Της Πόπης Κλειδαρα
Εκείνοι οι οποίοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως παιδιά, ως παιδιά τα οποία δυστυχώς διδάχτηκαν μερικά μόνο μαθήματα. Ορισμένοι δεν τους κάλυψαν την ύλη, δεν τους έδωσαν ένα βασικό μάθημα που θα αποτελούσε εφόδιο για τη ζωή τους.
Το εν λόγω μάθημα είναι δύσκολο και έχει παραπάνω απαιτήσεις απ’ αυτόν που θα το διδάξει παρά από αυτόν που θα το διδαχθεί. Γι’ αυτό, η παιδεία που έχει κανείς έχει πολλές φορές να κάνει με το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, τους μέντορές του, εάν είχε, τους ανθρώπους εκείνους που βρέθηκαν μπροστά του κ.ά. Οι άνθρωποι σε μειώνουν όταν οι ίδιοι μειονεκτούν και δεν μπορούν να το αποδεχτούν, ώστε να διώξουν το αίσθημα μειονεξίας απ’ το οποίο διακατέχονται, αλλάζοντας και προχωρώντας. Άρα το μάθημα έχει να κάνει με το πως πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς αυτούς τους ανθρώπους που οι ίδιοι υποφέρουν αλλά και πως να μην επηρεάζεται απ’ τις κουβέντες τους και απ’ τις κακίες τους.
Το μάθημα ονομάζεται «ΣΕΒΑΣΜΟΣ». Αυτή η λέξη εάν υπήρχε στο λεξιλόγιο και στη ζωή όλων δε θα υπήρχαν φαινόμενα που υποτιμούν τον άνθρωπο. Εκείνον που δε σέβεται και χωρίς λόγο ρίχνει την ψυχολογία του άλλου δεν αξίζει να κάθεται κανένας και να τον ακούει. Συνεπώς όποιος έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση πρέπει να καταλάβει ότι δεν θα έπρεπε να αισθάνεται έτσι. Εκείνοι που τον οδήγησαν σ’ αυτή την κατάσταση προφανώς και είχανε πρόβλημα με τον εαυτό τους. Το ζήτημα είναι η συγκεκριμένη νοοτροπία να μη συνεχίζεται, να μη δίνονται μαθήματα που μειώνουν και ταυτόχρονα πληγώνουν. Γιατί υπάρχουν και καρδιές σ’ αυτόν τον σκληρό κόσμο που ζούμε πολύ ευαίσθητες που χρειάζονται δύναμη και λόγια που θα ακουμπούν απαλά την ψυχή τους και δεν θα τους πονάνε.
Η ευθύνη πέφτει στους δασκάλους και δάσκαλοι αυτού του μαθήματος οφείλουμε να είμαστε όλοι, ο καθένας στη γειτονιά του, στο χώρο της εργασίας του, στην καθημερινότητά του. Κι αυτό γιατί όποιος τη μάθει αυτή τη λέξη και ξέρει να σέβεται, τότε είναι δάσκαλος γι’ αυτόν που ακόμα δεν την γνωρίζει.
