Αν ξέρατε πόση μεγάλη δύναμη έχει ο σταυρός που φοράμε στο λαιμό μας ! Έχει πολύ μεγάλη δύναμη γιατί εκεί πάνω του είναι ο Σταυρωμένος Χριστός.
Για αυτούς που φοράνε Σταυρό στο λαιμό
Καθημερινά το σταυρό τον έχουμε κοντά μας. Τον φοράμε, σταυρώνουμε στα 4 σημεία το σώμα μας, αναζητώντας δύναμη, άλλες φορές για να δοξάσουμε το Θεό, για ομολογία, για να παρακαλέσουμε, για να παρηγορηθούμε, να διώξουμε τους φόβους μας, τους λογισμούς μας, κακές σκέψεις κ.α.
Σταυρώνουμε τα παιδιά μας, όταν πηγαίνουν σχολείο, για ύπνο, το σύζυγο που οδηγεί, το σπίτι, το φαγητό και ό, τι θέλουμε να έχει την ευλογία του Θεού.
Το 1994 στην Ιερά Μονή Ολύμπου είχε πάει ένας Αγιορείτης. Εκεί συνάντησε μια γιαγιά που εξυπηρετούσε τους επισκέπτες και του εξομολογήθηκε το λογισμό της: ”Πάτερ, όταν βλέπω κανένα φίδι στην αυλή του μοναστηριού, το σταυρώνω, αυτό κοκαλώνει, γίνεται σαν βέργα και μετά το πιάνω και το πετάω έξω. Μου λένε μερικοί: «Χαζή είσαι και πιάνεις τα φίδια;» Κι εγώ τους λέω:
Γιατί είμαι χαζή; Ποιο είναι πιο δυνατό, το φίδι ή ο Σταυρός που πάνω του σταυρώθηκε ο Χριστός κι έσωσε τον κόσμο; Με τη δύναμη του σταυρού, όταν θέλω να ζυμώσω, βάζω νερό και αλεύρι, τα σταυρώνω, μετά σηκώνεται το προζύμι και κάνω ψωμί”.
Ο άνθρωπος όμως, για να ενωθεί με το Χριστό, πρέπει να αδειάσει από τον εαυτό του, δηλαδή να μισήσουμε και να αρνηθούμε τις κακές επιθυμίες, τις κακίες, τα πάθη που δεν μας αφήνουν να αναπνεύσουμε ελεύθερα (απαρνησάσθω ἑαυτόν).
Να ακούσουμε τη φωνή του Χριστού μέσα μας και στη νηστεία, να πούμε ναι, στην ελεημοσύνη, να δώσουμε, στον εχθρό, να δεχθούμε τη συγγνώμη του.
Έτσι θα γεμίσουμε με την παρουσία του Χριστού. Ο σταυρός θα μας προστατέψει, όπως έχει αποδειχτεί σε πολλές περιπτώσεις σωτήριος:
α)Ένας σατανιστής λέει σε μια συμμαθήτριά του: ”Έχω πολλή δύναμη. Πες μου ποιον θέλεις να σκοτώσω”. ”Αφού έχεις τέτοια δύναμη, γιατί δεν σκοτώνεις το γυμνασιάρχη που τον μισείς;” , του λέει η συμμαθήτριά του. ”Δεν μπορώ, αυτός φοράει σταυρό”, της απάντησε εκείνος.
β)Μια γυναίκα επέμενε στον άντρα της να φορέσει σταυρό. Εκείνος δεν ήθελε. Αποφάσισε λοιπόν να του ράψει έναν στο εσωτερικό από το σακάκι του. Έτσι κι έγινε. Ο άντρας έβαλε το σακάκι και κίνησε για τη δουλειά του. Σ’ένα γεφυράκι που έπρεπε να περάσει, σκόνταψε 3 φορές, ώσπου έπεσε λιπόθυμος. Στον ύπνο του μάλιστα είδε έναν κακόμορφο που του είπε: ”3 φορές θέλησα να σε ρίξω απ’το γεφύρι, αλλά αυτό που έχεις πάνω σου δεν μ’άφησε”.
Εύχομαι ο Σταυρός, ο Θρίαμβος της Εκκλησίας μας, να μας ενισχύει σε κάθε δυσκολία και να μας προστατεύει.
Τι δείχνει έρευνα για όσους δεν πιστεύουν στον Θεό;
Μια επιστημονική έρευνα, στο πλαίσιο του προγράμματος «Κατανοώντας την Απιστία», αποσκοπεί στην επιστημονική κατανόηση σε όποιους δεν πιστεύουν στο θεό.
Το πρόγραμμα που υποστηρίχθηκε με 2,3 εκατομμύρια λίρες από το Ίδρυμα Τζον Τέμπλετον, πραγματοποιήθηκε από ερευνητές των πανεπιστημίων Κεντ, Σεντ Μαίρη, Κόβεντρι και Κουίν’ς Μπέλφαστ σε έξι χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Δανία, Ιαπωνία, Κίνα, Βραζιλία). Δείτε πόσο μεγάλη δύναμη έχει ο Σταυρός που φοράμε στο λαιμό!
