Αυτή είναι η λίστα “Πράγματα που θα μάθω στο πρώτο μου παιδί ή 14 λόγοι που έχω αποτύχει” του Evan Porter. Αξίζει να τη διαβάσετε…
“Όταν έμαθα ότι θα γίνω πατέρας, κρατούσα ένα καφάσι μπύρες.
“Είμαι έγκυος” μου είπε. Αυτές τις λέξεις ήξερα ότι θα τις άκουγα αργά ή γρήγορα, απλά όχι τόσο σύντομα. Ονειρευόμουν ότι θα ήμασταν σε μία ηλιόλουστη βεράντα με τον αέρα να κουνάει απαλά μια ξύλινη κούνια. Ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Και φυσικά θα υπήρχε μουσική.
Σίγουρα δε φανταζόμουν ότι θα το άκουγα στεκόμενος στην πόρτα του σκοτεινού διαμερίσματός μας, ταλαιπωρημένος από μια κουραστική μέρα. Τα μάτια της Sarah ήταν πρησμένα και η μάσκαρα είχε “τρέξει” λίγο από τη δική της κουραστική μέρα και ύστερα από τα δάκρυα χαράς και συγκίνησης, κρατώντας όχι ένα αλλά δύο τεστ εγκυμοσύνης.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι θα χάναμε το παιχνίδι.
Η δεύτερη ήταν να ανοίξω μια μπύρα.
Η τρίτη ήταν: “Δε μπορώ να πιστέψω ότι αυτές ήταν οι 2 πρώτες σκέψεις που έκανα“.
Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πόσο απροετοίμαστος ήμουν για να αναλάβω την ευθύνη ενός άλλου ανθρώπινου πλάσματος. Πόσο τρομακτικό ήταν. Και δε μιλάω για τις νύχτες που θα με ξυπνούσε το κλάμα του. Ούτε για τις βρώμικες πάνες, ούτε για το “αντίο” στην κοινωνική μας ζωή.
Αναφέρομαι στην ηλικία που θα αρχίσει να μιλάει και να καταλαβαίνει και ό,τι του/της πεις θα έχει βαρύτητα. Όταν θα πρέπει να πάρεις αποφάσεις για το πως θα το αναθρέψεις. Τι θα τους πεις όταν τα πειράζουν στο σχολείο. Ή όταν θα αρχίσουν να φιλοσοφούν κατά των εργασιών που θα τους βάζουν οι καθηγητές για το σπίτι.
Σε κάνει να αναθεωρείς τις δικές σου αξίες. Και ακόμη χειρότερα, σε αναγκάζει να σκεφτείς αν είχες ποτέ αξίες για να αναθεωρήσεις.
Αυτή η γραμμή σκέψης με οδήγησε να σκεφτώ ότι ήμουν ήδη ένας απαίσιος πατέρας. Επειδή όταν σκέφτομαι τις αξίες και τα ιδανικά που θέλω να περάσω στο παιδί μου, συνειδητοποιώ ότι εγώ δεν εφαρμόζω τίποτε από αυτά.
Όπως και να ‘χει, αυτά θέλω σου πω:
Δεν είναι απαραίτητο να σε συμπαθούν όλοι. Να λες τη γνώμη σου όταν ξέρεις ότι έχεις δίκιο. Να λες στους φίλους σου πάντα την αλήθεια ακόμη και αν δε θέλουν να την ακούσουν. Μην κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι και μη γελάς από λύπηση με “άνοστα αστεία“.
Δούλεψε σκληρά στο σχολείο. Όχι για να βγάλεις αργότερα πολλά χρήματα, ούτε για να περηφανεύεσαι για τη δουλειά σου. Αλλά επειδή μια μέρα, ίσως κοιτάξεις πίσω και ευχηθείς να είχες κάνει τον εαυτό σου περήφανο.
Να καθαρίζεις το δωμάτιό σου. Δε φαντάζεσαι πόσο καλύτερα θα νιώθεις σε ένα χώρο όπου μπορείς να δεις το πάτωμα, αντί για πεταμένες στοίβες ρούχα.
Να τελειώνεις πάντα ό,τι αρχίζεις. Υπάρχει λόγος που μπορώ να σου μάθω να είσαι “αρκετά καλός” και όχι τέλειος στην κιθάρα, τη φωτογραφία ή οτιδήποτε άλλο ξεκίνησα και το άφησα στη μέση. Αν έχεις ταλέντο σε κάτι, μη το χαραμίσεις.
