Πούλησε το σπίτι της, αγόρασε το κατάστημα και, λίγες εβδομάδες μετά τα 65α γενέθλιά της, άνοιξε το The Book Rest.
Σε όλη της τη ζωή, η Carole-Ann Warburton διατηρούσε μια μικρή ελπίδα που έλαμπε στο πίσω μέρος του μυαλού της. «Ζεις τη ζωή σου. Και κάθε τόσο σκέφτεσαι: “Έχω ένα όνειρο”». Το όνειρο της Warburton ήταν να εργαστεί σε ένα βιβλιοπωλείο.
Χρειάστηκε μια εμπειρία τρομακτικής σύγχυσης για να βρει το δρόμο προς αυτό. Το 2010, κατέρρευσε ενώ βρισκόταν στο σπίτι της. Τα πόδια της δεν ήξεραν τι να κάνουν και έκανε συνεχώς εμετό. Το νοσοκομείο διέγνωσε τελικά μόλυνση στο εσωτερικό του αυτιού. Η Warburton έπρεπε να μάθει να περπατά ξανά. Ανάρρωσε για εβδομάδες στο αγρόκτημα της κόρης της στο Ilminster του Somerset.
Είχε εργαστεί για 15 χρόνια σε διοικητική θέση στην Περιφερειακή Υπηρεσία Ανάπτυξης της Νοτιοδυτικής Ευρώπης. Η κόρη της θεώρησε ότι είχε έρθει η ώρα να παραιτηθεί. «Εδώ υπάρχουν μερικά μπανγκαλόου και σπίτια προς πώληση», της είπε. Ήταν καθαρή σύμπτωση το γεγονός ότι μου έδειξε λεπτομέρειες για ένα μικρό κατάστημα με ένα διαμέρισμα από πάνω».
Το κατάστημα ήταν κουρείο για πολλά χρόνια. Η Warburton το επισκέφθηκε με τη βοήθεια του καινούριου μπαστουνιού της που τη βοηθά στο περπάτημα. «Ήταν ένα απαίσιο μέρος. Το ερωτεύτηκα», δηλώνει. Στην εργασία της, υπέβαλε την παραίτησή της. «Μου είπαν: “Τι θα κάνεις τώρα;” Είπα: «Θα ανοίξω ένα βιβλιοπωλείο». Ήταν η πρώτη φορά που είπε δυνατά το όνειρό της.
«Χρειάστηκαν λιγότερες από 12 εβδομάδες για να συμβούν όλα, αλλά κύλησαν ομαλά», λέει. Πούλησε το σπίτι της, αγόρασε το κατάστημα και, λίγες εβδομάδες μετά τα 65α γενέθλιά της, άνοιξε το The Book Rest. Η Warburton πάντα αγαπούσε τα βιβλία. Όταν ήταν παιδί, έδινε το χαρτζιλίκι της για βιβλία και διάβαζε συνεχώς.
Στο πανεπιστήμιο του Cambridge (σπούδασε μαθηματικά), άρχισε να αγοράζει ακόμα περισσότερα βιβλία – μια συνήθεια που είχε ως αποτέλεσμα να κατακλύζεται παντού από αυτά. «Το σπίτι μας ήταν πάντα γεμάτο», λέει. Ο πρώην σύζυγός της μοιραζόταν το πάθος της. «Τα περισσότερα δωμάτια είχαν κουτιά με βιβλία και ράφια με βιβλία. Είχαμε ένα σπίτι με τέσσερις κρεβατοκάμαρες και όλα τα δωμάτια αποτελούνταν από μικρούς διαδρόμους ανάμεσα σε σωρούς βιβλίων».
Μέχρι να έρθει η στιγμή που εμφανίστηκε το The Book Rest, η Warburton είχε 8.000 με 9.000 βιβλία με τα οποία θα το γέμιζε. Αλλά παρόλο που ονειρευόταν να εργαστεί σε ένα βιβλιοπωλείο, δεν είχε υπολογίσει ότι θα πουλούσε τα δικά της βιβλία. «Χρειάστηκε να το επεξεργαστώ ψυχολογικά αυτό», λέει.
Η πρώτη της πώληση ήταν δύσκολη. «Κρατούσα το βιβλίο. Είπα: “Θα σου αρέσει αυτό. Το απόλαυσα πάρα πολύ και είναι λίγο δύσκολο να το αφήσω να φύγει». Γελάσαμε. Και το άφησα να φύγει. «Ακόμα αισθάνομαι, όταν πουλάω ένα ιδιαίτερο βιβλίο, ότι ζω μια μικρή απώλεια – σαν να μου έχει αφαιρεθεί ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μου. Και τότε κάνω την κοινή λογική να επανέλθει στο μυαλό μου και να μου πει: “Ας μάθει κάποιος άλλος από αυτό”. Είναι μια μορφή ωρίμανσης, αν θέλετε, μια αποδοχή».
Φέτος, το The Book Rest γιορτάζει τη 10η επέτειό του – αμέσως μετά, η Warburton θα γίνει 75 ετών. Αν και το κατάστημα δεν έχει ούτε κέρδη ούτε ζημίες, φέρνει άλλες ανταμοιβές, όπως η φιλία. «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που χώνουν το κεφάλι τους στην πόρτα και λένε: “Είσαι καλά, Carole-Ann;”».
Κι αν οι μέρες είναι ήσυχες, δεν την πειράζει καθόλου. «Είμαι τόσο ευτυχισμένη που στέκομαι εδώ στη μέση ενός σωρού βιβλίων. Μπορώ να περπατήσω στο κατάστημα, να πάρω ένα βιβλίο και να καθίσω να το διαβάσω… Θα ήθελα να συνεχίσω να το κάνω αυτό μέχρι να μην μπορώ πια. Είναι ένα υπέροχο συναίσθημα. Κάποιος μπορεί να μπει αύριο και να πει: “Αυτό το έψαχνα πάρα πολύ καιρό!”».
Το όνειρο της Warburton έγινε πραγματικότητα, τι γίνεται όμως με εκείνα των άλλων; «Όλα τα όνειρα είναι στα βιβλία», λέει η ίδια. «Είναι όλα εκεί και περιμένουν να τα πιάσουμε».