Οι επιστήμονες, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, εντόπισαν ανθρώπους που δηλώνουν άπιστοι ή άθεοι , άθρησκοι ή αγνωστικιστές, και τους υπέβαλαν σε λεπτομερείς ερωτήσεις σχετικά με τις πεποιθήσεις τους.
Τα βασικά ευρήματα είναι τα εξής:
1. Δεν υπάρχει ένα ενιαίο «προφίλ» απίστου: Οι άπιστοι εμφανίζουν σημαντικές διαφοροποιήσεις τόσο μέσα σε κάθε χώρα, όσο και από χώρα σε χώρα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να είναι κανείς άπιστος.
2. Η μεγάλη πλειονότητα των απίστων σε όλες τις χώρες προτιμά να δηλώνει ότι δεν έχει «καμία θρησκεία».
Σχετικά λίγοι προτιμούν να δηλώνουν «άθεοι» ή «αγνωστικιστές» για να ορίσουν την μη θρησκευόμενη ταυτότητα τους. Μερικοί προτιμούν να αυτοπροσδιορίζονται ως ουμανιστές, ελεύθεροι στοχαστές, σκεπτικιστές κ.α.
3.Δεν ισχύει η ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι οι άθεοι είναι δογματικοί, όχι τουλάχιστον περισσότερο από ότι είναι οι υπόλοιποι άνθρωποι.
4. Η απιστία στο Θεό δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκη την έλλειψη πίστης σε άλλα υπερφυσικά φαινόμενα. Η πλειονότητα των απίστων -και σε μικρότερο ποσοστό των αγνωστικιστών- σε όλες τις χώρες δηλώνουν ότι πιστεύουν σε ένα ή περισσότερα υπερφυσικά φαινόμενα. Είναι σχετικά λίγοι όσοι άθεοι ή αγνωστικιστές δεν πιστεύουν καθόλου στο υπερφυσικό.
5. Δεν ισχύει ούτε η επίσης κοινή πεποίθηση ότι οι άπιστοι δεν βλέπουν κάποιο τελικό νόημα στο σύμπαν. Αν και αναλογικά περισσότεροι από ότι ο γενικός πληθυσμός δηλώνουν ότι «το σύμπαν τελικά είναι άνευ νοήματος», οι περισσότεροι άθεοι ή αγνωστικιστές βλέπουν όντως νόημα στη ζωή.
6. Οι περισσότεροι άπιστοι -με μικρές εξαιρέσεις- υιοθετούν αντικειμενικές ηθικές αξίες, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του ανθρώπου, καθώς επίσης τη «βαθιά αξία» της φύσης, και σε καμία περίπτωση δεν είναι πιο ανήθικοι από τους υπόλοιπους ανθρώπους (σύμφωνα με έναν άλλο μύθο).
7. Οι άπιστοι και οι υπόλοιποι άνθρωποι που δηλώνουν πιστοί, συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό για τις πιο σημαντικές αξίες που δίνουν νόημα στον κόσμο και στη ζωή του καθενός. Πάνω από όλα ιεραρχούνται η «οικογένεια» και η «ελευθερία» τόσο για τους πιστούς όσο και για τους άπιστους, ενώ άλλες αξίες που σε μικρότερο βαθμό εγκολπώνονται, είναι ο οίκτος, η αλήθεια, η φύση και η επιστήμη.
Τα ευρήματα της έρευνας παρουσιάστηκαν στο Βατικανό της Ρώμης, σε εκδήλωση που συνδιοργανώνουν από 28 έως 30 Μαΐου το Ποντιφικό Συμβούλιο για τον Πολιτισμό (το τμήμα της Καθολικής εκκλησίας που διενεργεί το διάλογο με τους μη πιστούς) και το Δίκτυο Ερευνών για τη Μη Θρησκευτικότητα και την Κοσμικότητα.
«Τα νέα δεδομένα έρχονται σε άμεση αντιπαράθεση με τα κοινά στερεότυπα για τους άπιστους. Μια κοινή άποψη είναι πως οι άπιστοι δεν έχουν ηθικές αξίες, ούτε ένα στόχο, αλλά μόνο μια αλαζονική αυτοπεποίθηση και πολύ διαφορετικές αξίες από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Τίποτε από αυτά δεν είναι αληθινό, όπως δείχνουν τα στοιχεία σε όλες τις χώρες. Σε μια εποχή που οι κοινωνίες μας φαίνονται να πολώνονται όλο και περισσότερο, είναι ενδιαφέρον και ταυτόχρονα ενθαρρυντικό να βλέπουμε ότι τα υποτιθέμενα μεγάλα χάσματα ανάμεσα στους πιστούς και στους άπιστους δεν είναι τελικά και τόσο μεγάλα», ανέφερε ο ανθρωπολόγος δρ Τζόναθαν Λάνμαν του Πανεπιστημίου Κουίν’ς του Μπέλφαστ.
