Οι γιατροί είχαν πει στους γονείς του πως ίσως να μην κατάφερνε ούτε να περπατήσει αλλά ο μικρός Archie ήταν αποφασισμένος να διαψεύσει κάθε πρόβλεψη, κάθε προγνωστικό, κάθε άποψη που είχε ειπωθεί για εκείνον. Ένας μεγάλος μαχητής της ζωής.
Η ιστορία του μικρού Archie
Ο μικρός Archie Aspin γεννήθηκε με Σύνδρομο Down και οι γιατροί είχαν πει στη μητέρα του πως θα αντιμετώπιζε σημαντικά κινητικά προβλήματα και πως θα δυσκολευόταν ακόμα και να περπατήσει. Στα τρία του χρόνια ωστόσο ο Archie κάνει πολλά περισσότερα: χορεύει!
Η μητέρα του Amanda τον πήγε σε μαθήματα μπαλέτου για μωρά βοηθώντας στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης του μικρού και πλέον ο Archie περπατάει, πηδάει και χοροπηδάει, κάτι που κάποτε θα θεωρείτο σχεδόν ακατόρθωτο.
Ο 3χρονος περνά 45 λεπτά την εβδομάδα κάνοντας μάθημα σε σχολή χορού κοντά στο σπίτι της οικογένειας στο Χάλιφαξ της Βρετανίας, κάνοντας αξιοσημείωτη πρόοδο.
Τα ευεργετικά αποτελέσματα του μπαλέτου
«Από τότε που άρχισε το μπαλέτο για μωρά η αυτοπεποίθησή του ενισχύθηκε απίστευτα. Οι σωματικές του δυνατότητες είναι πολύ μεγαλύτερες απ’ ό,τι νόμιζα. Μερικές φορές είναι ασταθής αλλά προσπαθεί πολύ», λέει στη Daily Mail η μητέρα του.
Μπορεί οι γιατροί να προέβλεπαν άλλα για την εξέλιξη του Archie αλλά η 39χρονη μητέρα του είχε διαφορετικές σκέψεις για το γιο της. Τα παιδιά της, η 8χρονη Emily, η 5χρονη Tillie και ο Archie κάνουν όλα μαθήματα μπαλέτου και απολαμβάνουν τα οφέλη του χορού.
Η δασκάλα του μικρού και το πρόγραμμα της
«Εξακολουθούμε με τον σύζυγό μου να τον αντιμετωπίζουμε όπως κάθε φυσιολογικό παιδί και τον φτάνουμε στα όριά του. Το καταπληκτικό με το μπαλέτο για μωρά είναι πως εκεί είναι πλήρως αποδεκτός», εξηγεί η μητέρα του. «Τον έχει βοηθήσει πολύ, ειδικά στη σωματική του ανάπτυξη. Αν δεν έκανε μπαλέτο δεν νομίζω πως θα είχε φτάσει εδώ που είναι».
Ο ιθύνων νους πίσω από το μπαλέτο για μωρά είναι η 41χρονη Claire O’Connor. Το πάθος της άρχισε από την ηλικία των δύο ετών στη σχολή χορού της μητέρας της. Ήταν μια ταλαντούχος χορεύτρια αλλά μεγαλώνοντας άρχισε να δυσφορεί με την ανταγωνιστική φύση του μπαλέτου.
«Έπρεπε να είσαι η καλύτερη, η πιο αδύνατη. Ήμουν τότε μια χαρά, το σώμα μου ήταν μια χαρά, αλλά επειδή συνέκρινα τον εαυτό μου με τις πολύ αδύνατες μπαλαρίνες, έθετε έναν μη ρεαλιστικό στόχο. Ένιωθα πως δεν ήμουν αρκετά καλή. Κι έτσι σταμάτησα στα 14. Αλλά όλοι μπορούν να κάνουν μπαλέτο, όλοι μπορούν να το απολαύσουν.
Μετά τη γέννηση του πρώτου της παιδιού, άρχισε τα μαθήματα για παιδιά προσχολικής ηλικίας κατά τα οποία μάθαιναν να χορεύουν μόνο για τη διασκέδαση σε ένα περιβάλλον χωρίς πίεση.
«Το μπαλέτο δίνει πολλά στον Archie, πολλά οφέλη. Κοινωνικοποίηση, να μοιράζεται, να νοιάζεται, να μαθαίνει να δέχεται οδηγίες. Για να φτάσεις στην κορυφή πρέπει να είσαι απόλυτα πειθαρχημένος. Αλλά όταν είναι χόμπι, είναι μια καταπληκτική εμπειρία για όλα τα παιδιά», εξηγεί.
