Επίθεση Πίτμπουλ σε παιδί», «Σκύλος – δολοφόνος κατασπάραξε το αφεντικό του», «Συνελήφθη ο ιδιοκτήτης του επιθετικού Πίτμπουλ…», είναι μόλις μερικοί από τους τίτλους που έχουν φιγουράρει κατά καιρούς σε τίτλους ειδήσεων και εφημερίδων.
Τα Πίτμπουλ έχουν μείνει στη συνείδηση του κόσμου ως «τα πιο επιθετικά σκυλιά», ενώ αν τολμήσεις να εκφράσεις την επιθυμία σου να αποκτήσεις τετράποδο της συγκεκριμένης ράτσας είναι αναπόφευκτο το να βρεθεί κάποιος να σου αραδιάσει ένα κάρο περιπτώσεις από Πίτμπουλ που κατασπάραξαν τους ιδιοκτήτες τους.
γράφει η Όλγα Παρθενέα-Γεωργάτσου
Μόνο που -δυστυχώς- υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη παρανόηση που έγκειται στον συνδυασμό δύο εξαιρετικά λανθασμένων αντιλήψεων σχετικά με τη συγκεκριμένη ράτσα: Πρώτον, κανένας -κανένας όμως- σκύλος δεν έχει την επιθετικότητα στα γονίδιά του και δεύτερον, δεν ανήκουν όλοι οι μυώδεις σκύλοι στη ράτσα που είναι ευρέως γνωστή ως «Πίτμπουλ».
Από αυτό το τελευταίο αξίζει να ξεκινήσουμε.
Πού σταματά η αλήθεια και πού αρχίζει η εμμονή κατά των σκύλων της συγκεκριμένης ράτσας;
Ποιοι «μύθοι» εντάσσουν τα Πίτμπουλ στην κατηγορία με τα πιο αιμοβόρα σκυλιά και πώς η διαστρέβλωση των γεγονότων έχει καταφέρει να καταστρέψει τη φήμη των τετράποδων που -για όσους γνωρίζουν- φημίζονται για την τρυφερότητα και τον ανθρωποκεντρισμό τους;
«Τα Πίτμπουλ βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των επιθέσεων σε ανθρώπους»
Εξαρτάται από το τι θεωρεί ο καθένας «Πίτμπουλ». Επίσημα, μόλις δύο φυλές ανήκουν στην κατηγορία των Πίτμπουλ και αυτές δεν είναι άλλες από το Αμερικανικό Πίτμπουλ Τεριέ και το Αμερικανικό Σταφορντσάιρ Τεριέ.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές «συγγενικές» φυλές τους μοιάζουν εμφανισιακά, δεν ανήκουν ωστόσο στη συγκεκριμένη ράτσα.
Όταν λοιπόν για όλους τους μυώδεις, δυνατούς σκύλους με πλατύ, μεγάλο κεφάλι χρησιμοποιείται λανθασμένα ο όρος «Πίτμπουλ» πώς θα μπορούσε να μην αυξηθεί το ποσοστό της συγκεκριμένης ράτσας στις όποιες επιθέσεις;
Πρόκειται για εξαιρετικά μυώδη ζώα τα οποία αρχικά δημιουργήθηκαν από γονίδια Τεριέ και Μπουλντόγκ για καθαρά εμπορικούς σκοπούς, καταδικασμένα να γνωρίσουν τους πιο ακατάλληλους ιδιοκτήτες. Εκείνους που θα τα χρησιμοποιούσαν ως «όπλα μάχης» με απώτερο σκοπό το κέρδος.
Τα ζώα αυτά δεν αναπαράχθηκαν ως σκύλοι συντροφιάς, παρά μόνο ως τετράποδα που μόνο τους σκοπό θα είχαν την κυριαρχία και την επίδειξη δύναμης. Σα να λέμε, μια άρρωστη έμπνευση που θα σάρωνε στις κυνομαχίες…
Εδώ, όμως, κρίνεται απαραίτητη μια διευκρίνιση: Στα εργαστήρια «πλάστηκε» το κορμί των σκύλων αυτών. Δεν διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας τους.
Τη δύναμη του σκύλου αυτού δεν είναι δυνατόν να την ελέγξουμε. Ο καλός ή ο κακός τους χαρακτήρας, από την άλλη, φέρει τη δική μας υπογραφή.
