Πεθαίνει ένας που έκανε κάνναβη και πάει στην κόλαση. Περπατάει σε ένα μακρύ διάδρομο γεμάτο πόρτες.
Κοιτάει την πρώτη πόρτα και έγραφε:
«ΓΙΑ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ».
Πάει παρακάτω και βλέπει μια άλλη πόρτα που έγραφε:
«ΓΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ».
Στο τέλος του διαδρόμου περνώντας πολλές πόρτες, βλέπει μια που έγραφε:
«ΓΙΑ ΧΑΣΙΚΛΗΔΕΣ».
Ανοίγει την πόρτα και βλέπει βουνά από χόρτο. Δεν πιστεύει στα μάτια του! Πάνω σε ένα βουνό από χόρτο καθόταν ένας τύπος ατάραχος και «έστριβε» τσιγάρα.
Τον πλησιάζει και του λέει:
«Ρε φιλαράκο, να πάρω λίγο χόρτο για να στρίψω και εγώ ένα τσιγάρο;»
«Και το ρωτάς; Πάρε, πάρε!!!» του λέει ο άλλος.
«Να σου πάρω και χαρτάκια;»
«Ναι, φυσικά» λέει ο άλλος.
Αφού στρίβει το πρώτο τσιγάρο του ξαναλέει:
«Να πάρω λίγο ακόμα, για να έχω και για το βράδυ;»
«Άκου, λέει; Όλα αυτά δικά μας είναι να ξέρεις. Πάρε όσο θέλεις».
Παίρνει μπόλικο χόρτο και στρίβει καμιά δεκαριά τσιγάρα και ξαναρωτάει τον τύπο: «Φίλε, μου δίνεις για λίγο τον αναπτήρα σου;»
Ο άλλος τον κοιτάζει περίεργα και του λέει: «Ρε φίλε, αν είχαμε και φωτιά, εδώ πέρα θα ήταν παράδεισος!».
