Αρχές του τρέχοντος μήνα και μετά από μια μικρή περιπέτεια υγείας ενός συγγενικού μου προσώπου, οδηγήθηκα ως συνοδός της συγγενής μου στο Κέντρο Αποκατάστασης ANIMUS στη Λάρισα για την πραγματοποίηση μιας σειράς φυσικοθεραπειών οι οποίες θα διαρκούσαν όλο το μήνα.
Στο χώρο αυτό όπου όπως και σε όλα τα Θεραπευτήρια διαπιστώνεις τη ματαιότητα του κόσμου αυτού και φιλοσοφείς τη ζωή διαφορετικά, γνώρισα αρκετούς ανθρώπους και κυρίως νέους οι οποίοι δίνουν τον δικό τους αγώνα για την αποκατάσταση της υγείας τους. Νέα παιδιά και συγγενείς οι οποίοι βρίσκουν παρηγοριά στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, την Παναγία και στους Αγίους μας, οι οποίοι στηρίζουν όλο τον κόσμο με τις θαυμαστές εμφανίσεις τους. Αυτό αποδεικνύεται και από την συχνή επίσκεψη ιερέων της περιοχής στο Ναό του Κέντρου λόγω ζήτησης των ιδίων των ασθενών, ενός περικαλλή πέτρινου ναού που προς τιμήν του ο ιδιοκτήτης κος Αχιλλέας Νταβέλης δημιούργησε με μεράκι και βαθιά πίστη και ενισχύει με λατρευτικές εκδηλώσεις συνεχώς.
Σε μία από τις επισκέψεις μου πριν λίγες ημέρες και κατά την διάρκεια της αναμονής όπως γίνεται συνήθως έως ότου οι εξωτερικοί ασθενείς πραγματοποιήσουν τις συνεδρίες τους, γνώρισα μια κυρία από ακριτική περιοχή της Ελλάδος. ΄Όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις ο κάθε ένας μεταφέρει στον άλλο τη δική του περιπέτεια και το λόγο για τον οποίο βρίσκεται στο Θεραπευτήριο. Ομολογώ χωρίς να θέλω να γίνω κουραστικός ότι συγκλονίστηκα από την περιγραφή της περιπέτειας ενός νεαρού παιδιού 21 ετών το οποίο εδώ και 3 χρόνια δίνει τη δική του μάχη μετά από τροχαίο ατύχημα με μηχανάκι. Ενός παιδιού που έζησε χάρη στην θαυμαστή επέμβαση των Αγίων Λουκά του Ιατρού και Εφραίμ. Ενός παιδιού που μετά από μια στάσιμη περίοδο και χάρη στην πίστη της κυρίας προς την Παναγία Γοργοϋπήκοο και η οποία είναι η γιαγιά του που το συνοδεύει στη Λάρισα, το νεαρό παλικάρι άρχισε να παίρνει τα »πάνω του».
Είναι πολλά αυτά που θέλω να γράψω για την τρίχρονη περιπέτεια. Για το πως έγινε το ατύχημα, οι ώρες αγωνίας στον προθάλαμο της εντατικής, οι χειρουργικές επεμβάσεις και ο αγώνας της αποκατάστασης. Θα σταθώ όμως στην πίστη της οικογένειας και κυρίως της γιαγιάς ενός ανθρώπου που δεν της λείπει το χαμόγελο και η αισιοδοξία μα πάνω από όλα η βαθιά εκείνη πίστη που κατά την Πατερική ρήση »μέχρι και βουνά μπορεί να κινήσει».
Συνομιλώντας για αρκετές ημέρες μαζί της και κάποια στιγμή χωρίς να έχει αναφερθεί κάτι από την ίδια για την Παναγία Γοργοϋπήκοο, μου εξιστορεί σε ποιο στάδιο αποκατάστασης βρίσκεται ο εγγονός της τώρα και τι απομένει ακόμη να γίνει για την ολοκλήρωση της θεραπείας. Θέλοντας να την βοηθήσω ως άνθρωπος προς ένα πονεμένο συνάνθρωπο άνοιξα το τσαντάκι μου και της έδωσα μια εικόνα της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου από αυτές που έχω και δίνω σε ανθρώπους που πιστεύω πως έχουν ανάγκη. »Πάρε της είπα αυτή την εικόνα, είναι της Παναγίας Γοργοϋπηκόου από τη Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους. Σπεύδει γοργά σε όσους με πίστη την επικαλούνται και το ίδιο θα κάνει και στον εγγονό σου. Να κοιτάξω μήπως επικοινωνήσεις και με τον Γέροντα Γρηγόριο να κάνει μια προσευχή για το παιδί».
