Η Άννα το πρωί της Κυριακής 20 Νοεμβρίου, και ενώ με το μηχανάκι της όδευε στην οδό Αγίου Ιωάννου Θεολόγου και Μεσογείων, για να πάει στην Θεία Λειτουργία να προσευχηθεί και αμέσως μετά να αναλάβει υπηρεσία, ένας απρόσεκτος ταξιτζής παραβίασε τον κόκκινο σηματοδότη και χτύπησε άσχημα την Άννα.
Από τον κραδασμό το μηχανάκι βρέθηκε μακριά και η Άννα καρφωμένη στο παρμπρίζ του ταξί. Από το χτύπημα και το τίναγμα η Άννα έφυγε από την ζωή! Είδε να προχωρεί σε ένα φωτεινό διάδρομο, του οποίου στο τέρμα την περίμενε η παράσταση της Παναγίας της Γλυκοφιλούσσσας (σε αυτό το σέμνωμα της Μονής Φιλοθέου την είχαν τάξει οι αείμνηστοι γονείς της).
Στο ίδιο χώρο είδε και την μητέρα της Ανθή όχι καταπονημένη, αλλά νέα, δυνατή και ακμαία. Η μητέρα της, αφού συνεννοήθηκε με την μητέρα μας Παναγία, την παρέλαβε και την επανέφερε στην ζωή. Δηλαδή με την Παναγία μας της έδωσε για μία ακόμη φορά ζωή και σωτηρία.
Το αποτέλεσμα είναι ότι έχει σπάσει το αριστερό πόδι και έχει και άλλα προβλήματα, γλίτωσε όμως τον θάνατο ή την αναπηρία ή την αφασία. Δοξάζει τον Θεό για την θεία προστασία. Οι γιατροί στο ΓΝΑ της λένε: «Υπάρχεις ακόμη ανάμεσά μας, διότι το θέλει ο Θεός. Είδες πολλούς αγίους και μεγάλη πρεσβεία. Ο ταξιτζής θα σε είχε κάνει κομμάτια!».
Αυτή είναι η αλήθεια, όσο και να είναι γονείς της και να θέλει να κρατά ταπεινό φρόνημα, οι γονείς της την προστάτευσαν. Μάλιστα μου έλεγε ότι σε δύσκολη δοκιμασία, που είχαν πέσει εξωγενείς παράγοντες των Πατρών και ήθελαν να περάσουν στους οικείους της το μήνυμα, ότι οι γονείς της ζούσαν άνετα και είχαν την υποστήριξη και τον σεβασμό του κλήρου των Πατρών, και ότι δεν κατέτρεξαν από φθόνο τον πατέρα Νικόλαο, η Άννα τρεις ημέρες πριν από το ατύχημα παρέδωσε την απολογία του π. Νικολάου, που δικαζόταν για αντικανονική κατάλυση, αφού κατέλυσε το Άγιο Ποτήρι, που παράταγαν οι συνεφημέριοί του. Και το έκανε αυτό, υπακούοντας στους κανόνες της Εκκλησίας και στον πνευματικό του.
Επίσης παρέδωσε την πνευματική διαθήκη, που άφησε η πονεμένη μητέρα της και μέσα σε αυτή καταγράφονται πολλές αλήθειες για τα βάσανα και τις αδικίες, που υπέστη ο σύζυγός της και η ίδια με αποτέλεσμα να φθάσει στον πρόωρο μαρασμό. Αυτά τα δύο τα παρέδωσε στον κληρικό αδελφό της, για να βάλει τα πράγματα στην θέση τους.
Και τρεις ημέρες αργότερα κατά την δοκιμασία του ατυχήματος, της το ανταπέδωσαν οι γονείς της σώζοντάς την. Ίσως κάποιοι από τους οικείους του π. Νικολάου, να τους βλέπουν σαν καλούς ανθρώπους και αγωνιστές και να τους ευνουχίζουν την πνευματικότητα, που, για να την αποκτήσουν τόσο μαρτύρησαν…
Ας έχουμε την ευχή τους. Όσο και να πολεμά το σκότος εμείς θα πηγαίνουμε αντίθετα, στο φως τους Χριστού. Όπως λέει και ο τίτλος βιβλίου του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου (1993), «Η αλήθεια ελευθερώσει ημάς».
Ασπασία Βερβαρέσου, Στρατιωτικός εν αποστρατεία
pemtousia.gr
