Σαντορίνη: Η Ιστορία Της Γάτας Βασίλισσας Του Αρχαιολογικού Χώρου
Σαντορίνη: Σήμερα θα γνωρίσουμε την Γκριζούλα την γάτα που έγινε η βασίλισσα του αρχαιολογικού χώρου στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης.
Τη Γκριζούλα τη γνώρισα το καλοκαίρι του 2016 στους ξενώνες του αρχαιολογικού χώρου στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης. Ερχόταν απο την μπαλκονόπορτα και με παρακολουθούσε τα απογεύματα και μετά από μερικές λιχουδιές, μπήκε και στο δωμάτιο! Γενικά ήταν ημιάγρια, δεν επέτρεπε πολλα χάδια, αλλά με συνόδευε παντού μέσα στους χώρους και τα εργαστήρια της ανασκαφής.
Φεύγοντας εκείνον τον χειμώνα, είχα φροντίσει για τροφή κ ένα αυτοσχέδιο σπιτάκι σε ημιυπαίθρια αυλή. Επέστρεψα το επόμενο καλοκαίρι και τη βρήκα σαν σκέτο σκελετό, το οποίο έγινε από τα σκουλικάκια, όπως και με ουλίτιδα κ βήχα. Ειλικρινά, δεν περίμενα να επιζήσει, διότι μου έλεγαν όλοι πως είναι υπερβολικά ηλικιωμένη (να προσθέσω πως κανένας δεν κάλεσε τόσους μήνες τον γιατρό της να τη δει).
Μπήκε στο δωμάτιο αμέσως και μαζί με την ανάρρωση ήρθαν κι οι οικειότητες! Όταν εφυγα εκείνο τον χειμώνα, της είχα πάρει ειδικό σπιτάκι και κουβερτούλες και πολλές-πολλές κονσέρβες και αμπούλες, ώστε να τη φροντίζουν οι φύλακες του χώρου. Ευτυχώς, την επόμενη χρονιά υπήρξε χρηματοδότηση και γύρισα τον Μάρτιο. Με όλες τις προμήθειες που είχα αφήσει, τη βρήκα σε άψογη κατάσταση! Εκείνη τη χρονιά, γίναμε αχώριστες και ξεκινήσαμε να κοιμόμαστε αγκαλιά.
Εκείνη και την επόμενη χρονιά, πέρασα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στο Ακρωτήρι, ένα μέρος πολύ απομονωμένο τον χειμώνα, όπου ήμασταν για αρκετούς μήνες οι δυο μας. Η μόνη διαφορά ήταν πως σταμάτησε πια τις πολλές βόλτες ή όταν προσπαθούσε να με ακολουθήσει, κουραζόταν κ με έβαζε να την περιφέρω στην αγκαλιά μου, σαν βασίλισσα που είναι!
Το 2019 έφυγα οριστικά για να μετακομίσω στη Νάξο, όπου μεγαλωσα, και ήταν ξεκάθαρο πως δε θα την άφηνα πίσω. Το ταξίδι αν και μικρό δεν ήταν εύκολο και αναγκάστηκα να της δώσω χάπι γιατί ούτε στο κλουβί έμπαινε ποτέ και όσες φορές πήγαμε να τη βγάλουμε από την ανασκαφή, ταραζόταν μέχρι που έβγαζε αφρούς. Γι’ αυτό και ο γιατρός της μας έκανε τη χάρη να την εξετάζει στην ανασκαφή. Ο πρώτος μήνας ειλικρινά ήταν έντονος μέχρι να συνηθίσει, αλλά πλέον γυρνάμε και την κοιλιά μας για χάδια!
Για να μαθω για την ζωή της εκανα έρευνα στο φωτογραφικό αρχείο της ανασκαφης και βέβαια στο παλαιοτερο προσωπικό. Υπάρχουν 2 αρχαιολογοι που ισχυρίζονται πως γεννηθηκε το 1998 και εντοπισαν μαλιστα και μία φωτογραφία του 1999 απο την εναρξη των εργασιών για το νέο στεγαστρο όπου μαζι με το προσωπικό ποζαρει και ενα γκρι γατακι που μοιάζει με εκεινη αλλα δυστυχώς δεν ειναι τοσο καλη ανάλυση ωστε να μην υπάρχει αμφιβολία.