«Δεν είναι σκυλιά εμπιστοσύνης»
Εσύ θα εμπιστευόσουν κάποιον που θα σου έκοβε τα αυτιά, τα άκρα και που θα σε χτυπούσε μέχρι να γίνεις «όσο επιθετικός πρέπει να είσαι»; Μάλλον όχι.
Μέχρι σήμερα, κυκλοφορούν ανάμεσά μας άνθρωποι που δηλώνουν λάτρεις της ράτσας αυτής μόνο και μόνο επειδή θεωρούν τη μυϊκή δύναμη των ζώων σημάδι δικής τους υπεροχής. Έχεις Πίτμπουλ; Είσαι αυτό το… κάτι παραπάνω.
Πολλά από τα σκυλιά που έπεσαν στα χέρια τέτοιων ιδιοκτητών είχαν την τύχη να διασωθούν. Δεν περίμενες, όμως, να ξεχάσουν την κακοποίηση που υπέστησαν, σωστά; Άλλα, πάλι, δεν πρόλαβαν…
Στην πρώτη περίπτωση, συναντάμε σκύλους φοβικούς, άλλοτε επιθετικούς -γιατί έτσι έμαθαν να είναι-, οι οποίοι όμως με τη σωστή εκπαίδευση και την πολλή προσοχή και αγάπη μπορούν να αφήσουν πίσω τους τις κακές ημέρες.
Δυστυχώς, ο φόβος δεν θα φύγει ποτέ, αφού ακόμα και μία απότομη κίνησή μας μπορεί να τα τρομάξει και να τα οδηγήσει ενστικτωδώς στο να επιτεθούν.
Κάτι που θα κάνει κάθε σκύλος ανεξαρτήτως ράτσας. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι τα Πίτμπουλ έχουν τη μυική δύναμη να κερδίσουν τη «μάχη» με έναν άνθρωπο. Κάτι που δε συμβαίνει με σκύλους ράτσας Κανίς ή Μαλτέζ.
«Το σαγόνι που ‘κλειδώνει’»
Ακόμα μία ανυπόστατη φήμη αφορά αφορά στα… δολοφονικά σαγόνια του Πίτμπουλ. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, η ανατομία του σαγονιού του σε τίποτα δεν διαφέρει από αυτή ενός άλλου σκύλου. Το στόμα τους, είναι απλά ελαφρώς πιο μεγάλο.
Ούτε «κλειδώνει», ούτε επιβάλλεται να σπάσει προκειμένου να ελευθερωθεί το θύμα. Η πιο διαδεδομένη φήμη θέλει τη μοναδική πιθανότητα να γλιτώσει κανείς από το δάγκωμα Πίτμπουλ να βρίσκεται στο σπάσιμο του σαγονιού του ζώου. Φυσικά και κάτι τέτοιο δεν ισχύει σύμφωνα με τους επιστήμονες.
«Χάνουν το μυαλό τους και επιτίθενται»
Η φήμη αυτή κυνηγά κυρίως τα Ντόπερμαν, ωστόσο ούτε αυτή επιβεβαιώνεται επιστημονικά.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ακούσει την άποψη που θέλει το μυαλό των συγκεκριμένων σκύλων να μεγαλώνει μέσα σε ένα κρανίο που δεν αναπτύσσεται, με αποτέλεσμα ο σκύλος να τρελαίνεται.
Ευτυχώς, κάτι τέτοιο μένει στα λόγια και κανένας γιατρός δεν έχει ποτέ βάλει την υπογραφή του σε τέτοιου είδους θεωρία.
Πίτμπουλ, τα πιο κακοποιημένα ζώα
Πηγαίνοντας σε ένα καταφύγιο ζώων, θα παρατηρήσεις ότι δεκάδες σκύλοι ράτσας Πίτμπουλ έχουν διασωθεί και περιμένουν υπομονετικά τον νέο τους ιδιοκτήτη. Τα σημάδια στο σώμα τους είναι ορατά, ενώ σπανίως θα δεις ζώο χωρίς ακρωτηριασμένα τα αυτιά και την ουρά του.
Δυστυχώς, οι πρώτοι που θα ενδιαφερθούν γι’ αυτά και θα ζητήσουν να τα πάρουν μαζί τους είναι άνθρωποι των οποίων οι σκοποί φαίνονται από χιλιόμετρα: Κυνομαχίες και εξοντωτική αναπαραγωγή.
