Όταν έρχεται μία στιγμή στη ζωή μας που λέμε “δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο έτσι, πρέπει ν’ αλλάξω“, μπαίνουμε στη φάση της δεκτικότητας. Δηλαδή, είμαστε πλέον έτοιμοι να ακούσουμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος και άλλος τρόπος σκέψης και ύπαρξης, που ίσως είναι πιο λειτουργικός για εμάς.
Οι παρακάτω 5 αλλαγές στον τρόπο σκέψης μπορούν να μας βοηθήσουν να υπερβούμε το παρελθόν μας και να θεραπευτούμε.
1) Αλλαγή προτεραιοτήτων
Στον ψυχικό κόσμο αλλαγή σημαίνει απεξάρτηση. Επομένως, χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας. Αν παλαιότερα μας ενδιέφερε να γινόμαστε αποδεκτοί, να είμαστε αρεστοί, να παίζουμε τους ρόλους μας, να μας αναγνωρίζουν, να μας καταλαβαίνουν, να μας ικανοποιούν, να έχουμε δίκιο, κ.ο.κ, πλέον όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Οι νέες προτεραιότητές μας θα είναι οι εξής: να είμαστε ήρεμοι, λειτουργικοί, υγιείς και χαρούμενοι.
2) Η αξία μας είναι δεδομένη
Το θέμα του αν αξίζουμε και αν οι άλλοι αναγνωρίζουν την αξία μας, μας απασχολεί λίγο πολύ όλους. Γι’ αυτό κυνηγάμε την αναγνώριση με χίλιους δυο τρόπους: από το δίκιο που επιδιώκουμε σε μια συζήτηση, στις διαφόρων ειδών διακρίσεις. Στην πραγματικότητα όμως δεν τίθεται καν θέμα αξίας. Η φύση δεν διαθέτει τέτοιο κριτήριο και πουθενά δεν υπάρχει μέτρο αξιολόγησης της ανθρώπινης αξίας. Η έννοια της αξίας είναι καθαρά ένα κατασκεύασμα του νου. Το να επιζητάμε την αναγνώριση ή την προσοχή των άλλων για να νιώσουμε επιτέλους σημαντικοί και άξιοι, είναι ένα βάρος που μπορούμε και πρέπει να το πετάξουμε από πάνω μας το γρηγορότερο δυνατό.
3) Αποδοχή του εαυτού
Αποδοχή του εαυτού σημαίνει αποδέχομαι αυτό που είμαι αυτή τη στιγμή, μαζί με όλα τα μοτίβα σκέψεων και συναισθημάτων που δρουν μέσα μου εξαιτίας του παρελθόντος μου. Η αυτοαποδοχή διαλύει την ιδεατή εικόνα, η οποία αποτελείται από σκέψεις του τύπου “θα έπρεπε να ήμουν αλλιώς“. Αυτές οι σκέψεις δηλώνουν την απόρριψη του εαυτού γι’ αυτό κάνουν απαραίτητη την ιδεατή εικόνα. Για να διαλυθεί λοιπόν η ιδεατή εικόνα, πρέπει πάση θυσία να αποδεχτούμε ό,τι συμβαίνει μέσα μας και ό,τι κάνουμε. Και για να ξέρουμε τι αποδεχόμαστε, πρέπει πρώτα να το παρατηρήσουμε τη στιγμή που συμβαίνει. Άρα, αυτεπίγνωση και αποδοχή είναι το μυστικό για την αλλαγή.
4) Όχι άλλες ενοχές και αισθήματα ανεπάρκειας
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο νους είναι κάτι που προγραμματίζεται. Και αν ο νους μάς ταλαιπωρεί με τις σκέψεις του, είναι γιατί έχει προγραμματιστεί με αυτόν τον τρόπο κατά το παρελθόν. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα σταματήσουμε να τα βάζουμε με τον εαυτό μας κάθε φορά που εμφανίζουμε ένα σύμπτωμα που θα θέλαμε να μη μας ταλαιπωρεί. Η αυτοκριτική δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα. Δεν μαθαίνουμε από αυτή, δεν μας ωφελεί και δεν μας βοηθάει να αλλάξουμε. Αποδεχόμενοι το γεγονός ότι κανείς δε φταίει γι’ αυτό που είναι, απαλλασσόμαστε από τις ενοχές και μας βοηθάει να νιώθουμε λιγότερο ανεπαρκείς. Επίσης, έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε ευκολότερα τους άλλους.
5) Ό,τι θέλουμε στη ζωή μας θα το βρούμε μέσα μας
Άλλη μια σημαντική αλλαγή που πρέπει να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να ψάχνουμε “εκεί έξω” αυτά που θέσαμε ως νέες προτεραιότητες και να αρχίσουμε να τα αναζητάμε μέσα μας. Από το “θα τα βρω όλα έξω” να περάσουμε στο “θα τα βρω όλα μέσα μου“. Δεν είναι εύκολο, μιας και πρέπει να απεξαρτηθούμε από πολλές συνήθειες και μοτίβα σκέψεων, αλλά σιγά-σιγά και με συνεχή προσπάθεια, μπορούμε να αλλάξουμε την κατεύθυνση της πορείας μας. Πραγματικά, όλα αυτά που θέλουμε στη ζωή μας -την ηρεμία, την ευτυχία, την ολοκλήρωση, τη λειτουργικότητα, ακόμα και την υγεία στο μεγαλύτερο μέρος της- θα τα βρούμε μέσα μας. Κανένα εξωτερικό γεγονός, κανένα υλικό αγαθό και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να μας τα προσφέρει.
[via]
