η ζωή τους κλήρωσε να ζουν μόνοι, χωρίς μία στέγη πάνω από το κεφάλι τους.
Η δράση μετρά έξι χρόνια, από το 2015, τότε που η πρόεδρος της Εθελοντικής Διακονίας Αστέγων, Κυριακή Φράγκου, μαζί με τον αντιπρόεδρο, π. Νικόλαο Χαμαμτζόγλου, αποφάσισαν να γεμίσουν με ελπίδα τα πρόσωπα εκείνων που ζουν στον δρόμο.
Ο αριθμός των γευμάτων που ετοιμάζουν όλοι μαζί και στη συνέχεια τα μοιράζουν είναι 60 την ημέρα, 180 και για τις τρεις ημέρες δράσης. Τα 58 προορίζονται για άνδρες και τα δύο για γυναίκες.
Τα φαγητά μαγειρεύονται στο σπίτι της κ. Φράγκου, με μπόλικη αγάπη και αλήθεια. “Το φαγητό το κάνουμε στο σπίτι μου. Σε μία μικρή κουζίνα που μεγάλωσα δύο παιδιά γίνονται εκεί οι πιο νόστιμες αγαπησιάρικες σούπες. Με την κουτάλα της αγάπης ανακατεύω δύο καζάνια. Είναι πολύ μεγάλη τιμή να τρώνε άνθρωποι από το φαγητό μας”, τονίζει μιλώντας στο thestival. Στην ομάδα, συμμετέχει φυσικά και η οικογένειά της, ενώ από τους 60 εθελοντές, οι 20 είναι παιδιά ηλικίας περίπου 20 ετών, κάτι που είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για τη συνέχιση της δράσης και τα επόμενα χρόνια.
Οι εθελοντές δηλώνουν χαρούμενοι με τη συμμετοχή τους στην ομάδα, ωστόσο υπάρχουν και στιγμές που διακρίνουν την αδιαφορία της τοπικής κοινωνίας. “Μία φορά έκατσα πάνω στο χαρτόνι, δίπλα στον Κωνσταντίνο. Περνούσε ο κόσμος και έβλεπα τα πόδια τους. Άλλα θυμωμένα, άλλα σκονισμένα, ούτε ένας δεν έριχνε μία ματιά ελεημοσύνης. Γίναμε πιο ξένοι από τους ξένους. Αν δε γίνουμε άστεγοι από τον εαυτό μας, δε θα νικήσουμε ποτέ κανένα άλλο πάθος”, σημειώνει με νόημα.
Για την ίδια, ο Θεός είναι πάντα στήριγμα και συνοδοιπόρος. Όπως λέει, ο Θεός είναι “να κάνουμε χαμηλές πτήσεις, να δίνουμε χώρο, να λέμε σ’ αγαπώ, να δίνουμε ευκαιρίες. Εκείνος, δε θα πει πόσες αμαρτίες έκανες, αλλά πόσες συγγνώμες είπες και πόσες συγγνώμες άκουσες. Ο Θεός είναι με αθλητικά και t-shirts και βρίσκεται εκεί έξω”, επισημαίνει.
Τις εορταστικές περιόδους, οι εθελοντές, άναβαν ψησταριές, ετοίμαζαν μπουφέ για τους άστεγους και γευμάτιζαν όλοι μαζί, εκτός από τα χρόνια της πανδημίας. Ωστόσο, ακόμα και τις δύσκολες ημέρες, δε σταμάτησε ούτε μία φορά η προσφορά των συσσιτίων. “Εμείς θα είμαστε στον δρόμο, όσα χρόνια δώσει ο Θεός”, είπε η επικεφαλής.
“Μπούκωσα με χαμόγελο τα παιδιά – Αυτή ήταν η πιο όμορφη στιγμή μου”
Οι δράσεις τους επεκτείνονται και σε άλλες ομάδες ανθρώπων της πόλης, ακόμα και σε παιδιά. Η πρόεδρος της Εθελοντικής Διακονίας Αστέγων, αποκάλυψε την πιο όμορφη στιγμή της ζωή της.
Τον προηγούμενο μήνα βρέθηκε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και στην Παιδοογκολογική Κλινική. Εκεί, “είδα παιδάκια χωρίς μαλλιά που είχαν μία δικαιολογημένη γκρίνια και στενοχωρήθηκα. Είπα πως πρέπει να αλλάξω αυτήν την κατάσταση. Πήγα στο σπίτι και μίλησα με έναν ποδηλάτη και παραγγείλαμε τέσσερα ποδήλατα”. Με τη βοήθεια ειδικού, κατασκευάστηκαν stands για τους ορούς των μικρών ηρώων στα ίδια χρώματα με αυτά των ποδηλάτων και τους τα χάρισαν.
“Αν με ρωτούσες ποια ήταν η πιο όμορφη στιγμή μου θα σου έλεγα αυτή. Ήμουν περήφανη γιατί μπούκωσα τα παιδιά με χαμόγελο”, δήλωσε.
Η κ. Φράγκου είναι ακούραστη. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο “Νερό νερόοοο”, αφιερωμένο στα παιδιά της Κεντρικής Τανζανίας. Τα έσοδα από τις πωλήσεις διατίθενται όλα για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους.
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εορταστική έντυπη έκδοση του Thestival.
