Να αγαπάτε τον εαυτό σας όπως θα θέλατε να σας αγαπήσουν οι άλλοι…
Να πολεμάτε για εκείνους που ενδιαφέρονται πραγματικά για εσάς και σας το αποδεικνύουν στην πράξη με μικρά καθημερινά πράγματα…
Να μην κατηγορείτε τους άλλους, πρώτα από όλα τον εαυτό σας… Μα όχι για πολύ…
Ύστερα από λίγο να τον συγχωρείτε και να τον αγκαλιάζετε… Να σκέφτεστε πως κάποια στιγμή θα φανεί ένας άνθρωπος που θα σας χαϊδέψει, θα σας φροντίσει και θα κολλήσει όλα τα ραγισμένα κομμάτια που υπάρχουν στην καρδιά σας.
Να συγχωρείτε αυτούς που σας πλήγωσαν, αυτούς που σας εγκατέλειψαν ή απλά δεν σας κατάλαβαν.
Αυτό σημαίνει ψυχή και γεναιότητα. Τουλάχιστον το βράδυ θα μπορείτε να κοιμάστε ευκολότερα, χωρίς κατάλοιπα και προβληματισμούς. Να μην κρατάτε κακίες, να μην παρακαλάτε να φάει ο άλλος τα μούτρα του για να πάρετε μέσα σας την ικανοποίηση του θιγμένου εγωισμού σας… απλά αποδέχεστε και προχωράτε παρέα με το είναι σας, παρέα με την περηφάνια σας και την καλοσύνη σας.
Ούτε κακίες ούτε τίποτα… Απλά να τους εύχεστε τα καλύτερα.
Γιατί δε χρειάζεται να αποχωρήσετε επειδή κουραστήκατε αλλά επειδή καταλάβατε. Επειδή διαλύθηκε ξαφνικά αυτό το σύννεφο από μπροστά σας, επειδή κατανοήσατε έστω κι αργά …
Και να είστε σίγουροι πως αν κάποιος αξίζει να έρθει στη ζωή σας θα παλέψει με όλο του το είναι για να μείνει…
Αυτούς να κρατάτε και να μην τους αφήσετε να φύγουν από κοντά σας…
Κάποτε γράφτηκε ένας στίχος σε ένα τοίχο δίπλα στην θάλασσα… “Σαν εμένα δε θα ξαναβρείς… Σαν εσένα δε θα ξαναψάξω… “
Να μη μετανιώσετε για τίποτα απλά, να μάθετε από τα λάθη σας και να θυμάστε πως καμία συνάντηση δεν είναι τυχαία σε αυτή την ζωή, κάθε πρόσωπο είναι μια δοκιμή, μια ποινή ή ένα δώρο… και οι επιλογές είναι πάντοτε αυτές που το καθορίζουν.
Της αναγνώστριάς μας Κατερίνας Μ.
ΠΗΓΗ: www.anapnoes.gr
