Συζητούσαν δυο φίλοι και κάποια στιγμή λέει ο ένας στον άλλον: «Έχεις εξομολογηθεί τώρα τελευταία;»
«Πού το θυμήθηκες τώρα αυτό ρε;»
«Ε, πώς! Εγώ θα σου πρότεινα να πας».
«Δε θα σαι καλά ρε! Από το δημοτικό έχω να πάω».
«Ε, νά! Σου το ζητάω σαν χάρη. Να απασχολήσεις για λίγο τον παπά, γιατί θέλω να πάω με την παπαδιά».
«Πες το ντε! Αν είναι έτσι, να πάω».
Και πήγε. Κι όλο θυμόταν και κάποια άλλη αμαρτία, κι άλλη, κι άλλη. Αλλά κάποια στιγμή δεν άντεξε: «Παπά μου, τώρα που ξομολογιέμαι, διαπράττω και νέα αμαρτία».
«Τι εννοείς τέκνον μου;»
«Ε, νά! Κάνω πλάτες στον φίλο μου και σε καθυστερώ για να πάει αυτός με την παπαδιά σου! Ήμαρτον!»
Και ο παπάς ήρεμος: «Η γυναίκα σου ζει;…»
«Ναι πάτερ μου…!!!»
«Τρέξε γρήγορα σπίτι σου τέκνο μου… γιατί η παπαδιά έχει πεθάνει εδώ και 2 χρόνια!!!…»
BONUS ANEKDOTA
Σε μιά από τις τακτικές πτήσεις μια αεροπορικής εταιρίας, οι
επιβάτες έχουν ήδη επιβιβαστεί στο σκάφος και περιμένουν τους πιλότους να
μπούν για να απογειωθούν. Τελικά ο κυβερνήτης και ο συγκυβερνήτης
εμφανίζονται στο πίσω μέρος του αεροπλάνου και δισχίζουν τον διάδρομο προς
το πιλοτήριο. Ομως και οι δύο είναι τυφλοί!!! Ο κυβερνήτης χρησιμοποιεί ένα
λευκό μπαστούνι τυφλών καθώς βηματίζει στον διάδρομο, σκουντουφλώντας πάνω
στα καθίσματα και χτυπώτας κατά λάθος τους επιβάτες, ενώ ο συγκυβερνήτης
οδηγείται από ένα σκύλο-οδηγό για τυφλούς. Και οι δύο έχουν καλυμμένα τα
μάτια τους με τεράστια, μαύρα γυαλιά ηλίου.
Στην αρχή οι επιβάτες δεν αντιδρούν, σκεπτόμενοι ότι είναι μάλλον
κάποιο αστείο που έστησαν οι πιλότοι για να γελάσουν. Παρόλα αυτά, μετά
από λίγα λεπτά, οι κινητήρες παίρνουν μπρος και αρχίζουν να ανεβάζουν
στροφές, και το αεροπλάνο αρχίζει να κινείται στον αεροδιάδρομο. Οι επιβάτες
κοιτάζουν ο ένας τον άλλον με κάποια νευρικότητα και αμηχανία, ψιθυρίζοντας
μεταξύ τους και ψάχνοντας απελπισμένα κάποια από τις αεροσυνοδούς, ζητώντας
κάποιον να τους καθησυχάσει.
Εκείνη την στιγμή, το αεροπλάνο ξεκινά να επιταχύνει γρήγορα και ο
κόσμος πανικοβάλεται. Μερικοί επιβάτες προσεύχονται και καθώς το αεροπλάνο
πλησιάζει όλο και περισσότερο το τέλος του αεροδιαδρόμου, οι φωνές γίνονται
όλο και πιό υστερικές. Τελικά, όταν το αεροπλάνο έχει φτάσει σε λιγότερο
από 20 μέτρα από το τέρμα, σημειώνεται μια ξαφνική αλλαγή στον τόνο
των κραυγών, καθώς όλοι οι επιβάτες, μέσα στον πανικό τους, έχουν αρχίσει
να τσιρίζουν με όλη τους την δύναμη και την τελευταία ακριβώς στιγμή το
αεροπλάνο σηκώνει τους τροχούς του και βρίσκεται στο αέρα.
Μέσα στο πιλοτήριο, ο συγκυβερνήτης αφήνει έναν αναστεναγμό
ανακούφισης και λέει στον πιλότο: “Nα μου το θυμηθείς, κάποια από αυτές τις
μέρες, οι επιβάτες δεν θα τσιρίξουν και τότε, να δεις, θα σκοτωθούμε όλοι μας”.
