Εντάξει, κάθε όνομα (ειδικά αν -καλή ώρα- ανήκει στην κατηγορία των «συνηθισμένων»), έχει τα δικά του. Ένεκα της ημέρας, αποφάσισα, να γράψω 5 από αυτά που έχουν στιγματίσει τη ζωή μου ως Κατερίνα.
1. Όταν είσαι σε ένα μαγαζί και ξαφνικά μπαίνει Μπίγαλης. “Αχ βρε Ρίνα – Κατερίνα” ακούγεται δυνατά και ξαφνικά όλη η παρέα σου αρχίζει να σε δείχνει και να στο αφιερώνει. Classic.
2. Όταν συστήνεσαι σε κάποιο άτομο μεγαλύτερης ηλικίας, συνήθως θα σου σιγοτραγουδήσει το – της εποχής του – “Πάμε για ύπνοο Κατερίιιναα” και εσύ πρέπει να χαμογελάσεις ευγενικά (αλλά και με απορία) καθώς μέχρι πρότινος δεν είχες ιδέα την ύπαρξη αυτού του τραγουδιού.
3. Στο Δημοτικό, σε φώναζαν “Κατουρίνα” και, για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχεις καταλάβει, τους φαινόταν πολύ αστείο.
4. Κάποιες φορές, αυτό το όνομα, παραείναι συνηθισμένο. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά στη δική μου παρέα (έξι ατόμων) υπάρχουν όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις Κατερίνες. Ας μη μιλήσουμε για το τι γίνεται στο ευρύτερο σοι.
5. Όλοι χαϊδευτικά θα σε φωνάξουν Ρίνα (μα Ρίνα;). Σε αυτό το σημείο λοιπόν να ευχαριστήσω τη μαμά μου η οποία -ευτυχώς- διάλεξε για υποκοριστικό το Νίνα αντί του Ρίνα. Ευχαριστώ μαμά!
Χρόνια μας πολλά!
*Στην κεντρική φωτογραφία βλέπεις το ίδιο το Κατερινάκι.
Πηγή: cosmopolitan.gr
