Χαιρετισμοί της Παναγίας: Άγγελος πρωτοστάτης,
ουρανόθεν επέμφθη,
ειπείν τή Θεοτόκω τό Χαίρε·
καί σύν τή ασωμάτω φωνή,
σωματούμενόν σε θεωρών, Κύριε,
εξίστατο καί ίστατο,
κραυγάζων πρός Αυτήν τοιαύτα·
Χαίρε, δ’ ής η χαρά εκλάμψει,
χαίρε, δι’ ής η αρά εκλείψει.
Χαίρε, τού πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις,
χαίρε, τών δακρύων τής Εύας η λύτρωσις.
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον αθρωπίνοις λογισμοίς,
χαίρε, βάθος δυσθεώρητον καί αγγέλων οφθαλμοίς.
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαίρε, ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα.
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τόν ήλιον,
χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.
Χαίρε, δι’ ής νεουργείται η κτίσις,
χαίρε, δι’ ής βρεφουργείται ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Βλέπουσα η Αγία,
εαυτήν εν αγνεία,
φησί τώ Γαβριήλ θαρσαλέως·
τό παράδοξόν σου τής φωνής,
δυσπαράδεκτόν μου τή ψυχή φαίνεται·
ασπόρου γάρ συλλήψεως,
τήν κύησιν πώς λέγεις κράζων·
Αλληλούια.
Γνώσιν άγνωστον γνώναι,
η Παρθένος ζητούσα,
εβόησε πρός τόν λειτουργούντα·
εκ λαγόνων αγνών,
υίον πώς έσται τεχθήναι δυνατόν;
λέξον μοι.
Πρός ήν εκείνος έφησεν εν φόβω,
πλήν κραυγάζων ούτω·
Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις,
χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.
Χαίρε, τών θαυμάτων Χριστού τό προοίμιον,
χαίρε, τών δογμάτων αυτού τό κεφάλαιον.
Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι’ ής κατέβη ο Θεός,
χαίρε, γέφυρα μετάγουσα από γής πρός ουρανόν.
Χαίρε, τό τών Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα,
χαίρε, τό τών δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.
Χαίρε, τό φώς αρρήτως γεννήσασα,
χαίρε, τό πώς μηδένα διδάξασα.
Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν,
Χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.
Δύναμις τού Υψίστου,
επεσκίασε τότε,
πρός σύλληψιν τή Απειρογάμω·
καί τήν εύκαρπον ταύτης νηδύν,
ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι,
τοίς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν,
εν τώ ψάλλειν ούτως·
Αλληλούια.
Έχουσα θεοδόχον,
η Παρθένος τήν μήτραν,
ανέδραμε πρός τήν Ελισάβετ.
Τό δέ βρέφος εκείνης ευθύς επιγνόν,
τόν ταύτης ασπασμόν έχαιρε,
καί άλμασιν ως άσμασιν,
εβόα πρός τήν Θεοτόκον·
Χαίρε, βλαστού αμάραντου κλήμα,
χαίρε, καρπού ακήρατου κτήμα.
Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον,
χαίρε, φυτουργόν τής ζωής ημών φύουσα,
Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών,
χαίρε, τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών.
Χαίρε, ότι λειμώνα τής τρυφής αναθάλλεις,
χαίρε, ότι λιμένα τών ψυχών ετοιμάζεις.
Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα,
χαίρε, παντός τού κόσμου εξίλασμα.
Χαίρε, Θεού πρός θνητούς ευδοκία,
χαίρε, θνητών πρός Θεόν παρρησία.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Ζάλην ένδοθεν έχων,
λογισμών αμφιβόλων,
ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη·
πρός τήν άγαμόν σέ θεωρών,
καί κλεψίγαμον υπονοών Άμεμπτε·
μαθών δέ σου τήν σύλληψιν,
εκ Πνεύματος Αγίου,
έφη·
Αλληλούια.v
