Το άγχος των σημερινών γονιών για να τα κάνουν όλα σωστά με τα παιδιά, δεν περιγράφεται! Θηλασμός τουλάχιστον για έναν χρόνο, βρεφικό κάθισμα αυτοκινήτου με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας σε θέματα ασφαλείας και -εννοείται!- κράνος για να κάνει το παιδί πατίνι. Και ποιος να τους κατηγορήσει; Αν κρίνουμε από το πώς μας μεγάλωσαν οι δικοί μας γονείς -με πολλή αγάπη, αλλά πολύ λιγότερη ασφάλεια- συνειδητοποιούμε ότι μάλλον κατά τύχη ζούμε! (αστειευόμαστε, φυσικά, αλλά δεν φταίμε εμείς… οι παρακάτω φωτογραφίες από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 είναι τουλάχιστον προκλητικές!)
Οι γονείς μας δεν είχαν ιδέα από ζώνες ασφαλείας
…Ούτε φυσικά από παιδικά καθίσματα αυτοκινήτου!
Για να καταλάβετε, αποκαλούσαν «αυτό» βρεφικό κάθισμα
Οι γονείς μας μάς άφηναν να κάνουμε ποδήλατο γυμνά και χωρίς κράνος!
Και όταν μας έντυναν… δείτε πώς μας έντυναν!
Όσο για το κούρεμα; «Κατσαρολάκι» για αγόρια και κορίτσια!
Οι γονείς μας άφηναν τα αδέρφια μας να μας δένουν από το καροτσάκι και να μας τραβάνε με σχοινί στον δρόμο (μηδενική ασφάλεια!)
Μας άφηναν να παίζουμε με ζώα που θα μπορούσαν κάλλιστα να μας τραυματίσουν
Και μας φόρτωναν όλους μαζί στην καρότσα για να πάμε στην παραλία.
Η κούνια μας περιείχε αμέτρητα παιχνίδια που θα μπορούσαν να μας πνίξουν…
…και ο όρος παθητικό κάπνισμα δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό τους!
Όσο για την διατροφή μας… το σκεπτικό ήταν απλό: οτιδήποτε, αρκεί να τρώγεται!
…Ή να πίνεται!
…Με καλαμάκι!
Πώς να μην αναρωτιόμαστε, λοιπόν, πώς την γλυτώσαμε;
