«Μετά τους πρώτους τρεις μήνες, άρχισε να χαμογελά όλη μέρα κάθε μέρα, και τότε συνειδητοποίησαν ότι έδειχνε τα δόντια του επειδή ήταν ενθουσιασμένος, όχι επειδή ήταν θυμωμένος», είπε ο νεαρός που του έδωσε την ευκαιρία.
Η ιστορία του Δία είναι πολύ συναισθηματική. Δυστυχώς επρόκειτο να του κάνουν ευθανασία στο καταφύγιο όπου βρισκόταν, αφού δεν υπήρχε χώρος και ο χρόνος υιοθεσίας του έφτασε στο τέλος του. Ήταν εξαντλημένος, χωρίς διάθεση και έδειχνε μόνο τα δόντια του, ως ένδειξη απειλής. Τουλάχιστον αυτό πίστευαν όλοι …
Νόμιζαν ότι ήταν επιθετικός και αντικοινωνικός, αλλά ο λόγος που έδειχνε τα δόντια του ήταν άλλος. Όταν ο Dustin Kelley τον συνάντησε, βρισκόταν σε μια γωνία του κλουβιού του, φαινόταν γκρινιάρης και εχθρικός. Ο Ντάστιν μπορούσε να δει κάτι ιδιαίτερο στο σκυλί και να τον βοηθήσει … Θα μπορούσε να δει ότι δεν γκρίνιαζε δείχνοντας τα δόντια του, αλλά προσπαθούσε να χαμογελάσει.
Ο Ντάστιν Κέλεϊ έβλεπε τα σκυλιά στο τοπικό του καταφύγιο όταν κάποιος του τράβηξε την προσοχή. Σε αντίθεση με τα άλλα σκυλάκια που γάβγιζαν στα κλουβιά τους ή ζητούσαν προσοχή, ένα golden retriever με το όνομα Δίας καθόταν στη γωνία του κλουβιού του, με κρεμασμένο το κεφάλι του, δεν κουνούσε την ουρά του, δεν ερχόταν σε επαφή με τα μάτια και καμία χειρονομία φιλίας. Παρ ‘όλα αυτά, τράβηξε την προσοχή του αγοριού. .
Ο Kelley δεν ήθελε να υιοθετήσει κάποιο σκυλάκι, αλλά όταν ανακάλυψε ότι το λυπημένο σκυλί επρόκειτο να υποβληθεί σε ευθανασία την επόμενη μέρα λόγω υπερβολικού συνωστισμού, άλλαξε γνώμη. Παρ ‘όλα αυτά, το καταφύγιο δεν ήθελε να δώσει στον Kelley τον Δία για να τον πάρει σπίτι του, εξηγώντας ότι ο σκύλος ήταν βασικά «δυσπρόσιτος» λόγω της συνήθειας του να δείχνει τα δόντια του .
Το αγόρι έμαθε ότι ο Δίας ήταν μόνο μια μέρα μακριά από τον ευθανασία του, λόγω του υπερπληθυσμού. Ένα παράξενο συναίσθημα τον έλουσε . Ήθελε να τον υιοθετήσει, αλλά το καταφύγιο αρνήθηκε, θεωρώντας τον ακατάλληλο και μη επιλέξιμο, επειδή ήταν επιθετικός. Ο λόγος? Έδειχνε τα δόντια του και δεν ήταν καθόλου φιλικός.
«Το καταφύγιο μου είπε ότι είχε« επιθετικές συμπεριφορές »[όπως] χαμογελούσε. Και πιθανότατα δεν θα ήταν πολύ καλός σκύλος επειδή δεν ήταν εκπαιδευμένος και είναι αντικοινωνικός. Αλλά προσελκύσθηκα από το λυπημένο αγόρι στη γωνία του κλουβιού του, και του είπα ότι θα τον έπαιρνα στο σπίτι και ότι αν αποδειχνόταν ότι δεν τα πάει καλά στο σπίτι μου, τουλάχιστον θα του είχα δώσει μερικές εβδομάδες για να ζήσει.
Αφού αρνήθηκαν αρχικά, το καταφύγιο τελικά δέχτηκε και παραδόθηκε στο αίτημα υιοθέτησης.
«Ο διευθυντής του καταφυγίου τον πήρε από το κλουβί του και τον έφερε στο λόμπι για να μπορέσουμε να φύγουμε. Δεν θα πω ψέματα, ήμουν σίγουρα λίγο φοβισμένος στην αρχή. ”
Ο ι μήνες πέρασαν και ο Δίας ήταν το ίδιο μικρό χαρούμενο κουτάβι, αλλά όπως λένε ο χρόνος θεραπεύει τα πάντα και αυτός δεν αποτελεί εξαίρεση.
Η εμπιστοσύνη και η αγάπη του αυξήθηκαν, αναγνωρίζοντας τον Dustin ως τον νέο ανθρώπινο πατέρα του, ευχαριστώντας τον επίσης που του έδωσε μια ευκαιρία.
«Μετά από αυτούς τους πρώτους τρεις μήνες, άρχισε να χαμογελά όλη μέρα κάθε μέρα, και τότε συνειδητοποίησα ότι έδειχνε τα δόντια του επειδή ήταν ενθουσιασμένος, όχι επειδή ήταν θυμωμένος.
Νομίζω ότι όταν συνειδητοποίησε τελικά ότι δεν θα τον εγκαταλείψω και ότι αυτό ήταν το σπίτι του τώρα, πραγματικά έδειξε την προσωπικότητα του… και η φιλόξενη και ανόητη προσωπικότητά του άρχισε να βγαίνει προς τα έξω. ”
Μετά από όλα αυτά, έχουν περάσει 5 χρόνια, όπου ο μικρός γίγαντας Δίας συνέχισε να δείχνει τα δόντια του, αλλά όχι με επιθετικό τρόπο, αλλά να χαιρετά και να ευχαριστεί.
Το χαμόγελο του Δία έχει γίνει το αξιαγάπητο σήμα κατατεθέν του.
«Όλοι τον λατρεύουν!». «Συνήθως κάνει τους ξένους να γελούν και θέλουν να του δώσουν τόνους στοργής μόλις το δουν».
«Είναι συνήθως το αποκορύφωμα της ημέρας στον κτηνίατρο του, στο groomer, στο κατάστημα κατοικίδιων ζώων και σε όλα τα μέρη που συχνάζουμε». «Μόλις τον δουν να έρχεται, φωνάζουν στους συναδέλφους τους,« Το χαμογελαστό golden ήρθε! » Και όλοι θα πλησιάσουν για να τον δουν ».
Ο Kelley δεν μπορούσε να φανταστεί έναν πιο τέλειο σκύλο και είναι τόσο χαρούμενος που έδωσε μια ευκαιρία στον Zeus – και ότι ο Zeus του έδωσε μια ευκαιρία επίσης. «Ήταν μαζί μου μερικές από τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου. Και σε κάθε κακή μέρα, το χαμόγελό του με έκανε να χαμογελάω », είπε ο Kelley. «Ναι μεν τον είχα υιοθετήσει, αλλά σίγουρα με έσωσε».
