π. Ανδρέας Κονάνος: Δεν γίνεται να λες «Πηγαίνω εκκλησία» και στον άντρα σου να έχεις ένα πρόσωπο ξινισμένο και να βγάζεις αδιαφορία, λες κι είναι εχθρός σου ή κάποιος ξένο.
Όταν ακούς για μια απιστία, μια αταξία συζυγική, ότι μια γυναίκα θέλει κάποιον άλλον ή ότι ο άντρας σκέφτεται κάποια άλλη γυναίκα, το πρώτο που σου έρχεται να πεις είναι: «Ντροπή τους».
Είναι εύκολες οι γενικεύσεις και τα αφοριστικά συμπεράσματα.
Όμως τι οδήγησε τους ανθρώπους εκεί;
Αυτό είναι δύσκολο να κατανοήσεις.
Γιατί ένας άντρας να κάνει κάτι τέτοιο;
Είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα, κάνε αυτή την απλή ερώτηση στον εαυτό σου:
«Εγώ, ως σύζυγος -άντρας ή γυναίκα-, τον σύντροφό μου τον ταΐζω;
Του δίνω αυτό που ζητά;
Τον χορταίνω;
Τον ηρεμώ;
Τον καλύπτω;
Του δίνω ευχαρίστηση;»
Ώστε, όταν ο άλλος πάει να του προσφέρει το όποιο ξένο «γλύκισμα», να πει:
«Ευχαριστώ πολύ, είμαι χορτάτος. Είμαι πλήρης. Στο σπίτι μου περνάω καλά.
Με τη σύζυγό μου και τα παιδιά μου χαιρόμαστε την οικογένειά μας.
Δεν μου λείπει κάτι για να μου το δώσεις εσύ.
Όχι. Είμαι καλά».
Αν έχω φάει στο σπίτι μου και μου δώσεις κάτι, θα πω:
«Όχι, ευχαριστώ. Έχω φάει».
Αν όμως πεινάω, εύκολα θα υποκύψω.
Γι’ αυτό, δεν είναι σπάνιο ο άντρας να οδηγεί με τον τρόπο του τη γυναίκα ώστε να ζητήσει ξένη ζεστασιά.
Και η γυναίκα οδηγεί τον άντρα της σε ξένη αγκαλιά.
Ας ψάξει καθένας μας μήπως γίνεται αιτία ο άνθρωπός του να μη χορταίνει στο σπίτι και αναγκάζεται να «τρώει έξω».
Η Εκκλησία μπορεί να σε βοηθήσει να σώσεις τον γάμο σου.
Η ίδια η Εκκλησία όμως, αν τη βιώσεις με τρόπο αρρωστημένο και κρυφτείς πίσω της, και κρύψεις τα προβλήματά σου κάτω απ’ το χαλί, χωρίς να κάνεις δουλειά μέσα σου, μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία πολλών σοβαρών οικογενειακών προβλημάτων.
Δεν φταίει ο Χριστός, εννοείται!
Ούτε οι Άγιοι.
Τα μυαλά μας φταίνε μόνο, που ερμηνεύουν νοσηρά το πνεύμα του Χριστού!
Δεν αρκεί να λες: «Πάω εκκλησία, άρα όλα πάνε καλά. Κι εφόσον πάω εκκλησία, αυτομάτως είμαι ο αθώος στο σπίτι».
Λυπάμαι αν σε στενοχωρώ, μα αυτό δεν ισχύει.
Μπορεί να πηγαίνεις εκκλησία, αλλά η ψυχή σου να μη μαλακώνει.
Ίσως πηγαίνεις εκκλησία, αλλά η θηλυκότητά σου ή ο ανδρισμός σου να μην καλλιεργούνται σωστά.
Δεν γίνεται να λες: «Πηγαίνω εκκλησία» και στον άντρα σου να έχεις ένα πρόσωπο ξινισμένο και να βγάζεις αδιαφορία, λες κι είναι εχθρός σου ή κάποιος ξένος!
Είναι αυτό πνευματική ζωή και καλλιέργεια;
Πώς θα κρατήσεις τον γάμο σου έτσι;
Πώς θα ζεστάνεις τη σχέση σου έτσι;
Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Όλα του γάμου δύσκολα…» των εκδόσεων Άθως.
Πηγή:simeiakairwn,dogma
