Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα θαυμάσιο πράγμα. Οι σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η χωρητικότητα του δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητή. Και κάθε μέρα προκύπτουν ακόμα πιο ανεπίλυτα ζητήματα. Αλλά ακόμα και αυτά τα ελάχιστα στοιχεία που ήδη γνωρίζουμε για τον εγκέφαλο, είναι συγκλονιστικά.
Μάθαμε και μοιραζόμαστε μαζί σας για τα 5 παράδοξα του εγκεφάλου μας, που καθημερινά επηρεάζουν ανεπαίσθητα τη ζωή μας.
Το παράδοξο του Όργουελ
O George Orwell μελέτησε πώς η γλώσσα επηρεάζει τη σκέψη μας. Στο μυθιστόρημά του «1984» τα πιο φρικτά μέρη είχαν όμορφα ονόματα, όπως «το υπουργείο της αγάπης» ή «η χαρά του στρατοπέδου.» Αυτό οδήγησε στο γεγονός, οι ήρωες του βιβλίου να πιστεύουν ότι τα πιο αηδιαστικά πράγματα ήταν στην πραγματικότητα όμορφα. Και η γλώσσα στην οποία όλες οι έννοιες σήμαιναν ακριβώς το αντίθετο ονομάστηκε Νέα Ομιλία.
Αρχικά φαίνεται ότι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο στο ουτοπικό μυθιστόρημα, αλλά ο Όργουελ προειδοποίησε ότι πολύ σύντομα εμείς οι ίδιοι θα ξεκινήσουμε να χρησιμοποιούμε ενεργά τη Νέα Ομιλία. Και αυτό ήδη συμβαίνει στην πραγματικότητα – για παράδειγμα, όταν βλέπουμε μια διαφήμιση στην οποία η πραγματικότητα είναι εμπλουτισμένη με λουλούδια και όμορφες φράσεις. Συχνά ο εγκέφαλός μας λαμβάνει πληροφορίες από τη γλώσσα και τις πιστεύει, ακόμα κι αν η πραγματικότητα απέχει πολύ μακριά από την αλήθεια.
Το παράδοξο της αξίας
Για πρώτη φορά ο όρος εμφανίστηκε στην οικονομία, αλλά τώρα είναι ακόμη πιο πιθανό να χρησιμοποιείται σε διάφορους τομείς.
Προσπαθήστε να μην διστάσετε να απαντήσετε στο ερώτημα: τι είναι πιο πολύτιμο – ένα διαμάντι ή ένα ποτήρι νερό; Όλοι θα απαντήσουν, χωρίς αμφιβολία, ότι πιο πολύτιμο είναι ένα διαμάντι. Ωστόσο, αν ρωτήσετε ένα άτομο το οποίο πέρασε πολλές μέρες στη καυτή έρημο, κατά πάσα πιθανότητα, θα σας πει ότι δεν έχει σημασία τόσο πολύ το κόστος του διαμαντιού και το νερό γι ‘αυτόν είναι πολύ πιο πολύτιμο.
Αυτό το παράδοξο αποδεικνύει ότι όλα τα χόμπι και τα πάθη μας, διαμορφώθηκαν υπό την επιρροή του έξω κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα όνειρά μας μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή, αν για παράδειγμα, μετακομίσετε σε μια άλλη πόλη, ή μπείτε σε ένα νέο περιβάλλον.
Το παράδοξο του Κάφκα
Στο μυθιστόρημα του Φραντς Κάφκα «Ποσειδών» ο βασιλιάς του υποβρύχιου κόσμου συνεχώς καθόταν στο τραπέζι και έκανε διάφορους υπολογισμούς. Η γραφειοκρατική εργασία ήταν τόσο πολλή που ο Ποσειδώνας δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτή, ούτε για μια στιγμή, για να αρχίσει πραγματικά να διαχειρίζεται το βασίλειό του.
Φυσικά, ο Ποσειδώνας θα μπορούσε να αναθέσει τη γραφειοκρατική εργασία σε κάποιον άλλο, αλλά δεν πίστευε ότι κάποιος άλλος θα είναι σε θέση να ανταπεξέλθει. Έτσι, έγινε όμηρος του εαυτού του, πιστεύοντας ότι είναι ο πιο σοφός βασιλιάς, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν.
Τώρα, ας αναρωτηθούμε: πόσο συχνά αρνούμαστε να ζήσουμε την πραγματική ζωή, επειδή πιστεύουμε ότι κανείς δεν μπορεί ανταπεξέλθει καλύτερα από εμάς στην αντιμετώπιση μικρών προβλημάτων;
Το παράδοξο της ομοφωνίας
Αυτό το παράδοξο συχνά το θυμόμαστε κατά τη διάρκεια έρευνας περίπλοκων εγκλημάτων. Και έχει ως εξής: οι περισσότεροι άνθρωποι συμφωνούν ομόφωνα σε μία γνώμη, ακόμα και η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη.
Ο εγκέφαλός μας ασυνείδητα συμφωνεί με την πλειοψηφία των άλλων. Για παράδειγμα, έστω ότι έχετε έρθει για την αναγνώριση ενός δράστη, και είστε εκατό τοις εκατό σίγουροι ότι γνωρίζετε ποιος από τους υπόπτους έχει κάνει στην πραγματικότητα το έγκλημα. Ωστόσο, όλοι οι άλλοι μάρτυρες ανέφεραν αμέσως ένα άλλο πρόσωπο. Το πιο πιθανό, σε αυτή την περίπτωση, είναι ότι όχι μόνο θα συμφωνήσετε μαζί τους, αλλά θα είστε και απόλυτα σίγουροι ότι κάνατε το σωστό πράγμα. Στη τελική, τόσα άτομα δεν μπορεί να κάνουν λάθος.
Το παράδοξο του Πλάτωνα
Αυτή η παραβολή του φιλόσοφου Πλάτωνα δημιουργήθηκε για να δείξει πόσο ανόητοι και ανίδεοι μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι και πόσο δύσκολο είναι να διορθωθεί αυτό.
Φανταστείτε ότι υπάρχουν κρατούμενοι, οι οποίοι από τη γέννησή τους ζουν σε μια σκοτεινή σπηλιά. Όλοι βλέπουν να εμφανίζεται μια σκιά στον τοίχο της σπηλιάς και σε όλες τις σκοτεινές φιγούρες δίνουν ονόματα. Ως «δέντρο» αποκαλούν τη σκιά του δέντρου, και ως «σκυλί» αποκαλούν τη σκιά ενός σκύλου.
Αν μια μέρα οι κρατούμενοι βρεθούν στον έξω κόσμο και δουν ένα πραγματικό δέντρο και ένα πραγματικό σκύλο, δεν θα πιστεύουν ότι αυτά τα παράξενα πράγματα στην πραγματικότητα είναι ένα δέντρο και ένας σκύλος. Έτσι, οι κρατούμενοι είναι όμηροι των δικών τους εμπειριών ζωής για πάντα.
Credit: Adme