Τα κέρδη από τα στοιχήματα των κυνομαχιών είναι τεράστια, ενώ το γεγονός πως ένα κουτάβι της ράτσας αυτής μπορεί να φτάσει στη μαύρη αγορά ακόμα και τα 600 ευρώ, καθιστά σαφές ότι τα κίνητρα για την υιοθεσία τους -αν μπορείς να το αποκαλέσεις έτσι- μόνο αγνά δεν είναι.
Από κακοποίηση σε κακοποίηση λοιπόν.
Ευτυχώς, τόσο οι υπεύθυνοι των καταφυγίων όσο και οι εθελοντές που περισυλλέγουν και περιθάλπουν αδέσποτα ζώα είναι πλέον πολύ υποψιασμένοι και προσέχουν ακόμα περισσότερο το πού θα δώσουν τους σκύλους αυτούς.
Πώς πραγματικά είναι ένα ευτυχισμένο Πίτμπουλ;
Η χαρά και ο ενθουσιασμός του Πίτμπουλ δεν μπορούν να κρυφτούν. Μια σβούρα στο κρεβάτι, ένα πήδημα στον καναπέ ή ένα τρέξιμο στο χωλ του σπιτιού σου είναι αρκετά για να… αφήσουν πίσω τους συντρίμμια.
Ο σίφουνας αυτός θα απαιτήσει όλη σου την προσοχή εντός και εκτός σπιτιού και θα σου δώσει όλη του την αγάπη.
Πρόκειται για ζώα εξαιρετικά συναισθηματικά, τρυφερά και ανθρωποκεντρικά που δεν συνηθίζουν ποτέ στη μοναξιά και την απομόνωση. Το Πίτμπουλ θα γίνει ο πιο πιστός σου φίλος και θα σε θεωρεί για πάντα «άνθρωπό του». Ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ράτσα.
Το θέμα είναι ένα, λοιπόν: Μπορείς να κάνεις ένα Πίτμπουλ ευτυχισμένο;
Να μην το εκμεταλλεύεσαι και να μην το κακομεταχειρίζεσαι; Αν ναι, ουδέποτε θα κάνει επίδειξη δύναμης, ούτε πρόκειται να σου επιτεθεί. Είναι δυνατό, μα όχι «αιμοβόρο». Επιθετικό το έκαναν, δεν γεννήθηκε.
Είναι στο χέρι σου.
Θέλεις ένα ζώο σε αυτή την κατάσταση…;
Ή το προτιμάς κάπως έτσι, στον καναπέ και το κρεβάτι σου;
Στο σημείο αυτό να σου γνωρίσω τη Μούρη. Πιτμπουλίνα game dox mix, μηνών δεκατεσσάρων.
Αγοράστηκε πιθανότατα με σκοπό τη διαδικασία της αναπαραγωγής, αλλά κατέληξε με συντριπτικό κάταγμα στο αριστερό της πίσω πόδι, εγκαταλελειμμένη σε κτηνιατρείο όταν ο «άνθρωπός της» αποφάσισε να την «τιμωρήσει». Τι να έκανε άραγε; Να του έφαγε κάποιο έπιπλο ή απλά να μην ήταν… υπάκουη;
«Πετάχτηκε από το παράθυρο ή την κλώτσησαν», είπε ο κτηνίατρος. Ήταν 6 μηνών. Σήμερα είναι στα καλύτερά της. Η βίδα στο πόδι της δεν την εμποδίζει ούτε να τρέχει, ούτε να πηδάει, ούτε να κάνει ζημιές.
Περπατάμε λίγο περίεργα αλλά… το λες και χαριτωμενιά.
Μια Μούρη κάπου περιμένει κι εσένα. Σε κάποιο καταφύγιο, κάποια αγγελία στο ίντερνετ ή ακόμα και στο πεζοδρόμιο της γειτονιάς σου.
Αν πάλι δεν βρήκες εκεί τη δική σου «Μούρη», η σελίδα στο Facebook και το σπίτι του κυρίου Γιώργου Μασούρη και των υπόλοιπων εθελοντών της γειτονιάς του, φιλοξενούν πολλές μουσούδες που αξίζει να γνωρίσεις.
Βρες τον νέο σου συγκάτοικο και κάνε χώρο στο κρεβάτι σου γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα αποδειχθεί ιδιαιτέρως απαιτητικός…
