Κανείς γονιός δεν θέλει να τον πάρουν από το σχολείο και να του πουν πως το παιδί του χτύπησε έναν άλλο μαθητή. Αλλά όπως θα δείτε από την ιστορία που ακολουθεί, τίποτα δεν είναι είτε άσπρο, είτε μαύρο. Παρόλο που ένα κορίτσι είχε όντως χτυπήσει έναν άλλο μαθητή, υπάρχουν δύο πλευρές σε αυτή την ιστορία.
Η ιστορία αυτή περιέχει ένα πολύτιμο μάθημα για τον σεβασμό και μας υπενθυμίζει πως το λάθος και το σωστό μερικές φορές δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.
Τηλέφωνο: Είμαι ο δάσκαλος από το σχολείο της κόρης σας. Έχει γίνει ένα περιστατικό και θέλουμε να έρθετε.
Εγώ: Χτύπησε ή είναι άρρωστη; Δεν μπορείτε να περιμένετε λίγο; Η βάρδια μου τελειώνει σε 2 ώρες.
Τηλέφωνο: Η κόρης σας χτύπησε έναν άλλο μαθητή. Προσπαθούμε να σας βρούμε εδώ και 45 λεπτά. Είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση.
(Πήγα στο σχολείο και μπήκα στο γραφείο του διευθυντή. Είδα την κόρη μου, τον δάσκαλό της, τον διευθυντή, ένα αγόρι γεμάτο αίμα στην μύτη και τους γονείς του.)
Διευθυντής: Πολύ ευγενικό από εσάς που τελικά εμφανιστήκατε!
Εγώ: Συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά είμαι νοσοκόμα και είχα ένα βαρύ περιστατικό που δεν μπορούσα να αφήσω έτσι απλά. (Αφού ντράπηκε λίγο, μου είπε τι συνέβη: το αγόρι πείραζε το σουτιέν της κόρης μου και εκείνη του έριξε δύο μπουνιές. Μου φάνηκε όμως πως ήταν περισσότερο θυμωμένοι με την κόρη μου παρά με το αγόρι.)
Εγώ: Και δηλαδή θέλατε να ξέρετε εάν έχω σκοπό να κάνω μήνυση στο αγόρι για σεξουαλική επίθεση προς την κόρη μου και προς το σχολείο που δεν το σταμάτησε;
Δάσκαλος: Δεν νομίζω ότι ήταν τόσο σοβαρό.
Διευθυντής: Ας μην υπερβάλλουμε. Νομίζω έχετε χάσει το νόημα.
(Η μητέρα του αγοριού άρχισε να κλαίει. Γύρισα τότε προς την κόρη μου για να μάθω τι ακριβώς συνέβη.)
Κόρη: Μου πείραζε συνεχώς το σουτιέν. Του είπα να το σταματήσει αλλά δεν το έκανε. Έτσι είπα στην δάσκαλό μου και αυτός μου είπε να τον αγνοήσω. Εκείνος όμως το έκανε πάλι και μου το ξεκούμπωσε. Τότε τον χτύπησα και σταμάτησε.
(Γύρισα προς τον καθηγητή)
Εγώ:Τον άφησες να το συνεχίσει; Γιατί δεν τον σταμάτησες; Έλα εδώ και άσε με να ακουμπήσω το παντελόνι σου.
Δάσκαλος: Τι; Όχι!
Εγώ: “Σου φαίνεται ακατάλληλο; Γιατί δεν πας να τραβήξεις το σουτιέν της μητέρας του παιδιού; Ή το δικό μου; Νομίζεις πως επειδή είναι παιδιά είναι αστείο;
Διευθυντής: Κυρία μου με όλο το θάρρος, η κόρη σας χτύπησε ένα άλλο παιδί.
Εγώ: Όχι. Υπερασπίστηκε τον εαυτό της ενάντια σε μία σεξουαλική επίθεση από έναν άλλο μαθητή. Κοιτάξτε τους. Το αγόρι είναι διπλάσιο από την κόρη μου σε μέγεθος. Πόσες φορές δηλαδή θα έπρεπε να τον αφήσει να την ακουμπήσει; Εάν το άτομο που πρέπει να την προσέχει και να την προστατεύει δεν ενδιαφέρεται, τι έπρεπε να κάνει; Της τράβηξε τόσο δυνατά το σουτιέν που βγήκε.
(Η μητέρα του αγοριού συνεχίζει να κλαίει και ο πατέρας φαίνεται θυμωμένος και ντροπιασμένος. Ο δάσκαλος δεν με κοιτάει πια. Κοιτάω τον διευθυντή.)
Εγώ: Την παίρνω σπίτι. Πιστεύω το αγόρι πήρε το μάθημά του. Ελπίζω να μην συμβεί ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο, όχι μόνο στην κόρη μου αλλά σε κανένα άλλο κορίτσι. Θα αναφέρω το περιστατικό και εάν αφήσετε αυτό το αγόρι να ακουμπήσει ξανά την κόρη μου θα σας κάνω καταγγελία για σεξουαλική επίθεση. Με καταλάβατε;
