Ο ηθοποιός Τάσος Νούσιας με σημαντικές διακρίσεις στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση διαθέτει ένα πολύπλευρο ταλέντο παίζοντας από αρχαίο δράμα και φαρσοκωμωδίες μέχρι μπουλβάρ και ιστορικές σειρές και έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το κοινό.
Έχει τιμηθεί δύο φορές με βραβείο ερμηνείας. Η πρώτη φορά ήταν το 1996 όπου τιμήθηκε με το βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου στο 37ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη συμμετοχή του στην ταινία «Απόντες» του Νίκου Γραμματικού και η δεύτερη ήταν το 2008 που τιμήθηκε με το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου για την ταινία μικρού μήκους «Το Πέρασμα» του Γιάννη Κατσάμπουλα στο 16ο Μεσογειακό Φεστιβάλ Νέων Κινηματογραφιστών (Λάρισα 2008).
Ο σπουδαίος αυτός ηθοποιός ανοίγει την καρδιά του, μιλώντας για την θρησκευτική πίστη στην εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια” που ήδη κυκλοφορεί.
Διαβάστε παρακάτω ένα πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα από την εν λόγω συνέντευξη.
Ποια είναι εκείνα τα πρόσωπα από τον εκκλησιαστικό χώρο που σας έχουν επηρεάσει;;;
Την πρώτη φορά που είχα επισκεφθεί το Άγιον Όρος ήμουν έντονα φορτισμένος συναισθηματικά εξαιτίας κάποιας απώλειας και προσπαθούσα να βρω απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα. Πήγα ως αναζητητής μιας εσώτερης αλήθειας, είχα ανάγκη από έναν διάλογο με τον Θεό με την βοήθεια εκείνων οι οποίοι Τον είχαν
πλησιάσει πιο πολύ που δεν μπορούσα να τους έχω δίπλα μου όταν το είχα άμεση ανάγκη.
Συναντήθηκα, λοιπόν σε ένα ασκηταριό- κάπου κοντά στο Πρωτάτο- με ένανμοναχό που που ήταν υποτακτικός του Παΐσιου. Δεν μιλούσε παρά μόνον με άκουγε.
Είχε μία πραότητα και μία καλοσύνη! Μια αγκαλιά και μία γλύκα τρομερή έβλεπες στην συμπεριφορά του! Όση ώρα του μιλούσα ένιωθα ότι έφευγε από πάνω μου το βάρος που κουβαλούσα και πως έχανα λόγω αυτής της ανακούφισης το ίδιο μου το σώμα! Δεν μπορούσα καν να διακρίνω ούτε πόσο χρονών ήταν ο άνθρωπος που είχα απέναντί μου. Νόμιζα ότι ήταν 20 ή 25 χρονών.
Η επικοινωνία με εκείνον τον μοναχό αποτέλεσε την πρώτη κάθαρση. Από την στιγμή που έφυγα από το Άγιον όρος, κάθε φορά που κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη ένιωθα βαθιά μέσα μου ένα καθαρτήριο πράγμα. Σαν να είχε μπει κάτι μέσα μου, να είχε σκάψει και κατόπιν να είχε γκρεμίσει όλη αυτή την ανασφάλεια μου!
Μία άλλη περίπτωση ιερέα από τον οποίο διατηρώ έντονες αναμνήσεις είναι ο π. Μανώλης στην Κρήτη, ο οποίος έχει βαπτίσει την κόρη μου. Ένας υπέροχος ιερέας, πράος και καλοπροαίρετος. Χωρίς διάθεση να σε επικρίνει και να σε παίρνει από τα μούτρα…
Από πλευράς εκκλησιαστικών κειμένων, ποια είναι αυτά που αποτελούν σημεία αναφαράς για εσάς;;;
Διαβάζω τακτικά τους Βίους των Αγίων, όπως η ιστορία του Αγίου Ανδρέα του δια Χριστόν Σαλού, που με έχει συγκλονίσει. Επίσης διαβάζω τον βίο του Αγίου Λουκά που γνώρισε τη φυλάκιση και τις κακουχίες επί κομμουνιστικού καθεστώτος στα γκούλαγκ της Ρωσίας. Όπως ο Χριστός αφοσιώθηκε και δίδαξε εώς τη Σταύρωση, έτσι και οι Άγιοι δεν κιοτεύουν πάνω στο μαρτύριο, αγωνίζονται και δεν γυρνούν πίσω!
Η θρησκευτική πίστη ποιον ρόλο έχει διαδραματίσει στην ζωή σας;;;
Η πίστη μου έχει περάσει και αυτή μέσα από πολλά στάδια. άλλοτε μέσα από πολύ ένθερμα στάδια και άλλοτε μέσα από ψυχρά. Εγώ πάντως συνεχίζω να κάνω τον σταυρό μου ως κομμάτι σωτηρίας! Όχι φοβικά: Θα ανάψω το κερί μου και θα μεταλάβω μαζί με τους εσχάτους το Πάσχα, μετά την Ανάσταση, ενώ την ίδια στιγμή οι περισσότεροι αναχωρούν για να πάνε να φάνε σπίτια τους. Πάντα κάθομαι και παρακολουθώ την αναστάσιμη τελετή με τον μυσταγωγικό χαρακτήρα της και τα υπέροχα κείμενα αγάπης που ακούγονται εντός της εκκλησίας.
Πως μεταφράζεται για εσάς η έννοια της ευτυχίας στη σημερινή πραγματικότητα;;;Διάβαζα πριν από λίγο καιρό σε ηλεκτρονική μορφή τις σκέψεις ενός Αγιορείτη γέροντα και σκεφτόμουν πόσο πλήρης και ευτυχής είναι μέσα από έναν βιωματικό τρόπο σκέψης! Βλέποντας και ακούγοντας τις σκέψεις αυτού του γέροντα, σκέφτηκα ότι ο άνθρωπος πλάστηκε κατ’ εικόνα και καθ΄ομοίωσιν του Θεού, για αυτό είναι ικανός τα πάντα!
Ο άνθρωπος φτιάχνει τη διαδρομή του, στήνει ξεχορταριάζοντας τον δρόμο του μέσα από τις παραβολές της αρετής και της κακίας, ως ενάρετος πια. Και έτσι φτάνει κάποιος στο ευ ζην, στην ευτυχία, στην ευδαιμονία κ.α.
Η αναζήτηση και ο πηγαιμός είναι για μένα η “ευτυχία”. Και ίσως εκεί που σταματάς και κοντοανασαίνεις για να δεις που έχεις φτάσει, να συντελείται το θαύμα της ευτυχίας!
Από την “Ορθόδοξη Αλήθεια”
