Το χαμόγελο, ο πόνος και η αγιότητα μέχρι το τέλος
Άγιος Παΐσιος: Οι τελευταίες στιγμές του
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, μια από τις πλέον φωτισμένες μορφές της Ορθοδοξίας του 20ού αιώνα, δεν άφησε ανεπηρέαστους ούτε εκείνους που τον γνώρισαν λίγες μόνο στιγμές πριν από την αναχώρησή του από τα επίγεια.
Ανάμεσά τους και ο χειρουργός ογκολόγος Γεώργιος Μπλατζάς, ο γιατρός που είχε την τιμή και την ευθύνη να τον παρακολουθήσει όταν διαγνώστηκε με καρκίνο.
«Ο Άγιος Παΐσιος μου έκανε μία μόνο ερώτηση»
Ο Γέροντας Παΐσιος, με την γνωστή του ταπεινότητα αλλά και μια σχεδόν μυστικιστική διαύγεια, αντιμετώπισε τη διάγνωση με πνευματική ψυχραιμία και -όπως εξομολογείται ο γιατρός του- χωρίς ίχνος φόβου.
«Η μόνη ερώτηση που μου έκανε ήταν “Τώρα θα τον βγάλουμε ή θα τον βομβαρδίσουμε πρώτα;” – εννοώντας τις ακτινοβολίες. Ήξερε τα πάντα, με έναν τρόπο που δεν εξηγείται επιστημονικά. Δεν είχε άγνοια. Είχε επίγνωση».
«Δεν πήρε ποτέ παυσίπονα»
Όσο πλησίαζε το τέλος, ο Άγιος Παΐσιος επέλεξε να μην πάρει φάρμακα, ούτε αναλγητικά, παρ’ ότι οι πόνοι ήταν αφόρητοι. Ο γιατρός του τον περιγράφει ως ήρεμο, γαλήνιο, με μόνιμο χαμόγελο: «Έπρεπε να είσαι γιατρός για να καταλάβεις τον πόνο του. Δεν άνοιξε ποτέ το στόμα του για να παραπονεθεί. Μόνο συνοφρύωνε λίγο το μέτωπο. Είχε ένα μόνιμο χαμόγελο, μία χαρούμενη διάθεση, ενώ υπέφερα».
Η τελευταία τους κουβέντα
Συγκλονιστική είναι η τελευταία του κουβέντα στον γιατρό του: «Έλα, ήθελα να σε αποχαιρετήσω. Ξέρεις, σήμερα το πρωί σηκώθηκα να κάνω τις μετάνοιές μου, αλλά δεν μπόρεσα να κάνω ούτε μία. Πλέον φεύγω για τον Θεό».
Ο Άγιος Παΐσιος κοινώνησε γονατιστός στο πλευρό του κρεβατιού του, λίγο πριν «κοιμηθεί». Η πίστη του δεν λύγισε – ούτε στα τελευταία λεπτά.
Το 2015, η Ορθόδοξη Εκκλησία τον κατέταξε στους Αγίους, και το 2017, ο Άγιος Παΐσιος ανακηρύχθηκε προστάτης του στρατιωτικού όπλου των Διαβιβάσεων. Η τηλεοπτική σειρά που βασίστηκε στη ζωή του, σημείωσε υψηλή τηλεθέαση, φέρνοντας στο προσκήνιο τον φωτισμένο βίο ενός ανθρώπου που δεν ήθελε να ξεχωρίζει – αλλά έλαμπε.
Ο Άγιος Παΐσιος δεν απλώς πίστευε στον Θεό. Έφυγε για να Τον συναντήσει – ήσυχος, ήρεμος, και με το βλέμμα στραμμένο στην αιωνιότητα.
