Δεν υπάρχει ούτε ένα Χριστιανικό κοιμητήριο, οπού να μην υπήρχαν Άγια Λείψανα. Τα λείψανα των μοναχών, αλλά και των λαϊκών μπορούν να είναι άφθαρτα και η αφθαρσία που έχει το σώμα είναι εξαιτίας της χάρης του Αγίου Πνεύματος που συγκατοικεί με το πνεύμα του άνθρωπου στην ψυχή και το σώμα μας.
Μόνο εκείνα τα μέρη του σώματος παραμένουν άφθαρτα όπου κατοικούσε το Άγιο Πνεύμα, ενώ τα άλλα όπου βασίλευε το σκότος της αμαρτίας, εκείνα αποσυντίθενται κατά τον αψευδή λόγο του Θεου«γη ει και εις γήν απελεύση» (Γεν. 3, 19).
Υπάρχουν περιπτώσεις που η φθορά δεν αγγίζει καθόλου το σώμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι το σώμα αυτό είναι ενός αγίου άνθρωπου. Μπορεί ο άνθρωπος αυτός, μ’ αυτό τον τρόπο, να έχει τιμωρηθεί από τον Θεό για τις αμαρτίες του και όταν ή Εκκλησία προσευχηθεί για την άφεση των αμαρτιών του αμέσως το σώμα του αποσυντίθεται, γιατί δεν έχει την δόξα της αφθαρσίας την οποία έχουν μόνο οι πραγματικοί Άγιοι του Θεο.
Η αναγνώριση των τιμίων Λειψάνων δεν είναι μια γραφειοκρατική διαδικασία όπως λένε αυτοί που δεν γνωρίζουν τους δρόμους του Θεού, αλλά ευαρεστούν τους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι Χριστιανοί, αλλά αντιχριστιανοί.
Τα φανερώνει Κύριος ό Θεός όχι για να αποδείξει την ορθότητα της Πίστης μας και όχι επειδή είμαστε άξιοι.Η αποκάλυψη και η αναγνώριση των τιμίων Λειψάνων είναι έργο της Θείας Πρόνοιας ή οποία κάνει τους ανθρώπους που ευαρεστούν τον Θεό, να είναι όργανα με τα όποια Αυτός οδηγεί άλλους στη σωτηρία.Και μόνο ο Θεός αποφασίζει πότε και πόσα άγια Λείψανα να φανερώσει.
Τα Λείψανα των άγιων ανθρώπων είναι άφωνες σάλπιγγες και βροντές που ευαγγελίζονται το θέλημα του Θεού, οι όποιες μας καλούν στη μετάνοια.
Τότε, όταν η ασέβεια διαφθείρει τα περισσότερα μέλη της Αγίας Εκκλησίας, ο Θεός αναδεικνύει τα Λείψανα των Αγίων σαν τους Προφήτες στην παλιά εποχή, τους οποίους έστελνε να πουν στο λαό Του το θέλημά Του, που τους καλούσε στη μετάνοια. Άλλα εκείνη την εποχή οι άνθρωποι ήταν πιο απλοί και πίστευαν, ότι και ένας ζωντανός άνθρωπος μπορεί να είναι Άγιος και να εμπνέεται από το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό και μπορούσε ό Θεός να στέλνει ζωντανούς Προφήτες και κήρυκες της μετάνοιας.
Όμως στους έσχατους καιρούς η πίστη και η ευλάβεια χάνονται ενώ στη θέση τους μπαίνουν η ασέβεια, η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και η πλήρης απουσία της πίστης στον Θεό, τον Χριστό και την δυνατότητα της πραγματικής κοινωνίας των ανθρώπων με το Άγιο Πνεύμα.
Γι’ αυτό αν και υπάρχουν σήμερα μεταξύ μας άνθρωποι Θεοφόροι, δια μέσου των όποιων θα μπορούσε να ενεργήσει ο Θεός, όμως οι άλλοι δεν τους πιστεύουν και λένε ότι βρίσκονται σε πλάνη. Ή στην περίπτωση που παραδεχτούν ότι σ’ αυτούς τους ανθρώπους πραγματικά ενεργεί το Άγιο Πνεύμα, μπορούν να πουν και το εξής:
«Τώρα σ’ αυτούς τους ανθρώπους ενεργεί το Άγιο Πνεύμα, αλλά μετά μπορούν αυτοί οί Προφήτες του Θεού και να αμαρτήσουν. Τότε τι κήρυκες του θελήματος του Θεού και των λόγων Του είναι αυτοί;» Γι’ αυτό θα έχουν αμφιβολίες και δεν θα πιστέψουν στον εμπνευσμένο από τον Θεό λόγο τους. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και φανερώνει ο Κύριος στην εποχή μας τα άγια Λείψανα.
Και μακάριοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που βοηθούν στην αναγνώριση των τιμίων Λειψάνων και αξιώνονται, μ’ αυτό τον τρόπο, να είναι όργανα της Θείας Πρόνοιας….
