Από τους ενδοξότερους και δημοφιλέστερους αγίους της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας είναι ο Άγιος Δημήτριος, πολιούχος της Θεσσαλονίκης, στην πόλη που γεννήθηκε, έζησε και μαρτύρησε.
Η μνήμη του εορτάζεται (και από τους Καθολικούς) στις 26 Οκτωβρίου και στις 8 Νοεμβρίου γι’ αυτούς που ακολουθούν το Ιουλιανό Ημερολόγιο (Παλαιοημερολογίτες).
Ο βίος του Αγίου Δημητρίου
Γεννήθηκε γύρω στα 280 στην Θεσσαλονίκη, επί αυτοκράτορα Μαξιμιανού, με καταγωγή από αριστοκρατική οικογένεια. Σε νεαρή ηλικία κατατάσσεται στο ρωμαϊκό στρατό και σε ηλικία μόλις 22 ετών φθάνει στο βαθμό του χιλίαρχου.
Από τα νεαρά του χρόνια αναζητούσε το υψηλό και την αλήθεια, την οποία και βρήκε στην χριστιανική πίστη, της οποίας έγινε και κήρυκας στη Θεσσαλονίκη.
Σχημάτισε ένα κύκλο νεαρών μαθητών, στους οποίους δίδασκε την Αγία Γραφή, στις υπόγειες στοές κοντά στα δημόσια λουτρά της πόλης. Οι ειδωλολάτρες τον συλλαμβάνουν, κατά την διάρκεια μιας τέτοιας συνάθροισης, και τον οδηγούν ενώπιον του αυτοκράτορα, όπου και δεν απαρνείται την πίστη του, δηλώνοντας: «Τω Χριστώ μου πιστεύω μόνον».
Ο Μαξιμιανός οργισμένος διατάσσει να τον φυλακίσουν. Στο μεταξύ, ένας από τους μαθητές του Δημητρίου, ο Νέστορας, ζητά να αντιπαλέψει, εκ μέρους των Χριστιανών, ακατανίκητο παλαιστή Λυαίο.
Ακούγοντας την νίκη του Νέστορα, ο αυτοκράτορας εξοργίζεται και διατάσσει την θανάτωση του Δημητρίου με λογχισμούς.
Γιατί απεικονίζεται καβαλάρης σε κόκκινο άλογο;
Μεταξύ πολλών αγιογραφιών ο Άγιος Δημήτριος απεικονίζεται και έφιππος σε κόκκινο άλογο, σε αντίθεση με τον Άγιο Γεώργιο, που είναι λευκό.
Στην εικόνα αυτή ο άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται καβαλάρης με στρατιωτική στολή πάνω σε κόκκινο άλογο φονεύοντας με το δόρυ του τον τσάρο των Βουλγάρων Σκυλογιάννη.
Το κόκκινο χρώμα συμβολίζει ακριβώς το θαύμα που έγινε τον Οκτώβριο του 1207 έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης.
Ο τσάρος των Βούλγαρων Ιωαννίτζης, που οι Βυζαντινοί αποκαλούσαν Σκυλογιάννη, φονεύτηκε, σύμφωνα με την παράδοση από τον Άγιο Δημήτριο, όταν εκείνος πολιορκούσε την Θεσσαλονίκη. Γι’αυτό και η Θεσσαλονίκη βλέπει στο πρόσωπό του Αγίου Δημητρίου πάντοτε το προστάτη και το στήριγμά της.