Υπάρχει μία αρχαιολόγος που ισχυρίζεται πως την βρηκε το 2003. Σίγουρες μαρτυρίες απο εναν αρχιτέκτονα που εχει πολλες φωτογραφιες της το 2005 και ο γιατρός της που, νέος γιατρός τότε, εκεινη την χρονιά συμμετείχε εθελοντικα στην στειρωση των ζώων της ανασκαφης. Μου έχουν διηγηθεί πολλες ιστορίες για τις κυνηγετικες της ικανότητες παρα πολλα ατομα, την φωναζαν χαϊδευτικά κιόλας βασίλισσα αμαζονα!
Απο το 1999 μεχρι το 2012 που ανοιξε το στεγαστρο ηγουταν ομαδας γατιών που κυνηγουσαν τα ποντικια τα βράδια μεσα στα αρχαία κτηρια και αφηνε δωρα εξω απο τα δωμάτια των αρχαιολογων (βλέπε φώτο)! Μερικές φορές αφηνε κ τεμαχισμενα τα θηράματα με αποτέλεσμα το πρωι που ξυπνουσαν οι κυρίες της αρχαιολογιας να παθαίνουν κρίσεις!
Ο νυχτοφυλακας για να μην την διώξουν πηγαινε καθημερινα στις 6 το πρωι κ μαζευε τα δωρα απο τις πόρτες! Σε αυτό το σημείο να σου πω πως εμένα τα δώρα μου τα εφερνε ή κατω ή πανω στο κρεβάτι (πολλα εγκεφαλικα)! Ευτυχώς δεν έχουμε προσβαση σε ανυποψιαστα ζωα πλέον!
Γκριζούλα, η γάτα θεραπευτής
Κάτι ακομα που παρατήρησα κ επιβεβαιωσα με παλαιοτερους ειναι πως αντιλαμβανοταν εαν καποιος εκλαιγε στο δωμάτιο του και του εξυνε την μπαλκονοπορτα μέχρι να του ανοιξει κ να μπει να τον παρηγορησει! Εμένα προσωπικά με εχει σώσει πολλές φορές απο ασχημα αλλεργικα σοκ που παθαίνω στον υπνο μου, αρχικα με ξυπνουσε στο σημείο που “σφυριζε” ο λαιμός μου γιατί εκλεινε η αναπνευστικη οδός κ βέβαια ετσι πηγαινα εγκαίρως στο νοσοκομείο.
Πλέον με ξυπνάει πολύ νωρίτερα ωστε να παρω τα φάρμακα μου κ δεν εχω παει στο νοσοκομείο εδω και δυο χρόνια! Ηρθε στην ζωή μου μόνη της, εκεινη με επελεξε ξεκάθαρα κ εκτός ότι μου σωζει την ζωή μου εχει σωσει κ την ψυχη. Ηταν η μόνη μου παρέα για παρα πολύ καιρό κ μονο καλύτερη με εκανε ολο αυτό!
Όσους ρωτάω απο την ανασκαφή εχουν παντα να μου πουν μία απιθανη ιστορία με εκείνη. Οι μονιμοι εργαζομενοι της ανασκαφης μου ζητησαν εαν μπορώ να την επιστρεψω οταν αποβιώσει ωστε να ταφεί δίπλα στο μνημείο του Μαρινατου, τέτοια θεωρουσαν την συνεισφορά της στον χώρο!
ΥΓ: Eάν κάποιος ειχε διαμείνει στην ανασκαφή πριν το 2016 που πηγα εγω και την γνωριζε ας μας στείλει πληροφορίες και φωτογραφιες και ίσως ετσι ανακαλύψουμε περισσοτερα για την Γκριζούλα
