Είναι ωραίο να τα πηγαίνεις καλά με τους γύρω σου κι αυτοί καλά με σένα. Όσο και να το θες όμως και παρότι ακούγεται εύκολο θεωρητικά, πολύ φοβάμαι ότι είναι δύσκολο πρακτικά. Στην πραγματικότητα δε γίνεται να τα έχεις με όλους καλά διότι δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Η διαφορά χαρακτήρων κι απόψεων δεν το επιτρέπει.
Στην πορεία της ζωής σου λοιπόν θα το δεις αυτό και θα το καταλάβεις με τον καιρό, αλλάζοντας περιβάλλοντα, εργασία κι ενδιαφέροντα. Περνώντας απ’ τη μια φάση στην άλλη, είναι αδύνατον εκ των πραγμάτων να διατηρείς άριστες σχέσεις με τους πάντες. Έτσι βρίσκεσαι να ξεχωρίζεις αρχικά αυτούς που αξίζουν απ’ τους σκάρτους κι ύστερα τους φίλους απ’ τους εχθρούς.
Αν κάποιος μπορεί να τα έχει καλά με όλους –μόνο φαινομενικά κι επιφανειακά κι όχι ουσιαστικά– είναι αυτός που προσαρμόζεται σε κάθε κατάσταση δίχως αντίρρηση, λέει σ’ όλα «ναι», δε φέρνει αντίλογο και πόσο μάλλον δεν εκφέρει άποψη διαφορετική απ’ τους άλλους.
Αυτός που παίρνει αποφάσεις κομφορμιστικά, με γνώμονα το σύνολο και σε καμία περίπτωση δεν επιδιώκει να ταράξει τα νερά. Δεν πρόκειται να κηρύξει πόλεμο ούτε να πάει κόντρα σε κάποιον, δεν πρόκειται να μπει σε αυτή τη διαδικασία. Μπορεί να το κάνει αυτός που κοινώς προτιμά να σιωπά και να χαϊδεύει αυτιά.
Με άλλα λόγια για να τα έχεις καλά με όλους και να μην έχεις εχθρούς ή αντίζηλους, ο μόνος τρόπος είναι να μην έχεις ούτε φωνή ούτε λόγο. Να υπάρχεις απλά και να κινείσαι αθόρυβα. Να μην προκαλείς, να μην ενοχλείς.
Αν τύχει όμως κι είσαι απ’ αυτούς που δε διστάζουν να μιλήσουν κι υπερασπίζονται τις θέσεις και τις πεποιθήσεις τους, από αυτούς που αρνούνται να κρυφτούν πίσω απ’ το δάχτυλό τους, τότε μάλλον πρέπει να δεχθείς τις συνέπειες. Γιατί αν έχεις φωνή, έχεις και εχθρούς.
Δε χρειάζεται άλλωστε να κάνεις κάτι άσχημο ή να βλάψεις κάποιον για να αποκτήσεις εχθρούς. Αυτά, σε σενάρια φαντασίας, με δικαιοσύνη πλασμένα. Στην προκειμένη, φτάνει να έχεις χαρακτήρα για να τραβήξεις την προσοχή του άλλου κι έπειτα να μπεις στη μαύρη λίστα του.
Βλέπεις το να έχεις προσωπικότητα, μπορεί να σταθεί αιτία να σ’ αντιπαθήσει πολύς κόσμος. Το να είσαι όμορφος επίσης. Όπως και το να είσαι καλός σε κάτι, ικανός ή επιτυχημένος. Γενικότερα το να «κάνεις» κάτι μπορεί να πειράξει πολλούς. Η δράση σου και μόνο προκαλεί. Αντίθετα η αδράνειά σου κι η αποτυχία σου μπορεί να τους βρει σύμμαχους. Αυτό δεν τους αγχώνει άλλωστε, τους καθησυχάζει.
Αυτοί που θα φερθούν έτσι, είναι εκείνοι που ζηλεύουν. Που ακόμη κι αν δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από εσένα, θα βρουν κάτι γιατί παίρνουν ζωή απ’ αυτό. Εκείνοι που είναι κομπλεξικοί και δε θα χαρούν με τη χαρά σου. Γιατί υπάρχουν πολλοί από δαύτους εκεί έξω. Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται εύκολα εχθροί σου.
Αν έχεις να διαλέξεις λοιπόν ανάμεσα στο να κάνεις κάτι και να μην κάνεις τίποτα, να έχεις φωνή ή να μην έχεις, να έχεις εχθρούς ή να μην έχεις, τότε επέλεγε κάθε φορά το πρώτο, αν αυτό είναι το τίμημα του να έχεις προσωπικότητα, ας είναι.