Μόλις είδε την εικόνα άλλαξε τελείως η έκφραση της. Σαν να άνοιξε το μάτι της. Την ασπάστηκε και με μεγάλη χαρά γυρίζει και μου λέει το εξής: » Γνωρίζω για την Παναγία Γοργοϋπήκοο. Δεν είχα εικόνα της, αλλά έλα να σου πω τι μου συνέβη και πως έμαθα για την Παναγία. «Η πρώτη επαφή ήταν όταν μια συντοπίτισσά μου που είχε πρόβλημα με το παιδί της, μου μίλησε για έναν Ηγούμενο του Αγίου Όρους που έχει πρόβλημα στην όρασή του άλλα με τα μάτια της ψυχής του βλέπει καλύτερα από όλους μας, Αναφερόταν στην χαρισματική μορφή του Καθηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου Γέροντα Γρηγορίου. Επικοινωνούσε με τον ίδιο και έκανε προσευχή για το παιδί της. Να επικοινωνήσεις κι εσύ μου είπε και η κουβέντα μας έμεινε έως εκεί. Μετά λόγω του ότι έφυγα από το νησί το θέμα ξεχάστηκε. Ερχόμαστε τώρα στη Λάρισα όπου επισκεπτόμενη συχνά την ενορία της Αγίας Τριάδος που βρίσκεται το σπίτι που έχουμε νοικιάσει, γνώρισα μια κυρία Στρατιωτικό στο επάγγελμα από την περιοχή της Βέροιας η οποία με ρώταγε συχνά για τον εγγονό μου. Της εξήγησα την κατάσταση, ότι έχει σημαντικά βελτιωθεί και αποκατασταθεί η υγεία του στο Κέντρο με τις φυσικοθεραπείες και την πραγματική φροντίδα των ειδικών, όμως λόγω της βαρύτητας του περιστατικού υπάρχει ακόμη ένα μεγάλο πρόβλημα.
Ενώ σηκώθηκε από το καρότσι, περπατάει, δεν έχει κανένα πρόβλημα με το μυαλό του δεν μπορεί να κινήσει καθόλου το ένα του χέρι. Εκεί έχουμε πρόβλημα. Να κάνεις την Παράκληση της Παναγίας Γοργοϋπηκόου μου είπε η Στρατιωτικός και μου έφερε σε φωτοτυπία την Παράκληση την οποία κάνω καθημερινά. Βαθιά συγκινημένη μου εξήγησε ότι από την ημέρα που ξεκίνησε να κάνει την Παράκληση το παιδί άρχισε να κουνάει τα δάκτυλα του χεριού του και αυτή τη στιγμή με τη βοήθεια της Παναγίας είναι σε πολύ καλύτερο στάδιο. Μάλιστα με το χέρι που δεν κινούσε τώρα όχι μόνο το σηκώνει αλλά προσπαθεί σιγά σιγά να ταιριάξει και το σκούφο που φοράει στο κεφάλι του για το κρύο. Δόξα να έχει η Παναγία Γοργοϋπήκοος. Δεν είναι όμως μόνο αυτό που μου συνέβη με την Παναγία μου είπε. Το διάστημα εκείνο ενημερώθηκα τηλεφωνικά αφού λείπω από το σπίτι μου κοντά 3 χρόνια ότι ο γιος μου με τη νύφη μου περιμένουν παιδί. Τη χαρά μου που θα γινόμουν και πάλι γιαγιά ήρθε να τη διαδεχθεί η αγωνία και ο φόβος για ενδεχόμενο πρόβλημα με το παιδί αφού οι γονείς είχαν ίδια ομάδα αίματος. Μη χάνοντας την πίστη μου ξεκίνησα την παράκληση της Παναγίας Γοργοϋπηκόου και οι εξετάσεις βγήκαν πεντακάθαρες. Σε μικρό διάστημα περιμένουμε και το νέο μέλος της οικογένειας».
Αυτή είναι η θαυμαστή εμφάνιση της Παναγίας Γοργοϋπηκόου την οποία και μεταφέρω αυτούσια όπως μου τη διηγήθηκε και σύμφωνα με την έγκρισή της. Την περασμένη Πέμπτη που συναντηθήκαμε της έδωσα λαδάκι και αγιασμό από την Παναγία που είχα πάρει από το Σοχό φέτος το Σεπτέμβριο κατά την έξοδο της εικόνας από το Άγιο Όρος καθώς και το τηλέφωνο από το Μοναστήρι για να μιλήσει με το Γέροντα Γρηγόριο. Η ίδια όπως συνεννοηθήκαμε θα βάλει το λάδι σε μικρά κομμάτια από βαμβάκι και θα μοιράσει σε όσους συνοδούς ασθενών θέλουν. »Θα δώσω στις μητέρες της Μυρτώς και της Άσπας» μου είπε, δυο περιπτώσεων που συγκλόνισαν την Ελλάδα και όλοι γνωρίζουμε καθώς και σε παιδιά που έχουν ανάγκη. Κλείνοντας την αφήγηση του θαυμαστού γεγονότος να σημειώσω ότι την Πέμπτη ο νεαρός έλαβε την ευχή για να κοινωνήσει τα Χριστούγεννα από τον Π. Ιωακείμ που ήρθε στο Κέντρο Αποκατάστασης για εξομολόγηση ασθενών και συγγενών και προχθές Παρασκευή αεροπορικώς από Θεσσαλονίκη επέστρεψε με τη γιαγιά του για Χριστούγεννα στους γονείς και τα αδέρφια του. Μετά την επιστροφή του στις 7 Ιανουαρίου στη Λάρισα θα προγραμματίσουμε επίσκεψη με τον μπαμπά του και τον ίδιο στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου αφού επιθυμία του είναι να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγίας Γοργοϋπηκόου και να πάρει την ευλογία του Καθηγουμένου της Μονής Γέροντα Γρηγορίου.
Ηλίας Προύφας
Δημοσιογράφος
