“Όταν η πρώτη κόρη μου ξεκίνησε το νηπιαγωγείο, κρατούσα την ανάσα μου ολόκληρη την πρώτη εβδομάδα περιμένοντας να μου τηλεφωνήσουν για να πάω να την πάρω νωρίτερα. Σίγουρα θα είχε κάποια έκρηξη θυμού, θα κατέρρεε ή χειρότερα, θα ξεσπούσε κάνοντας την ανάγκη της.
Έτσι ήταν το ζωηρό παιδί μου. Μπορούσε να αλλάξει διάθεση μέσα σε ένα δευτερόλεπτο στην κυριολεξία.”
“Αλλά δεν ανησυχούσα τζάμπα. Στο σχολείο (και γενικότερα οπουδήποτε δεν βρισκόμουν εγώ) ήταν ένας άγγελος. Οι δασκάλες της μιλούσαν για την συμπεριφορά της, επαινώντας το γεγονός ότι τις άκουγε και την εντυπωσιακή της ικανότητα να μοιράζεται και να κάθεται ήσυχα. Όλα αυτά το παιδί μου; Φαίνεται ότι δεν ήταν κακό παιδί, απλά ήταν κακό για μένα.”
“Ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη. Οι φίλοι μου μιλάνε, το διαδίκτυο μιλάει – τα παιδιά μισούνε τις μαμάδες τους σε όλο τον κόσμο. Αλλά γιατί; Εμείς τα ταΐσαμε, τα φροντίσαμε, τα καθαρίσαμε. Σε ποιο άρρωστο σύμπαν βγάζει κάτι τέτοιο νόημα; Πρέπει να παρηγορηθώ από το γεγονός ότι δεν είμαι η μόνη; Ότι οι μαμάδες σε όλο τον κόσμο το περνάνε αυτό; Ίσως.”
“Όλοι κάνουμε σκοτεινές σκέψεις και ελπίζουμε ότι το παιδί μας θα περιμένει να γυρίσει ο μπαμπάς του σπίτι πριν τα κάνει, αλλά ποτέ δεν το κάνει. Τα κρατάει – την ανάγκη του, τα συναισθήματα του – για εμάς και μόνο. Σας το λέω, η μητρότητα είναι σκληρή δουλειά. Να ικανοποιηθώ με το γεγονός ότι τα παιδιά μου με αγαπάνε αρκετά έτσι ώστε να είναι εντελώς άνω κάτω μαζί μου;”
“Σύμφωνα με την Kate Surfs, μπλόγκερ, η απάντηση είναι ναι. ‘Εσύ, αγαπητή μητέρα, είσαι ένας κάδος απορριμμάτων ανεπιθύμητων συναισθημάτων’, γράφει. Ναι, αυτό συνοψίζει την κατάσταση. Αλλά μετά παρουσιάζει μια άλλη, όμορφη πλευρά του θέματος. Μας δίνει λόγο να νιώθουμε λίγο καλύτερα, λέγοντας ότι οι μαμάδες δημιουργούν έναν ‘ασφαλή χώρο για τα παιδιά έτσι ώστε να συμπεριφέρονται φυσικά’. (Και με το φυσικά εννοεί τρελά.) Αλλά και πάλι, δεν είναι ωραίο αυτό;”
Η Dr. Heather Wittenberg, παιδοψυχολόγος, υποστηρίζει αυτή την άποψη:
‘Τα παιδιά φυλάνε τον καλύτερο – και χειρότερο – εαυτό τους για εμάς, σαν γονείς. Είναι ο πραγματικός τους εαυτός μαζί μας. Χρειάζεται ενέργεια για να είναι ‘καλά’ και να ακολουθούν τους κανόνες – ειδικά για τα μικρά παιδιά – γι’αυτό όταν έρχονται σπίτι, τα ελευθερώνουν όλα. Τα καλά νέα είναι ότι η πιο βαθιά αγάπη, τρυφερότητα, θαυμασμός και χαζομάρα προορίζονται για εμάς.’”
“Γι’αυτό, την επόμενη φορά που ο μικρός σας άγγελος καταρρεύσει μέσα στο σούπερ μάρκετ, τα κάνει στο πάτωμα ή γκρινιάζει για μέρες και βδομάδες, να έχετε το κεφάλι σας ψηλά. Τα πάτε μια χαρά. Το παιδί σας νιώθει ασφαλές. Το παιδί σας ξέρει ότι το αγαπάτε. Και, όταν τα κάνει όλα αυτά, να θυμάστε ότι η αγάπη είναι ένα επικό επίτευγμα.”
Credit: simplemost.com