Να νιώθεις πάντα άνετα με τον εαυτό σου και το σώμα σου. Όλοι περνάμε φάσεις στην εφηβεία και σίγουρα θα θέλεις να πειραματιστείς, αλλά ποτέ μη νιώσεις πως ΠΡΕΠΕΙ ντε και καλά να ανήκεις κάπου για να γίνεις αποδεκτός.
Να φροντίζεις το σώμα σου, γιατί έχεις μόνο ένα. Να πλένεις τα δόντια σου κάθε μέρα και μην πίνεις τόσα πολλά αναψυκτικά.
Ανάγκασε τον εαυτό σου να βιώσει νέα πράγματα. Ξέρω ότι οι περισσότεροι που σπούδασαν στο εξωτερικό έχουν “καβαλήσει το καλάμι”, αλλά θα έπρεπε να το δοκιμάσεις. Γιατί όταν αυτοί κοκορεύονται για τα καλοκαίρια τους στη Μαδρίτη, θα το παίξεις αδιάφορος/η αλλά στην πραγματικότητα θα ζηλέψεις που εσύ καθόσουν όλη μέρα μέσα και έβλεπες τηλεόραση.
Να μη νιώθεις άβολα με τους άστεγους. Δεν πρόκειται να σε ληστέψουν. Πρέπει να είσαι καλύτερος/η από αυτό. Να τους φέρεσαι με σεβασμό και να προσφέρεις όσα περισσότερα μπορείς, ακόμη και αν είναι μόνο ένα σάντουιτς.
Να παρακολουθείς την επικαιρότητα. Μην ξοδεύεις όλο σου το χρόνο στα social media, τις κουτσομπολίστικες εκπομπές ή το ποδόσφαιρο. Δώσε την προσοχή σου σε πράγματα που έχουν σημασία. Να είσαι πάντα ενημερωμένος/η και να να ξέρεις για τι πράγμα μιλάς.
Μην ακολουθείς το ρεύμα. Βρες αυτό που σε εκφράζει και δώσε τα πάντα για να το τελειοποιήσεις. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που κάνουν μεγάλα όνειρα, αλλά φοβούνται να στρωθούν στη δουλειά για να τα πραγματοποιήσουν. Μην είσαι ένας από αυτούς.
Μη χρησιμοποιείς το κινητό σου όταν οδηγείς. Δεν υπάρχει τίποτα που να μη μπορεί να περιμένει και το εννοώ.
Να βάζεις πάνω απ’ όλα την οικογένειά σου. Να είσαι εκεί όταν σε χρειάζονται. Μη ρωτάς πολλά. Μην αφήνεις την κούραση της δουλειάς να είναι η δικαιολογία σου. Είναι όλα όσα έχεις.
Να μη ευχηθείς ποτέ να ήσουν κάποιος ή κάτι άλλο. Αποδέξου τα ελαττώματά σου, επειδή όλοι έχουν.
Αν δε τα καταφέρεις σε κάτι, ακόμη και αν είναι κάποιο από αυτά που σου γράφω, δεν πειράζει.
Πάντα θα σε αγαπάω.
Οι άνθρωποι με ρωτάνε αν φοβάμαι. Και υποθέτω, ακόμη και ύστερα απ’ όλα όσα σου είπα, πως όχι.
Ξέρω ότι θα έρθουν στιγμές που δε θα έχω ιδέα τι να κάνω με αυτό το παιδί. Όταν θα πρέπει να ανοίξω την “τσάντα” μου με τις αξίες και τα ιδανικά και τη βρω άδεια. Εκείνες τις στιγμές, θα κοιτάξω τη γυναίκα μου. Θα θυμηθώ πως, στεκούμενος στο σκοτεινό διαμέρισμά μας, μία από τις πιο σημαντικές νύχτες της ζωής μας, ακούμπησε δύο τεστ εγκυμοσύνης στο τραπέζι και είπε: “Φυσικά και θα δούμε το παιχνίδι!”
Μια μικρή υπενθύμιση του γιατί ερωτευτήκαμε εξαρχής. Πως ό,τι δημιουργήσαμε μαζί δεν έγινε παρά τα ελαττώματά μας. Έγινε εξαιτίας τους. Γνωρίζοντας αυτό, δε φοβάμαι τίποτα.”
